Μέσα στο καταθλιπτικό και συνάμα εξοργιστικό κλίμα που έχει προκαλέσει το σκάνδαλο της Μονής Οσίου Αββακούμ, η χθεσινή τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου Γεώργιου φαντάζει σαν φωτεινή αχτίδα. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα η οποία δημιουργείται από βίντεο τραγελαφικά και άθλια κρατάνε την κοινωνία σε δυσπιστία ως προς το αν η ανακοίνωση θα μετουσιωθεί σε πράξη. Δεν παύει, ωστόσο, να προσφέρει μικρή ελπίδα ότι μπορεί όντως να επιχειρηθεί να διαλυθεί όλη αυτή η σαθρότητα.
Κυρίως, λόγω αυτής της αναφοράς του προκαθήμενου της Εκκλησίας: «Διαβεβαιώνω ότι απόφασή μου είναι να διερευνηθούν πλήρως σε όλες τους τις διαστάσεις τα όσα σκανδαλίζουν όλους μας». Πλήρως και σε όλες τις διαστάσεις, συνεπάγεται διαλεύκανση σε όλα τα επίπεδα και όχι μόνο σε όσα αφορούν τους μοναχούς.
Εκείνο το οποίο δεν έπραξε ο Αρχιεπίσκοπος, ήταν να στιγματίσει τον πόλεμο εντυπώσεων ο οποίος συνεχίζεται από τις δύο εμπλεκόμενες πλευρές. Με τη διαρροή βίντεο, εγγράφων και διαλόγων από τη μια πλευρά. Με την απόρριψη με γενικούς αφορισμούς περί παραποιημένων βίντεο, επίκληση μαρτύρων οι οποίοι ανακαλύπτονται ως εκ θαύματος και γενικότερα, μια προσπάθεια να πείσουν την κοινή γνώμη ότι έχει πρόβλημα με τα μάτια, τα αφτιά και το μυαλό της από την άλλη πλευρά.
Είναι αντιληπτό πως μεγάλη μερίδα της κοινωνίας αρέσκεται στα γαργαλιστικά βίντεο με υστερικές κραυγές «έξω, έξω, έξωωωωω». Είναι κατανοητό πως πολλοί γουστάρουν να διαβάζουν διαλόγους, που αποκαλύπτουν πίσω από τα ράσα, τα οποία παραπέμπουν σε πνευματικά άτομα, χαμηλού επιπέδου ανθρωπάκια.
Πέρα, όμως, από τα κουτσομπολιά, τον γέλωτα και τα σαρκαστικά σχόλια τα οποία προκαλούν οι πλείστες των «θαυματουργών» αποκαλύψεων, υπάρχει η ουσία. Η οποία είναι απείρως σοβαρή. Αφορά ιδιαιτέρως σοβαρά ποινικά αδικήματα. Όπως αυτό της εξασφάλισης οικονομικού οφέλους με ψευδείς παραστάσεις. Ίσως στη χειρότερη του μορφή. Αφού άπτεται της ιερής πτυχής της θρησκευτικής πίστης. Με πρωταγωνιστές τσαρλατάνους ρασοφόρους. Και θύματα χιλιάδες ανυποψίαστους και ευκολόπιστους θρησκευόμενους.
Είναι με θλίψη αλλά και θυμό, που αναγκαζόμαστε σήμερα να επισημάνουμε ότι οι πρωταγωνιστές ένθεν και ένθεν, ανταγωνίζονται στη δημιουργία εντυπώσεων με εξόφθαλμο στόχο να κερδίσουν τη μάχη στο Συνοδικό Δικαστήριο. Με την τακτική την οποία ακολουθούν, όμως, είναι ευδιάκριτο πως αδιαφορούν για την εξέλιξη στο ποινικό δικαστήριο. Επειδή με την απερίσκεπτη κυκλοφορία τόσο πολλών στοιχείων, ρισκάρουν σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη στο ποινικό δικαστήριο. Τη θέση αυτή έχουν ήδη εκφράσει και αρκετοί νομικοί. Προειδοποιώντας για τις συνέπειες.
