Τέλη Μαΐου του 2012, και στο υπουργείο Υγείας οι δημοσιογράφοι ζητούν επίμονα από τον υπουργό Σταύρο Μαλά να απαντήσει αν θα είναι ή όχι υποψήφιος του ΑΚΕΛ στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές. Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων έγραφαν ότι η υποψηφιότητά του εθεωρείτο δεδομένη κι ας μην είχαν ακόμα συνέλθει επίσημα τα όργανα του κόμματος, για να πάρουν απόφαση. «Ό,τι ξέρετε, ξέρω» (!) ήταν η απάντηση του αμήχανου Σταύρου Μαλά, ο οποίος εξήγησε στους δημοσιογράφους, και μάλιστα on camera, ότι δεν είχε ιδέα και πως κι ο ίδιος διάβασε το σενάριο από τις εφημερίδες.
Λίγες μέρες μετά, ο υπουργός Υγείας του Δημήτρη Χριστόφια, που δεν ήξερε ότι το ΑΚΕΛ είχε αποφασίσει να τον χρίσει υποψήφιο και να τον βαφτίσει εν μία νυκτί «ηγέτη αξιόπιστο», εξήγγειλε την υποψηφιότητά του δηλώνοντας… «ανεξάρτητος, χωρίς κομματικά βαρίδια και πολιτικές δεσμεύσεις». «Κάποιοι αρέσκονται για ευνόητους λόγους να παρουσιάζουν την υποψηφιότητά μου ως κομματική, αλλά η υποψηφιότητά μου δεν είναι κομματική και η στήριξή της από το ΑΚΕΛ ούτε αντιβαίνει ούτε διαβρώνει ούτε υποσκάπτει ή ακυρώνει την ανεξαρτησία της», έλεγε στις πρώτες δηλώσεις του ο Σταύρος Μαλάς ως ανεξάρτητος υποψήφιος του ΑΚΕΛ, ο οποίος λίγες ημέρες προηγουμένως μάθαινε από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων την επιλογή του.
Ο Σταύρος Μαλάς, λοιπόν, ήταν τότε το «καινούριο», το «πρωτοποριακό», το «νέο», όπως μας εξηγούσε ο Άντρος Κυπριανού. Τόσο «νέο», «καινούριο» και «πρωτοποριακό», ώστε ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ να χρειαζόταν -εν έτει 2012!- να προστρέχει στον… Μακάριο και να καλεί τον «μακαριακό κόσμο» (!) να συσπειρωθεί γύρω από την υποψηφιότητα του εκλεκτού του. Κι αυτό διότι, όπως μας είχε λεχθεί τότε, ο Σταύρος Μαλάς κουβαλούσε εθναρχικά γονίδια, καθότι συγγενής από πλευράς της μητέρας του με τον Μακάριο.
Δεν γνωρίζω αν ο Ανδρέας Μαυρογιάννης κουβαλά κάποια άλλα γονίδια, πιο σημαντικά από αυτά των δύο ευγενών γονέων του, του Διομήδη και της Ευγενίας – τα «μακαριακά» φαίνεται να έχουν καλυφθεί από άλλους σ’ αυτή την προεκλογική εκστρατεία. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η Παγκύπρια Συνδιάσκεψη του ΑΚΕΛ, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή, έστεψε τον πρώην Διαπραγματευτή ως τον ανεξάρτητο υποψήφιο του κόμματος και εντός των ημερών αναμένεται να εξαγγείλει και ο ίδιος, ο ήδη εγκεκριμένος από τα συλλογικά κόμματα και τις κομματικές ομάδες βάσεις του ΑΚΕΛ, την ανεξάρτητη υποψηφιότητά του.
Δυσκολεύομαι, η αλήθεια να λέγεται, να κατανοήσω αυτού του είδους τις παρωδίες -τη σπουδή της «ανεξάρτητης υποψηφιότητας» – ειδικά όταν κάποιος περιμένει πρώτα να επιλεχθεί από ένα κόμμα για να την εξαγγείλει, εν αντιθέσει με τους Χριστοδουλίδη, Δημητριάδη, Κολοκασίδη, Ηλιάδη, Πρωτόπαπα… Θέλω να πιστεύω ότι τα τελευταία χρόνια οι πολίτες δείχνουν κάποια -ισχνά έστω- στοιχεία ωριμότητας, ήτοι απαγκίστρωσης από τις κομματικές αγκυλώσεις και είτε αποστασιοποιούνται είτε κάνουν άλλες επιλογές. Θεωρώ δε πως, η εικόνα που εκπέμπεται – πρώτα υιοθετεί την υποψηφιότητα μου ένα κόμμα και μετά εγώ την εξαγγέλλω, προβάλλοντας την ανεξαρτησία της για να μην φοβηθείτε ότι σε περίπτωση εκλογής μου θα κυβερνήσει το κόμμα που με υιοθέτησε – δεν είναι και το πιο σοφό πολιτικό επιχείρημα.
Ελεύθερα, 12.6.2022.
