Η γνωμάτευση του βοηθού γενικού εισαγγελέα για τον τρόπο αντιμετώπισης της περίπτωσης Γιαννάκη είναι η τελευταία πινελιά σε μια υπόθεση που μπορεί να αποτελέσει case study της κυπριακής πραγματικότητας.
Δεν έχουμε καμία εμμονή με τον τέως Επίτροπο Εθελοντισμού. Αναφερόμαστε απλά σε αυτόν με μεγαλύτερη συχνότητα από άλλες υποθέσεις γιατί είναι τόσο απλή που μπορεί να κατανοηθεί από όλους μας. Άλλες ιστορίες διαφθοράς και εξαπάτησης του δημοσίου περνούν συνήθως μέσα από δαιδαλώδη κανάλια που είναι δύσκολο να τα παρακολουθήσει ο κοινός νους που δεν είναι εξοικειωμένος με τέτοιου είδους ιστορίες. Ταυτόχρονα, τα περιλαμβάνει όλα.
Με εντελώς απλές παραστάσεις μπορεί κάποιος να φανταστεί το σκηνικό: Προκηρύσσεται μια καλή θέση σε δημόσιο οργανισμό. Οι ενδιαφερόμενοι εκατοντάδες. Η πρόσληψη περνά μέσα από συμβούλια διορισμένα από κόμματα. «Κάνε αίτηση και θα το κανονίσουμε». Ανάμεσα στα προσόντα που ζητούνται είναι απολυτήριο Λυκείου, πτυχίο πανεπιστημίου, εργασιακή εμπειρία με συστατική επιστολή. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει με βεβαιότητα, αν δεν έχει συνεργαστεί με κάποιον, πόσο αποτελεσματικός είναι στη δουλειά, πως χειρίζεται καταστάσεις και τα λοιπά. Ούτε μπορεί να ξέρει αν όντως έχει αποφοιτήσει από πανεπιστήμιο και έχει καταφέρει να πάρει πτυχίο. Όσο για το Λύκειο, σε αυτό θα σταθούμε; Πολλοί ήταν μαθητές του 13 αλλά στη συνέχεια διέπρεψαν. Από την στιγμή που απαιτείται όμως «θα το κανονίσουμε». Και κανονίστηκε αφήνοντας πίσω δεκάδες υποψήφιους με πραγματικά προσόντα αλλά χωρίς κομματικά στηρίγματα.
Το βήμα αυτό έγινε το εφαλτήριο για να εισέλθει για τα καλά στη δημόσια ζωή. Πλέον μπορούσε, επικαλούμενος την θέση του, να κοιτά πιο ψηλά. Την είσοδο στη Βουλή. Ένα επιτροπάτο, από αυτά που ξεφυτρώνουν από το πουθενά με αλλοπρόσαλλους ρόλους. Εθελοντισμού για παράδειγμα. Κάποιος να αμείβεται χοντρά για να συντονίζει άλλους να δίνουν ακόμα κι από το υστέρημα τους. Οι οποίοι όμως θα έδιναν έτσι κι αλλιώς. Δεν χρειάζονταν κανένα επίτροπο να τους κινητοποιήσει. Γιατί όμως άλλοι Επίτροποι να παίρνουν 4700 ευρώ κι αυτός μόνο 2200; Δεν είναι άδικο; «Θα το κανονίσουμε». Κανονίστηκε κι αυτό με έξτρα –τάχα- καθήκοντα. Συν η θέση στον Οργανισμό Νεολαίας να τον περιμένει να επιστρέψει άμα λήξει η θητεία του.
Κι όταν όλα κατέρρευσαν, υπήρξε τέτοια χρονοτριβή στη διερεύνηση της υπόθεσης με την ελπίδα να ξεχαστεί. Δεν ξεχάστηκε όμως, ακριβώς γιατί ήταν εξόφθαλμα απατηλή. Αλλά και πάλι κανονίστηκε. Όχι να του ζητήσουμε και όσα λεφτά πήρε από το δημόσιο. Είναι δεδουλευμένα, λέει η εισαγγελία. Κι η ζωή συνεχίζεται.
chrystalla@phileleftheros.com
