Παρόλο που μετά τα νέα μέτρα για την πανδημία σε πολλές συζητήσεις έχει μονοπωλήσει το θέμα του εμβολιασμού, η ουσία του ζητήματος είναι η πολιτική εργαλειοποίηση των εν λόγω ιατρικών σκευασμάτων.
Είναι εξοργιστικό το γεγονός ότι η Κυβέρνηση συνδέει άμεσα ελευθερίες και δικαιώματα των πολιτών με τη χρήση των εν λόγω σκευασμάτων, παραχωρώντας ελευθερίες ως…προνόμια σε όσους συμμορφώνονται με τις υποδείξεις της και επιβάλλοντας δυσανάλογα μέτρα.
«Θέλεις τη ζωή σου πίσω;», ρωτούσε το Υπουργείο Υγείας την περασμένη άνοιξη, μετά το τελευταίο lockdown, για να προσφέρει 6 μήνες ελευθερίας σε όσους ακολούθησαν τις υποδείξεις της πολιτείας και σήμερα έρχεται να επαναλαμβάνει με πιο σκληρό τρόπο την ίδια τακτική, στερώντας τις ελευθερίες σε όσους πολίτες επιλέξουν να μην προχωρήσουν επί του παρόντος σε τρίτη δόση.
Με αυτό τον τρόπο ασκείται από το κράτος πολιτική έμμεσης υποχρεωτικότητας εμβολιασμού, γεγονός που αντιβαίνει στη Σύμβαση του Οβιέδο, η οποία κατοχυρώνει την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωµάτων και της αξιοπρέπειας του ατόµου, σε σχέση µε τις εφαρµογές της βιολογίας και της ιατρικής.
Σύμφωνα με την εν λόγω Σύμβαση, «επέμβαση σε θέματα υγείας μπορεί να υπάρξει μόνον, αφού το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δώσει την ελεύθερη συναίνεσή του, κατόπιν προηγούμενης σχετικής ενημέρωσής του ως προς τα επακόλουθα και κινδύνους που αυτή συνεπάγεται. Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο μπορεί ελεύθερα και οποτεδήποτε να ανακαλέσει τη συναίνεση του».
Και πρέπει να αντιληφθούμε ότι εγείρονται σοβαρά ζητήματα, τα οποία άπτονται, μεταξύ άλλων, της σωματικής αυτονομίας και που δύνανται να ανοίξουν τον «ασκό του Αιόλου» για τη συνέχεια.
Ν.ΚΟΥΡ
