Σύμφωνα με διεθνή έρευνα την πρωτιά στην ποιότητα ζωής την έχει η Πάφος. Γιατί αυτό που μετρά δεν είναι το πόσο μπετόν θα χύσεις στη γη ή θα ανυψώσεις προς τον ουρανό. Αυτά που μετράνε είναι άλλα. Να μπορείς να έχεις στέγη, να νοιώθεις ασφάλεια, να διακινείσαι με σχετική ευκολία μέσα στους δρόμους χωρίς να χρειάζεσαι ηρεμιστικά για να αντέξεις την ταλαιπωρία, να αναπνέεις καθαρό αέρα, να βλέπεις (όταν δεν έχει σκόνη και υγρασία) το γαλάζιο του ουρανού και τη νύχτα τα αστέρια, να βιώνεις ακόμα το αίσθημα της γειτονιάς, να περιβάλλεσαι από πράσινο, να βλέπεις τα χρώματα της κάθε εποχής, να αναγνωρίζεις τους τόπους που κινείσαι έχοντας σημάδια και αναφορές.
Κι έτσι –σύμφωνα με έρευνα της πλατφόρμας Numbeo- η Λεμεσός έρχεται τρίτη μετά από την Πάφο και τη Λευκωσία. Τα κριτήρια ήταν οι δείκτες αγοραστικής δύναμης, ασφαλείας, υγείας, κλίματος, κόστους διαβίωσης, η αναλογία τιμής ακινήτου προς εισόδημα, ο δείκτης χρόνου μετακίνησης, ρύπανσης και εν τέλει η ποιότητας ζωής.
Παρόλα αυτά, σε ένα μικρό τόπο όπως η Κύπρος, τα πράγματα δεν διαφέρουν και πολύ. Και επειδή τα νήματα κινούν οι ίδιοι άνθρωποι, αυτά που έχει χάσει η Λεμεσός κινδυνεύουν να τα χάσουν κι οι υπόλοιπες πόλεις, ερήμην των κατοίκων τους. Τα πολυώροφα κτήρια ήδη ξεφυτρώνουν και στις άλλες πόλεις. Χωρίς ένοικους, χωρίς ζωή, χωρίς άλλες υποδομές που θα προσφέρουν μια κάποια ισορροπία στο τοπίο όπως αυτό διαμορφώνεται. Η διακίνηση στους δρόμους χρειάζεται πλέον σχεδόν παντού δυνατή κράση κι η ανεύρεση χώρων στάθμευσης στο κέντρο εξελίσσεται σε κυνήγι θησαυρού. Οι αστικές συγκοινωνίες αποτελούν μόνιμα, εδώ και χρόνια, θέμα προς συζήτηση. Τα καλοκαίρια οι πόλεις ψήνονται μέσα στο μπετόν και τον χειμώνα πνίγονται στην πρώτη βροχή. Ωστόσο, αν παρακολουθήσει κάποιος τα προεκλογικά φιλμάκια όσων δημάρχων διεκδικούν επανεκλογή, θα σκεφτεί πως αλλού ζουν αυτοί κι οι επικοινωνιολόγοι τους κι αλλού εμείς. Ποζάρουν δε όχι μπροστά από το μπετόν που έχει χυθεί με την άδεια τους, αλλά σε γραφικά δρομάκια και νησίδες πρασίνου που έχουν απομείνει χάρη σε αγώνες πολιτών. Άρα γνωρίζουν τι είναι αυτό που δίνει αξία στις πόλεις. Δεν είναι τα ψηλά κτήρια, ούτε τα τσιμεντένια πάρκα. Δεν είναι οι πολλαπλές λωρίδες στους δρόμους και τα αυτοκίνητα που δεν κινούνται. Δεν είναι τα έργα που στοίχισαν δεκάδες εκατομμύρια. Δεν είναι όλα αυτά που προωθούνται ως ανάπτυξη. Είναι, εν πολλοίς, αυτά που είχαμε και δεν φροντίσαμε να τα προστατέψουμε και να τα ενισχύσουμε.
