Ένας μόνο άνθρωπος από το πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης Δημήτρη Χριστόφια, ο Κώστας Παπακώστας, πλήρωσε με φυλάκιση, στο τέλος και με τη ζωή του, το πιο μεγάλο πολιτικό έγκλημα της σύγχρονης ιστορίας μας. Αυτό που οδήγησε στην τραγωδία του Μαρί, το 2011. Ένας μόνο άνθρωπος!
Δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ δυνατό να δεχθούμε ότι για όλο εκείνο το κακό, για το θάνατο δεκατριών αθώων συμπολιτών μας, για τις καταστροφές εκατομμυρίων, για την κοινωνική αναταραχή, για το σκοτάδι μέσα στο οποίο πέσαμε όταν έγινε εκείνη η συγκλονιστική έκρηξη, ευθύνονται ένας υπουργός, αποδεδειγμένα πιστός εκτελεστής των αποφάσεων του Προέδρου του και τρία στελέχη της πυροσβεστικής, που ενεπλάκησαν στην υπόθεση μόνο τη στιγμή της έκρηξης και όχι προηγουμένως στη φύλαξη των φονικών κοντέινερ.
Όμως, εκείνοι που το αποδέχτηκαν αυτό, εκείνοι που τότε σιώπησαν ή και σκέπαζαν με πολιτικές αλητείες, τις ευθύνες των υπολοίπων γύρω τους, έρχονται σήμερα, 12 χρόνια μετά, να σηκώνουν κορνιαχτό και να θολώνουν τα νερά. Λες και θέλουν να πείσουν τους εαυτούς τους ότι το κυρίαρχο ζήτημα εκείνης της τραγωδία μπορεί να είναι σήμερα ή οποτεδήποτε στο μέλλον, το ότι δεν επιτρεπόταν στον Κώστα Παπακώστα να προαυλίζεται, όταν βρισκόταν στο νοσοκομείο μετά την καταδίκη του.
Μόνο για την οικογένεια του Κώστα Παπακώστα είναι, και έχει το δικαίωμα να το θεωρεί, κυρίαρχο ζήτημα. Και καλά έκανε, που οδήγησε την υπόθεση στο δικαστήριο. Δικαιώθηκε όταν το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, έκρινε πως η Κυπριακή Δημοκρατία, παραβίασε τα ανθρώπινα δικαιώματα του πρώην υπουργού Άμυνας, σε σχέση με τις συνθήκες κράτησής του, στερώντας του το δικαίωμα του αυλισμού, και την καταδίκασε να καταβάλει αποζημιώσεις €20.000.
Αλλά οι πολιτικοί και τα κόμματα, ειδικά οι πολιτικοί της τότε κυβέρνησης, ας κλείσουν το στόμα τους γι΄ αυτή την τραγωδία. Διότι όποτε το ανοίγουν μας θυμίζουν ότι γι΄ αυτό το τεράστιο έγκλημα, όπου οι ευθύνες πολλών και σε πολλά επίπεδα ήταν διάχυτες και αποδεδειγμένες, καταδικάστηκε μόνο ο Παπακώστας και τρεις πυροσβέστες. Αυτό θα είναι πάντα μια κατάμαυρη σελίδα στην ιστορία αυτού του κράτους, στο σύστημα δικαιοσύνης και στην πολιτική ζωή. Κατάμαυρη σελίδα. Ντροπιαστική.
Να μην μας την θυμίζουν, λοιπόν. Και πολύ περισσότερο να μην νομίζουν πως ξεχάσαμε όσα έγιναν. Το μόνο σωστό που πρέπει να κάνουν είναι, έστω και τώρα, να απολογηθούν στην οικογένεια του Κώστα Παπακώστα. Να απολογηθούν, που σιώπησαν και τον άφησαν να πληρώσει μόνος αυτός, ένας υπουργός που εφάρμοζε την πολιτική και τις οδηγίες του Προέδρου της Δημοκρατίας και με στρατιωτική πειθαρχία σιώπησε για να μην τους κάψει.
Τόσο η Ερευνητική Επιτροπή, όσο και το Κακουργιοδικείο διαπίστωσαν τις ευθύνες και πολλών άλλων, πολύ μεγαλύτερες από τις ευθύνες του Κώστα Παπακώστα. Αλλά, δεν οδηγήθηκαν στο δικαστήριο όλοι όσοι πραγματικά είχαν ενοχή για το έγκλημα. Ούτε ένας στρατιωτικός, ούτε καν ο συνταγματάρχης που χοροπηδούσε πάνω στα κοντέινερ για να αποδείξει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος, και σε όποιον μιλούσε του έλεγε ότι έχει ο ίδιος απευθείας επαφή με τον Πρόεδρο Χριστόφια. Ούτε ένας πολιτικός από εκείνους που ελάμβαναν τις αποφάσεις και είχαν την πλήρη και απόλυτη ευθύνη τόσο πολιτειακά όσο και πολιτικά, όπως το περιγράφει στην απόφαση του και το κακουργιοδικείο.
Κι όταν καταδικάστηκε ο υπουργός Άμυνας σε πέντε χρόνια φυλάκιση, τον Ιούλιο του 2013, για ανθρωποκτονία και πρόκληση θανάτου λόγω αλόγιστης, απερίσκεπτης ή επικίνδυνης πράξης και συμπεριφοράς, δεν βγήκε κανένας να αναλάβει ευθύνη. Ούτε καν πολιτική ευθύνη. Να πει: εγώ έδινα οδηγίες στον Παπακώστα, εγώ του έλεγα ότι είναι πολιτικές οι αποφάσεις και να μην ανακατεύεται. Και ξέρουμε όλοι ποιος είναι αυτός, όπως ήξερε και το κακουργιοδικείο, όπως ήξερε και η επιτροπή Πολυβίου.
Να απολογηθούν στην οικογένεια του, λοιπόν, έστω και σήμερα, και να κλείσουν το στόμα τους. Προσβάλλουν και τη νοημοσύνη μας και τη μνήμη του Παπακώστα να παριστάνουν κι από πάνω τους επιτιμητές.
