Θα επιβάλουν λένε διόδια ώστε να αφήσουμε τα ΙΧ στο γκαράζ του σπιτιού μας και να μετακινηθούμε με μέσα μαζικής συγκοινωνίας. Βλέπε λεωφορεία, τραμ, μετρό, τραίνα… Για να σώσουμε τον πλανήτη που δεν καταφέραμε να σώσουμε αντικαθιστώντας το πλαστικό καλαμάκι με καλαμάκι από συμπιεσμένο χαρτί. Δεν έχουμε όμως ούτε τραίνα, ούτε μετρό, ούτε τραμ. Μόνο λεωφορεία αλλά κι αυτά υπό προϋποθέσεις.
Την περασμένη βδομάδα είδαμε την εικόνα μίας γυναίκας ξαπλωμένης στο πεζοδρόμιο να αναμένει το λεωφορείο κάτω από την πινακίδα που λειτουργεί ως στάση, ενώ μια δεύτερη καθόταν οκλαδόν κάτω από την ασθενική σκιά ενός δέντρου. Μας είπαν όμως πως πρόκειται απλά για δύο ιδιόρρυθμες γυναίκες. Αν δεν ήταν ιδιόρρυθμες θα στέκονταν κάτω από τον καυτό ήλιο αναμένοντας χωρίς ένα κάθισμα, χωρίς σκίαστρο μέχρι να λιποθυμήσουν.
Κι ενώ δεν έχουμε καταφέρει, 64 χρόνια μετά που γίναμε κράτος, ούτε αυτά τα απλά να λύσουμε, θα επιβάλουμε διόδια ώστε οι πολίτες να προτιμούν τα λεωφορεία αντί τα ιδιωτικά τους αυτοκίνητα. Όπως γίνεται στις άλλες χώρες όπου ναι μεν υπάρχουν διόδια, αλλά υπάρχουν και εναλλακτικές λύσεις μετακίνησης. Υπάρχουν και μεγάλες αποστάσεις, δεν πληρώνεις διόδια για να πας από τη Λάρνακα στο Αυγόρου κι από τη Λευκωσία στον Καλοπαναγιώτη. Υπάρχουν και υποδομές ώστε να μην χρειάζεται να αναμένεις όρθιος, σε 44 βαθμούς για 40 λεπτά. Και τα διόδια δεν επιβάλλονται μόνο σαν αντικίνητρο χρήσης ΙΧ, αλλά και για να συντηρούνται οι υποδομές που υπάρχουν για να διευκολύνουν τη διακίνηση. Με άλλα λόγια, επιστρέφονται πίσω στους πολίτες.
Ένας τέτοιος πολίτης Ευρωπαίος, συνηθισμένος από τις συγκοινωνίες στην χώρα του, αποφάσισε προχθές να διακινηθεί από Πύλα σε Λευκωσία κι έπειτα πίσω διά μέσου Λάρνακας. Πήρε το λεωφορείο από Λευκωσία γύρω στις 6 και έφτασε στις Φοινικούδες όπου αφού περπάτησε, κάθισε για ένα ποτό και στις 9 το βράδυ πήγε να μπει στο λεωφορείο για να πάει στην Πύλα. Δεν είχε προνοήσει όμως για το ακριβές ποσό του εισιτηρίου, τα ψιλά του δεν έβγαιναν, κι ο οδηγός τον κατέβασε κάτω για να αλλάξει το 50εύρω που είχε και να πάρει το επόμενο λεωφορείο. Το επόμενο όμως ήταν στις 11. Δύο ώρες αναμονής. Κι είναι και 75 χρόνων ο άνθρωπος. Αυτός όμως θα επιστρέψει πίσω στην χώρα του. Εμείς θα μείνουμε εδώ και θα έχουμε να επιλέξουμε είτε διόδια, είτε κόμιστρο λεωφορείου, αναμονή δύο ώρες και βόλτες πάνω κάτω στις Φοινικούδες ή ξάπλα στην αμμουδιά ή στο πεζοδρόμιο μέχρι να έρθει το λεωφορείο. Και τη ρετσινιά του ιδιόρρυθμου.
