Δεν είναι πλέον τόσο θέμα μετεωρολογικό… Είναι οικονομικό, πολιτικό, στρατιωτικό, γεωπολιτικό. Τα κακά μαντάτα, όπως άλλωστε συνηγορούν και οι εξελίξεις, απλώνονται απ’ άκρη σ’ άκρη της υφηλίου και καθημερινά αναδεικνύονται σε τόσο βέβαιη πραγματικότητα. Πλακώνει όχι απλά μαύρος αλλά κατάμαυρος χειμώνας… για ολόκληρη την ευρωπαϊκή οικονομία. Οι αντοχές της δοκιμάζονται στα όρια τους. Οι εκτιμήσεις έγκυρων αναλυτών συγκλίνουν σ’ ένα ξεχωριστό «Αρμαγεδδώνα», ο εφιάλτης του οποίου φαίνεται να καλπάζει ασυγκράτητα. Εκτιμάται ότι το κτύπημα της ενεργειακής κρίσης θα είναι ακόμα πιο σαρωτικό απ’ ό,τι προηγουμένως, με την Ευρωζώνη να βυθίζεται όλο και πιο πολύ στα τάρταρα της ύφεσης. Αναμένεται μάλιστα πως το 2023 θα έχει χειρότερη όψη από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι και η περιβόητη Κριστίν Λαγκάρντ που βγάζει τη δική της στραβή… Με την πολιτική συνεχών αυξήσεων των επιτοκίων βάζει μεγαλύτερες στραγγαλιστικές πιέσεις σ’ επιχειρήσεις και νοικοκυριά που σ’ αρκετές περιπτώσεις λειτουργούν δίκην θηλειάς. Όσο κι αν επιχειρεί με αυτό τον τρόπο να τιθασεύσει το θεριό του πληθωρισμού που ξύπνησε κι αυτό με τόσο άγριες διαθέσεις.
Εμείς, βέβαια, δεν αποτελούμε την εξαίρεση και μάλιστα σε μια συγκυρία που οι ευάλωτες ομάδες πληθυσμού δεν βρίσκονται σε αμελητέα ποσοστά, αντίθετα μάλιστα. Είναι, άλλωστε, έντονα τα αποτυπώματα των κρίσεων (οικονομικών, υγειονομικών και άλλων) που προηγήθηκαν πριν εισέλθουμε στην κορύφωση της νέας φάσης με τα ακόμα πιο βαρβάτα κτυπήματα της ενεργειακής κρίσης. Οι εξελίξεις μάλιστα είναι τόσο ραγδαίες που ξεπερνούν και τα όποια προβλεπόμενα μοντέλα των οικονομολόγων, με αποτέλεσμα το μέλλον να είναι τόσο αβέβαιο και ενίοτε αδιέξοδο.
Σ’ ένα τόσο ευμετάβλητο και εύθραυστο περιβάλλον που όσο είναι διεθνές – έτσι για να μην επαναπαυόμαστε – άλλο τόσο είναι και τοπικό, ακόμα και η όποια ολιγωρία αποβαίνει εγκληματική. Είναι τόσο σοβαρά τα ζητήματα που μας κυκλώνουν, αν συνυπολογίσουμε και το εθνικό και το κοινωνικό σε παραμέτρους διαφθοράς και διαπλοκής, που αποτελεί πρωτεύον κεφάλαιο η σωστή διαχείριση και αντιμετώπισή τους. Δίνεται, δυστυχώς, πολλές φορές η εντύπωση, που είναι και η πικρή αλήθεια, ότι η εξουσία συνεχίζει ν’ αποτελεί το μεγάλο δέλεαρ και το ακόμα μεγαλύτερο στοίχημα. Στο βωμό των εντυπώσεων για την κάρπωσή της όλα τα άλλα μπορούν να υποχωρούν και να τυγχάνουν ανάλογης διαχείρισης. Το τοπίο απαράλλαχτο, το σκηνικό πανομοιότυπο, σε «βελτιωμένη» ίσως έκδοση. Η άγρα ψήφων σε πρώτο πλάνο και όσα τρομάζουν όλο τον πλανήτη ας περιμένουν για να τα διαχειριστούμε και πάλι όπως-όπως και με τον τρόπο που μόνο εμείς γνωρίζουμε. Με τη διαφορά ότι η συνήθης αγκίστρωσή μας στην έκπτωση της μετριότητας και της ανικανότητας όχι απλώς στοιχίζει αλλά τώρα καταποντίζει… Στα τάρταρα του πιο βαρύ ίσως χειμώνα…
