Στις σημειώσεις που πήρα στην εκδήλωση για «Το Φύλο της Ανώτατης Εκπαίδευσης» που οργάνωσε στις 11 Δεκεμβρίου 2024 στην Πανεπιστημιούπολη στη Λευκωσία, η Έδρα UNESCO για Έμφυλη Ισότητα του Πανεπιστημίου Κύπρου, κοντοστάθηκα σε μια αναφορά της Αναπληρώτριας Καθηγήτριας Μιράντας Χρίστου, ότι «η Κύπρος κρατά τα πρωτεία στην πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, εφόσον οι Κύπριες 25-34 χρόνων, κατείχαν το 2023 πανεπιστημιακό δίπλωμα σε ποσοστό 70.1%, που είναι το ψηλότερο στην Ευρώπη». Η παρέμβασή της, με πήρε πίσω καμιά… δεκαπενταριά χρόνια, σε μια επιστολή που πήρα από τον Γιάννη Β. με αφορμή ένα χρονογράφημα μου στην εφημερίδα. «Αγαπητέ κ. Δημητρίου – μου έγραψε – το άρθρο σας αγγίζει μια πολύ ευαίσθητη χορδή του ανδρικού πληθυσμού, όχι μόνο μέσα στον κυπριακό και τον ελληνικό κόσμο, αλλά όπου κι αν ζει στον πλανήτη και σε όποιο πολιτισμό κι αν ανήκει.
Η δική μου εμπειρία είναι η εξής: Πρώην κοπελιά μου, θέλησε να κάνει το διδακτορικό της και προκειμένου να συνεχιστεί η σχέση μας, θα έπρεπε να μεταβώ στην πόλη όπου είχε έδρα το πανεπιστήμιό της και να εργάζομαι σε εστιατόρια. Η σχέση έληξε σε κείνο ακριβώς στο σημείο. Δεν θα μπορούσα ποτέ να ζήσω στη σκιά της. Έχω κόμπλεξ κατωτερότητας; Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω, είναι ότι έτσι βλέπω τον ρόλο μου να εξαλείφεται. Η ιστορία αναφέρει μεγάλους άνδρες να έχουν γυναίκες που να ζουν στη σκιά τους και να τους κάνουν μεγάλους. Η ίδια ιστορία, έχει καταγράψει ελάχιστες περιπτώσεις όπου άσημοι άνδρες να ζουν στη σκιά μεγάλων γυναικών. Προσέξτε, δεν υποστηρίζω πως δεν έχουν δικαίωμα οι γυναίκες να κάνουν ό,τι θελουν. Ακριβώς το αντίθετο φρονώ. Απλώς, πιστεύω πως αυτές οι γυναίκες, δεν θα κάνουν αυτό που λέμε «μια παραδοσιακή οικογένεια». Με εκτίμηση Γιάννης Β.»
Καθώς παρακολουθούσα τη συζήτηση στην Πανεπιστημιούπολη, θυμήθηκα την περίπτωση του επιστολογράφου αυτού, την κοπέλα του που μελετούσε για το διδακτορικό της και τη διακοπή του δεσμού τους από εκείνον, αφού όπως μου έγραψε, «δεν θα μπορούσε ποτέ να ζήσει στη σκιά της». Στην απάντησή μου, τον είχα προτρέψει να σκεφτεί, ότι έφυγε από τη σχέση με την κοπέλα αυτή, γιατί προφανώς τον απασχολούσε περισσότερο… η σκιά της, δηλαδή η… σκιά του επικείμενου διδακτορικού της, από όσο προφανώς, τον απασχολούσε η ίδια… Καθώς αναπτυσσόταν ο διάλογος στην πανεπιστημιακή αίθουσα, ένιωσα ότι η επιστολή του Γιάννη Β., ρίχνει νέο φως σε παλιούς ανδρικούς φόβους που συνεχίζουν σήμερα να τρέφονται με ιδεοληψίες και ν’ αναπαράγονται, όχι στον πραγματικό κόσμο, αλλά μέσα στις σκιές.
