«Μας εμπνέει η πορεία των Ελλήνων στους αιώνες», γράφει το ιδεολογικό και πολιτικό μανιφέστο του Δημοκρατικού Συναγερμού (προσχέδιο που τέθηκε ενώπιον του Πολιτικού Γραφείου) και πιο κάτω προσθέτει ότι «αποτελούν παράδειγμα οι αναρίθμητοι αγώνες του έθνους για ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία». Στην Πινδάρου δεν στέκονται μόνο στο παρελθόν αλλά και στο παρόν. Και είναι εμφανές σε όλους το πόσο η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη εμπνέει τη συναγερμική ηγεσία. 

Ουκ ολίγες φορές έχει γίνει αναφορά στις αδελφικές σχέσεις μεταξύ Δημοκρατικού Συναγερμού και Νέας Δημοκρατίας.  Και η συνεργασία μεταξύ των δύο κομμάτων αγαστή και συνεχής. Τις τελευταίες δεκαετίες δεν νομίζω να υπάρχουν άλλα κόμματα σε Κύπρο και Ελλάδα που να έχουν μεταξύ τους τέτοια στενή σχέση. Παλαιότερα υπήρχαν κι άλλα κόμματα στις δύο χώρες με πολύ στενές μεταξύ τους σχέσεις, αλλά αυτό πλέον δεν υφίσταται ουσιαστικά. 

Αυτή η ιδιαίτερη σχέση που έχει αναπτυχθεί, ιδίως τα τελευταία χρόνια, επιτρέπει στη Νέα Δημοκρατία να είναι παρούσα σε κάθε σημαντική στιγμή του αδελφού κόμματος, του Δημοκρατικού Συναγερμού. Όπως κατ’ επανάληψη έχει λεχθεί, στον χώρο της Ευρώπης συνηθίζεται ένα αδελφό κόμμα να στηρίζει άλλο στη διάρκεια εκλογών. Λογικό και στην περίπτωση του δικού μας χώρου, ο Δημοκρατικός Συναγερμός να θέλει δίπλα του το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, τη Νέα Δημοκρατία και όλα τα άλλα κόμματα με τα οποία υπάρχει ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα. 

Λογικό βεβαίως σε ένα σημαντικό συνέδριο, όπως το σημερινό, η ηγεσία του Δημοκρατικού Συναγερμού να θέλει ισχυρές παρουσίες. Επίσης λογικό ότι η φιλική σχέση μεταξύ των ηγετών των δύο κομμάτων επέβαλλε την παρουσία του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας σε ένα συνέδριο το οποίο θα αποτελεί την επίσημη εκκίνηση του Δημοκρατικού Συναγερμού για τις προεδρικές εκλογές του 2023. 

«Η ελληνική εθνική πολιτισμική μας ταυτότητα», όπως αναφέρει και ο ίδιος ο ΔΗΣΥ στο μανιφέστο του, καταδεικνύει και μια άλλη διάσταση. Οι σχέσεις μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας δεν είναι ίδιες με τις όποιες άλλες αδελφικές σχέσεις έχουν δύο χώρες. Τουλάχιστον για την Κύπρο, η Ελλάδα δεν είναι μια ακόμα χώρα. Για την Κύπρο η Ελλάδα σημαίνει πολλά, ενδεχομένως πολύ περισσότερα απ’ όσα ο μέσος Ελλαδίτης κάτοικος του λεκανοπεδίου μπορεί να αντιληφθεί. 

Γι’ αυτό και από τη δεκαετία του ’80 όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε το πρώτο, ιστορικό, βήμα η κάθε επίσκεψη Έλληνα Πρωθυπουργού στην Κύπρο έχει μια ιδιαίτερη σημασία. Στο πρόσωπο του Έλληνα Πρωθυπουργού οι Κύπριοι έβλεπαν πάντοτε το στήριγμα του ελληνικού έθνους στην ολότητά του. Ακόμα όταν χρειάστηκε να γίνουν θυσίες και υποχωρήσεις από κυπριακής πλευράς, με γνώμονα το ευρύτερο και το ειδικότερο συμφέρον της Ελλάδας, αυτές γίνονταν γιατί έτσι επέβαλλε το «εθνικό συμφέρον». 

Για την Κύπρο ο θεσμός του Έλληνα Πρωθυπουργού έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Από το Προεδρικό Μέγαρο έχουν περάσει ηγέτες με πολύ μεγαλύτερη παγκόσμια εμβέλεια, ηγέτες των οποίων οι αποφάσεις καθόριζαν πολλά στη διεθνή πολιτική σκακιέρα. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν τους αποδόθηκε η ίδια βαρύτητα και σημασία που έχει ακόμα και μια σύντομη επίσκεψη εργασίας ενός Έλληνα Πρωθυπουργού. 

Αυτή η ιδιαιτερότητα στις σχέσεις των δύο χωρών επέβαλλε πιο προσεκτικές κινήσεις από μέρους του Έλληνα Πρωθυπουργού και την επιλογή του να είναι παρών σε ένα κομματικό προεκλογικό συνέδριο. Ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας έχει κάθε δικαίωμα να είναι παρών και να στηρίξει τον Δημοκρατικό Συναγερμό. Όμως την ίδια ώρα είναι και Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Και υπό αυτή την ιδιότητα το πρωί θα συναντήσει τον Πρόεδρο Αναστασιάδη για να συζητήσουν για τις τουρκικές προκλήσεις και το βράδυ θα μιλήσει στο συνέδριο του Δημοκρατικού Συναγερμού, με το οποίο εγκαινιάζεται η προεκλογική εκστρατεία για τις Προεδρικές του 2023. 

Η παρουσία του Έλληνα Πρωθυπουργού σε ένα κομματικό συνέδριο στην Κύπρο αποτελεί μια λάθος πολιτική απόφαση. Έρχεται ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας και παίρνει θέση σε μια κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση. Στέκεται δίπλα σε έναν εκ των υποψηφίων για την Προεδρία της Δημοκρατίας, αλλά την ίδια ώρα στέκεται απέναντι σ’ όλους τους υπολοίπους. Και από την ώρα που ο Έλληνας Πρωθυπουργός παίρνει θέση σε μια εκλογική μάχη στην Κύπρο, παύει να θεωρείται ουδέτερος. Δείχνει την προτίμησή του χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις παρενέργειες αυτής του της πράξης.