Κατηγορείται η Ομοσπονδία Εργοδοτών και Βιομηχάνων (ΟΕΒ) ότι προσπαθεί να καλλιεργήσει τη διχόνοια ανάμεσα στους εργαζόμενους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα. Στρατηγική μας επιδίωξη, λένε οι κατήγοροι μας, είναι να στερήσουμε από τους μαχητικούς διεκδικητές των εργατικών δικαιωμάτων του Δημοσίου, την υποστήριξη των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα. Έτσι, αν η ΟΕΒ καταφέρει να αποτρέψει τη βελτίωση μισθών και ωφελημάτων στο Δημόσιο, δεν θα κινδυνεύσει να επεκταθούν αργότερα και στον ιδιωτικό τομέα.
Καλλιεργούν τη μεγαλύτερη χίμαιρα και προωθούν ενσυνείδητα ένα τερατώδες παραμύθι: Ο ιδιωτικός τομέας μπορεί, αλλά δεν θέλει να προσφέρει στους εργαζόμενους, τους μισθούς και τα ωφελήματα που απολαμβάνουν οι δημόσιοι. Και επειδή κάθε παραμύθι χρειάζεται κι έναν κακό δράκο, τον ρόλο αυτό τον αποδίδουν στην ΟΕΒ. Ποια είναι όμως η αληθινή κατάσταση πραγμάτων;
Η ωμή ζώσα πραγματικότητα είναι ότι οι συντεχνίες των δημοσίων υπαλλήλων έχουν ανάγκη να θωρακίσουν τα υπερπρονόμια των μελών τους από την αμφισβήτηση και τη διάβρωση. Εύκολα αμύνονται απέναντι στην ΟΕΒ, αφού, σύμφωνα με το παραμύθι, είναι ο σεσημασμένος κακός. Όμως τους είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντικρούσουν τις επικρίσεις άλλων εργαζομένων. Έτσι, προσπαθούν να τους τρομοκρατήσουν με το αφελές επιχείρημα ότι «αν η ΟΕΒ καταφέρει να μειώσει τα δικά μας προνόμια, αμέσως μετά θα επιτεθεί στα δικά σας ωφελήματα». Ένα επιχείρημα έωλο και διάτρητο που δεν αντέχει σε κανένα έλλογο έλεγχο, αλλά που πετυχαίνει τον στόχο του αφού απευθύνεται στο θυμικό και όχι στον λόγο.
Σκεφτείτε λίγο, αν τα ερωτήματα που θέτει η ΟΕΒ τα έθεταν οι εργαζόμενοι ή οι συντεχνίες του ιδιωτικού τομέα. Αναλογιστείτε σε ποια δραματική θέση θα είχαν περιέλθει τα συνδικάτα του δημοσίου και των παραφυάδων του, αν εργαζόμενοι ρωτούσαν:
· Γιατί εσείς καταβάλλετε για σκοπούς συντάξεως 4,2% κι εμείς 8,3%;  
· Γιατί ενώ εσείς πληρώνετε τα μισά από αυτά που πληρώνουμε εμείς, οι δικές σας συντάξεις είναι τριπλάσιες από τις δικές μας;
· Γιατί εσείς έχετε διασφαλισμένες αυξήσεις μισθού πέριξ του 4% κάθε χρόνο από κάτι που λέγεται «αυτόματη προσαύξηση»;
· Γιατί εσείς δεν μπορεί να απολυθείτε έστω κι αν χρεοκοπήσει ο εργοδότης σας;
· Γιατί εσείς δεν πληρώνετε ούτε ένα ευρώ για τη διάσωση της πατρίδας μας;
 
Επιστημονικές αναλύσεις επιβεβαιώνουν ότι οι μισθοί στο δημόσιο είναι κατά μέσο όρο 40% ψηλότεροι από τις αντίστοιχες θέσεις του ιδιωτικού τομέα, 40% δηλαδή ψηλότερες από την αντικειμενική αξία της θέσης. Σε κάποια επαγγέλματα η διαφορά των αμοιβών στο δημόσιο σε σχέση με το marketvalue του επαγγέλματος, πλησιάζει το 100%. Αυτούς τους μισθούς κι αυτές τις συντάξεις, τις αιμοδοτεί από το υστέρημα του ο ιδιωτικός τομέας, εργαζόμενοι και επιχειρήσεις. 
Αυτοί που από καταβολής Κράτους συντηρούν τα προνόμια του δημοσίου, είδαν το 2013 τις επιχειρήσεις τους να καταρρέουν και τις περιουσίες γενεών να εξατμίζονται, περίπου εβδομήντα χιλιάδες ιδιώτες εργαζόμενοι, επιχειρηματίες και αυτοεργοδοτούμενοι βρέθηκαν στην ανεργία και δεκάδες χιλιάδες άλλοι είδαν τα εισοδήματα τους να μειώνονται από 5% μέχρι 50% και όλοι μα όλοι, να πηγαίνουν για ύπνο το βράδυ χωρίς να ξέρουν αν το επόμενο πρωί θα υπάρχει η επιχείρηση τους ή η δουλειά τους.
Αυτοί όλοι λοιπόν, αύριο μεθαύριο θα κληθούν να πληρώσουν μαζεμένα, περίπου ένα δισεκατομμύριο ευρώ επιστροφές αποκοπών σε αυτούς που ήδη απολαμβάνουν προνόμια ηθικώς ανομιμοποίητα. Αυτό θα επισυμβεί αν το Ανώτατο Δικαστήριο επικυρώσει τη σχετική πρωτόδικη απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου. Εκτός εάν…. 
Εκτός εάν οι ηγεσίες των συντεχνιών του Δημοσίου συναισθανόμενες το μέγεθος της πρόκλησης, της αδικίας, της ανισοπολιτείας και της ανισονομίας, καλέσουν τα μέλη τους να αποποιηθούν των δικαιωμάτων που θα τους έχει αναγνωρίσει το Δικαστήριο και οι ίδιες οι συντεχνίες συνομολογήσουν συμφωνίες με το Κράτος, για εφαρμογή του οδικού χάρτη επιστροφής των αποκοπών. Ενός οδικού χάρτη που τους ευνοεί έτσι κι αλλιώς κατάφορα, αφού την 1/1/2023  επαναφέρει το κρατικό μισθολόγιο στα επίπεδα που οδήγησαν το 2011 στην έξοδο από τις αγορές και στην νομοτελειακή χρεοκοπία του 2013. 
Αυτό είναι η ελάχιστη οφειλή των δημοσίων έναντι των ιδιωτικών εργαζομένων και της πραγματικής οικονομίας. Αυτή είναι και η τελευταία ευκαιρία των ηγεσιών τους να αξαμώσουν το μπόι τους με την ιστορία. 
Ακούς Γλαύκο; Φίλιο, Κώστα, Παναγιώτη. Ακούει κανείς;

*Γλαύκος Χατζηπέτρου ΓΓ ΠΑΣΥΔΥ, Φίλιος Φυλακτού Πρόεδρος ΠΟΕΔ, Κώστας Χατζησάββας Πρόεδρος ΟΕΛΜΕΚ, Παναγιώτης Λυσάνδρου Πρόεδρος ΟΛΤΕΚ.

*Γενικός Διευθυντής ΟΕΒ.