Από Αθήνα.

Από σήμερα, με το «έτσι γουστάρω» ενός πολιτικού που κινείται στα όρια μιας Δημοκρατίας τα μέτρα της οποίας ο ίδιος έχει επιλέξει, η Αγιά Σοφιά γίνεται τζαμί. Όπως συμβαίνει και με την επέτειο της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο, έτσι και σε αυτήν την περίπτωση, ετούτη η ημερομηνία, 24η Ιουλίου, θα είναι ημέρα πένθους για τη χριστιανοσύνη, ημέρα πανηγυρισμών και αγαλλίασης για την ισλαμική δημοκρατία του Ερντογάν. Κάθε πλευρά έχει τους συμμάχους και υποστηρικτές της. Η ταυτότητα και το ποιόν αυτών, καθορίζει και την ουσιαστική τους διαφορά…

Και, μέσα σ’ αυτό το πνεύμα, με το οποίο πολλοί θα διαφωνήσουν, θα πρότεινα για ανάγνωσμα των ημερών το οξυδερκές, προκλητικό και προφητικό, όπως αποδείχτηκε, βιβλίο «Η Σύγκρουση των Πολιτισμών» του Αμερικανού πολιτικού επιστήμονα Samuel Huntington. Υποστηρίζει ότι οι πολιτιστικές και θρησκευτικές ταυτότητες των λαών θα είναι η βασική πηγή εντάσεων και συγκρούσεων στην μετά τον Ψυχρό Πόλεμο εποχή. Προβλέπει δε, ότι οι πόλεμοι πια δεν θα είναι μεταξύ χωρών, αλλά μεταξύ πολιτισμών. Η περίπτωση της ισλαμικής δημοκρατίας της σημερινής Τουρκίας τον επιβεβαιώνει. (Στα ελληνικά, το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη και, όπως και το πρωτότυπο στα αγγλικά, διατίθενται εύκολα και φτηνά μέσω Διαδικτύου).

 

Persona Non Grata

Κωνσταντίνος Μάρκου, βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν πειράζει, ξεπερνιέται. Καθηγητής ενδοκρινολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών. Αυτό δεν χωνεύεται με τίποτα. Ο άνθρωπος αυτός, στη συνεδρίαση της Βουλής των Ελλήνων την Τετάρτη, με θέμα την παραπομπή του πρώην Υπουργού Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμένου, Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, για αυτό που η συμπολίτευση ονομάζει σκευωρία κατασκευής κατηγοριών εναντίον άλλων πολιτικών προσώπων για την υπόθεση Novartis, στράφηκε προς συναδέλφους του βουλευτές του ΚΙΝΑΛ (πρώην ΠΑΣΟΚ), που τάσσονται υπέρ της παραπομπής σε Ειδικό Δικαστήριο, και είπε «σας τον κάναμε τον κ@λο να», και «τι να πείτε εσείς στο ΚΙΝΑΛ που έχετε την κ@λάρα σας ανοικτή να!». Ο προεδρεύων της συνεδρίασης αναγκάστηκε να τον αποβάλει από την αίθουσα της Βουλής. Μακάρι να υπήρχε και τρόπος να χάσει το αξίωμά του, και να αποβληθεί και από το Πανεπιστήμιο. Τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορεί να είναι καθηγητές. Δεν μπορεί να διδάσκουν και να εμπνέουν τους αυριανούς μας επιστήμονες. Για μία ακόμη φορά θα αναφωνήσω «τι ζούμε, Θεέ μου»! 

 

Μια σταγόνα ποίησης

Θεόδωρος Μπασιάκος, 1963-2020. Ένας από τους αληθινά περιθωριακούς ποιητές, Έγραφε όπως ζούσε. Δεν πούλησε ποτέ την πραμάτειά του. Σαν χαρταετό την αμολούσε στον αέρα, κι αν ήταν να πετάξει, πέταξε. Έφυγε πρόωρα, τον αποχαιρετίσαμε χθες. Αμολώντας την καλούμπα όσο έπαιρνε. Καλό ταξίδι. 

 

ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ, ΞΑΝΑ ]

– ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ. –

Παραείμαι ίσως αψύς ως χαρακτήρας.

Η κουστουμιά του ποιητή

απάνω μου – σκέτη παραφωνία.

Καλά τα λέει ο Κρεμμύδας

στο προ-προτελευταίο τεύχος του «Μανδραγόρα».

Τους στίχους μου σκορπάω εδώ κι’ εκεί, στα καπηλειά

στον άνεμο

σ’ επιθεωρήσεις τέχνης

Κι’ ούτε που με νοιάζει κιόλας.

Είμαι ευχαριστημένος.

Απόψε φουμάρω μια καβαλίνα τρυφερή, ωραιότατη

κι’ απολαμβάνω αλύπητα το ηλιοβασίλεμα.

Μα την παναγία,

αυτή τη γη των προλετάριων πολύ την αγάπησα!

Εδώ λέω ν’ αφήσω τ’ αλήτικα κόκαλά μου!