Το World of Warcraft (WOW), ένα από τα πλέον δημοφιλή διαδικτυακά παιχνίδια όλων των εποχών, στο απόγειο της δόξας είχε πάνω από 12.000.000 παίκτες συνδρομητές, ένας αριθμός κατά πολύ μεγαλύτερος από τον πληθυσμό της Ελλάδας, της Σουηδίας, Πορτογαλίας, Βέλγίου και άλλων 150 χωρών.
Στον εικονικό κόσμο του World of Warcraft οι παίκτες υιοθετούν ένα χαρακτήρα, το άβαταρ, μια ψηφιακή ενσάρκωση του εαυτού τους και ζουν σε διάφορα βασίλεια, επικοινωνούν, διασυνδέονται και αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους, δημιουργούν φιλίες και συμμαχίες, προβαίνουν σε οικονομικές δοσοληψίες και εμπλέκονται σε πολέμους.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 2005 οι προγραμματιστές του παιγνιδιού το εμπλούτισαν με μια νέα εικονική περιοχή αυξημένης δυσκολίας προσθέτοντας σε αυτήν το Hakkar, ένα ψηφιακό φτερωτό φίδι το οποίο διέθετε διάφορα όπλα και μαγικές δυνάμεις. Ανάμεσα στα όπλα ήταν και το «μολυσμένο αίμα», ένας θανατηφόρος ιός πολύ μεγάλης μεταδοτικότητας ο οποίος έπληττε όσα άβαταρ έρχονταν σε επαφή μαζί του, τα οποία σημειώνονταν στην οθόνη με κόκκινο, και πέθαιναν από αιμορραγία αφού προηγουμένως και αυτά με τη σειρά τους μόλυναν όσους έρχονταν σε επαφή μαζί τους. (Πολλοί μέχρι σήμερα υποστηρίζουν ότι ο ιός ήταν λάθος του προγράμματος).
Αν αυτή η ιστορία σας θυμίζει κάτι, υπάρχει και συνέχεια!
Πολλοί από τους ικανότερους παίκτες για να γλυτώσουν τον ιό και τις συνέπειες του, βρήκαν τρόπο να μεταφέρονται από το βασίλειο του Hakkar σε άλλες εικονικές περιοχές. Τα άβαταρ αυξημένης δύναμης δεν είχαν συμπτώματα (ασυμπτωματικοί) με αποτέλεσμα άθελα τους να διασπείρουν τον ιό στις περιοχές που μετανάστευαν. Η επιδημία του «μολυσμένου αίματος» σύντομα εξελίχθηκε σε πανδημία με αποτέλεσμα χιλιάδες άβαταρ να πεθαίνουν καθημερινά. Η αρχική ανησυχία των διαχειριστών του παιχνιδιού εξελίχθηκε σε αγωνία για την τύχη ολόκληρου του πληθυσμού. Ζητούσαν χρόνο ούτως ώστε οι προγραμματιστές να δημιουργήσουν ένα αξιόπιστο antivirus (αντιιικό εμβόλιο) και αναγκάστηκαν να επέμβουν προτρέποντας τους παίκτες να αποφεύγουν να έρχονται σε επαφή μεταξύ τους και να παραμείνουν στο χώρο τους επιβάλλοντας ουσιαστικά ένα είδος καραντίνας.
Δυστυχώς ούτε αυτό βοήθησε. Οι παίκτες εξακολουθούσαν να αγνοούν τις οδηγίες. Μετά από ένα μήνα, οι προγραμματιστές της διαχειρίστριας εταιρίας του παιγνιδιού έκαναν αυτό που δεν μπορούν να κάνουν σήμερα οι επιδημιολόγοι… «έκλεισαν την πρίζα» επιβάλλοντας καθολικό lockdown και το ξανάνοιξαν όταν έκαναν τις απαιτούμενες διορθώσεις
Όπως συμβαίνει στην πραγματικότητα, έτσι και στον εικονικό κόσμο οι παίκτες συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο αναδεικνύοντας τη φύση των ανθρώπων. Οι ριψοκίνδυνοι παίκτες θεώρησαν ότι αυτός ο ιός δεν τους αφορούσε και δεν θα μπορούσε να τους προσβάλει, οι συνωμοσιολόγοι διέδιδαν πως τάχα ήταν σκευωρία για να τους εγκλωβίσουν και να τους εξολοθρεύσουν, οι αφελείς κυκλοφορούσαν για να ικανοποιήσουν την περιέργεια τους ενώ οι συνήθεις ύποπτοι έκαναν του κεφαλιού τους. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η διασπορά του ιού έθεσε την εικονική κοινωνία μπροστά στον κίνδυνο του αφανισμού.