Κάνουμε μια παρένθεση στο σημείο αυτό γιατί δεν μπορούμε να αποφύγουμε να επισημάνουμε ότι από τη μια πλευρά καταγράφεται μια ακραία προσπάθεια υποτίμησης της νοημοσύνης των πολιτών. Είναι απείρως εξοργιστικό να ακούς την εκνευριστική επωδό ότι πρόκειται για παραποιημένα ή χαλκευμένα βίντεο. Δηλαδή, προσπαθούν να μας πείσουν ότι την ώρα που ένας μοναχός κτυπά με υστερικό τρόπο με τη ζώνη του μια γυναίκα, δεν βλέπουμε πραγματικά ό,τι συνέβη. Πως πρόκειται για παραποίηση! Οι αισχρότητες του σκανδάλου παραείναι αρκετές για να μας προκαλέσουν αηδία κύριοι. Δεν χρειάζεται να μας δουλεύετε κιόλας.
Η προαναφερθείσα αναφορά γίνεται επειδή δεν αντέχει το στομάχι μας τον εμπαιγμό και δεν πρέπει να θεωρηθεί ως στήριξη της πλευράς του Ησαΐα. Κάθε άλλο. Πρέπει κι εκείνοι να δώσουν πειστικές απαντήσεις σε βασανιστικά ερωτήματα, τα οποία δεν συνάδουν με στοιχειώδη λογική σκέψη.
Η ουσία στην οποία πρέπει να σταθούμε είναι η τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου για πλήρη διαλεύκανση του σκανδάλου. Αυτό συνεπάγεται απόλυτη έρευνα και προς τις δύο πλευρές. Όχι μόνο προς την εύκολη πλευρά των μοναχών. Αλλά και προς την δύσκολη του Ησαΐα. Ο οποίος πρέπει να κληθεί να καταθέσει στοιχεία. Πόσα χρήματα πήρε τα τελευταία χρόνια από τη Μονή; Κατατέθηκαν όλα επισήμως, με αποδείξεις στο λογαριασμό της Μονής; Ή παρελήφθησαν και χρήματα χωρίς αποδείξεις; Γιατί περίμενε τόσο καιρό για να καταγγείλει τους μοναχούς; Δεν είχε αντιληφθεί την καπηλεία της πίστης και τα «θαύματα» με το δήθεν μύρο; Δεν είχε ερευνήσει το φαινόμενο των χιλιάδων πιστών που συνέρρεαν κάθε Κυριακή στο Φτερικούδι;
Επιπροσθέτως, αν ο Αρχιεπίσκοπος εννοεί την ανάγκη κάθαρσης στους κόλπους της Εκκλησίας, τότε οφείλει να κάνει πράξη και μια παλαιότερη θέση του. Να βάλει φραγμό στη γενικότερη εκμετάλλευση των πιστών. Είτε μέσω εικόνων που δακρύζουν, είτε μέσω «παντόφλων» αγίων, είτε μέσω επαναλαμβανόμενης εισαγωγής «ιερών» αντικειμένων, με εξόφθαλμη στόχευση την συγκέντρωση τεράστιων ποσών.
Άλλο είναι η εσωτερική ανάγκη των πιστών να εκφραστούν μέσω προσκυνημάτων, που συνοδεύονται και από κάποια εισφορά, και άλλο είναι η εξόφθαλμη εμπορευματοποίηση της θρησκείας. Ο Αρχιεπίσκοπος οφείλει να θέσει το θέμα στην Ιερά Σύνοδο. Ακόμη και αν η πλειοψηφία το απορρίψει, πρέπει να δημοσιοποιήσει το αποτέλεσμα ώστε η κοινωνία να γνωρίζει ποιοι στηρίζουν τη θυματοποίηση χιλιάδων πιστών.
Μόνο έτσι μπορεί να ελπίζει η Εκκλησία ότι θα επανακτήσει μέρος του απολεσθέντος σεβασμού της.