Συχνά να λέμε ότι η τέχνη αντιγράφει τη ζωή, όμως με όλα όσα βιώνουμε τον τελευταίο καιρό είχαμε την απόλυτη ανατροπή. Η ζωή αντέγραψε την τέχνη σε βαθμό που ωθεί τους ειδικούς να μελετήσουν εις βάθος συμπεριφορές και αντιδράσεις. Ψυχολόγοι, Ιολόγοι, Επιδημιολόγοι, Λοιμοξιολόγοι, Διαχειριστές κρίσεων, Στατιστικολόγοι μαζί με τόσους άλλους έχουν πολλά να μελετήσουν και αναμένεται περισσότερα να πουν.
Εγώ δεν είμαι ειδικός για να έχω βαρύνουσα άποψη για το πότε, με ποιο τρόπο και πως αντιμετωπίζεται μια πανδημία. Σαν επαγγελματίας όμως στο χώρο των ασφαλειών που ασχολείται συνεχώς με την πρόβλεψη και διαχείριση κινδύνων θα επεσήμανα τα εξής:
Οι απομακρυσμένοι κίνδυνοι δεν είναι ανύπαρκτοι.
Οι κίνδυνοι με τις μικρότερες πιθανότητες είναι οι πιο καταστροφικοί.
Ο κίνδυνος δεν είναι πάντα τόσο προφανής. Μπορεί σαν αόρατος ιός να υπάρχει και να καραδοκεί.
Επειδή η πιθανότητα να συμβεί ένα κακό είναι μικρή δεν σημαίνει ότι δεν θα συμβεί.
Ό,τι μπορεί να συμβεί στους άλλους μπορεί να συμβεί και σε μάς,
Επειδή κάτι συνέβη δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να ξανασυμβεί,
Να μαθαίνεις από τα λάθη σου είναι έξυπνο, να μαθαίνεις από τα λάθη των άλλων είναι ευφυές,
Το κόστος αποκατάστασης μιας ζημιάς είναι πάντα μεγαλύτερο του κόστους της πρόβλεψης,
Η μετάθεση του κινδύνου σε κάποιον ειδικό, για κάποιους κοστίζει για τους πιο σοφούς αξίζει,
Το να ακολουθείς τις συμβουλές των ειδικών είναι καλύτερο από το να κάνεις τον ειδικό,
Η οικονομία στην υπηρεσία του ανθρώπου και όχι ο άνθρωπος για την οικονομία
Οι φήμες είναι κακόβουλοι ιοί που εξαπλώνονται στην κοινότητα και την υπονομεύουν, και
Ο χρόνος σε κατάσταση απομόνωσης και καραντίνας μπορεί να είσαι εξίσου δημιουργικός
Οι πανδημίες και οι όλεθροι είναι αναπόσπαστο μέρος της τραγικής ιστορίας του ανθρώπινου γένους. Από τον Λιμό της Αθήνα του 430 π.Χ. στον μεγάλο Κινέζικο Λιμό του 1958, από την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης το 1539 π.Χ. στο Τσουνάμι της Ινδονησίας το 2004, από την Πανώλη στην Ευρώπη το 1347 στον Κορωνοϊό σήμερα, η ανθρωπότητα πέρασε μαύρες μέρες. Στο ενδιάμεσο όμως έλαμψε η αισιοδοξία και η δημιουργικότητα. Έτσι και σήμερα,
Θα Τα Καταφέρουμε!
* Ασφαλιστικός Σύμβουλος
[email protected]
