Όσες φορές κάποιοι βουλευτές ή κόμματα έθεσαν στη Βουλή τις εκποιήσεις ακινήτων και ξεκινούσαν τους λαϊκισμούς και την έγνοια τους για τους πολίτες που θα βρεθούν άστεγοι, οι τράπεζες και τα «επενδυτικά ταμεία» τους έλεγαν ότι είναι υπερβολικές οι ανησυχίες διότι δεν εκποιήθηκαν πρώτες κατοικίες.

Ησύχαζαν οι βουλευτές ή έπαιρναν μια απόφαση για το θεαθήναι, όπως πάγωμα εκποιήσεων για τρεις μήνες, παρουσίαζε και η κυβέρνηση ένα σχέδιο αρωγής, όπως το «Ενοίκιο έναντι Δόσης» ή το «Σχέδιο Εστία», που αφορούσαν μερικές εκατοντάδες δανειολήπτες, κι όλα επέστρεφαν στην κανονικότητα.

Η οποία κανονικότητα ήταν αυτή που οργανώθηκε με νομοθεσίες, είτε με το μαχαίρι της Τρόικας στο λαιμό, είτε με κινδυνολογίες για την οικονομία που θα τιναχθεί στον αέρα. Μια κανονικότητα, που δεν λογάριαζε χιλιάδες πολίτες, οι οποίοι από τη μια στιγμή στην άλλη, χωρίς καμιά ευθύνη δική τους ή πάντως με την ελάχιστη, βρέθηκαν τα πιο αδύναμα θύματα μιας τεράστιας οικονομικής κρίσης που προκάλεσε η ανευθυνότητα του κράτους και η επεκτατικότητα των τραπεζών.

Να, λοιπόν, τώρα η καινούργια εξέλιξη, αναμενόμενη. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας, που δημοσίευσε ο Φιλελεύθερος την Τετάρτη, το τελευταίο τρίμηνο του 2024 εκποιήθηκαν έξι «πρώτες κατοικίες» και μάλιστα κατά 26,7% λιγότερα από όσα ήταν η αξίας τους. Αυτό το σχεδόν 27% οι δανειστές δεν μπορούσαν να το «χαρίσουν» στους δανειολήπτες κάνοντας αναδιαρθρώσεις, αλλά το χάρισαν για να πουλήσουν τα σπίτια.

Την ίδια περίοδο, τράπεζες και εταιρείες εξαγοράς πιστώσεων, έστειλαν επιστολές σε 530 δανειολήπτες οι οποίοι ενημερώνονται ότι η κύρια κατοικία τους θα βγει στο σφυρί. Πρόκειται για 495 πρώτες κατοικίες αγοραίας αξίας κάτω των €350 χιλιάδων και 35 κύριες κατοικίες με αξία άνω των €350 χιλιάδων.

Μέχρι τέλος του 2024 εκποιήθηκαν συνολικά 239 ενυπόθηκα ακίνητα. Ανάμεσά τους υπό ανέγερση διαμερίσματα και κατοικίες, εμπορικά ακίνητα, γραφεία, καταστήματα, εργοστάσια, κτηνοτροφικά υποστατικά, οικόπεδα, χωράφια…

Αυτή είναι η εικόνα σήμερα. Βλέπετε να ανησυχεί κανένας; Ενδιαφέρεται κανένας για τους πολίτες που βρέθηκαν σε αυτή τη θέση. Όχι μόνο να δίνουν τα σπίτια τους, αλλά να μην έχουν και πού να στεγαστούν με τα ενοίκια που υπάρχουν σήμερα. Κανένας δεν ασχολείται. Όπως σωστά έλεγε πρόσφατα σε συνέντευξή της η πρώην βουλευτής και οικονομολόγος Άννα Θεολόγου «δαιμονοποίησαν μια κατ’ εξοχήν βασική λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος για τη δημιουργία οικονομικής δραστηριότητας –που είναι ο δανεισμός– ενοχοποίησαν την κοινωνία που έλαβε αυτά τα δάνεια, σαν να ήταν δική της αποκλειστική ευθύνη η χρόνια ασυδοσία των κυπριακών τραπεζών».

Κι αυτό το πέτυχε πρώτιστα το πολιτικό προσωπικό του τόπου. Όχι μόνο δαιμονοποίησαν τη βασική λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά ενοχοποίησαν και τους πολίτες για το οικονομικό έγκλημα, επειδή πήραν δάνεια σε μια εποχή, που τα μοίραζαν οι τράπεζες ως να μοίραζαν κόλλυβα. «Σίγουρα δεν είναι ευθύνη των πολιτών και των επιχειρήσεων στον βαθμό που διαχρονικά το έχει αναγάγει το πολιτικό και τραπεζικό σύστημα, γιατί πολύ απλά αφαίρεσαν από τη συζήτηση την οικονομική κρίση που επήλθε με διαχρονικές πολιτικές αποφάσεις», έλεγε η κ. Θεολόγου και αντιγράφω, διότι είναι απόλυτα σωστή.

Το πολιτικό σύστημα κάνει πως κόπτεται να στηρίξει τις ευάλωτες ομάδες, μιλά για «ευαίσθητα κοινωνικά στρώματα», που πρέπει να προστατευθούν, και εννοούν τους ανθρώπους που δεν έχουν να φάνε. Όποιος έχει να φάει ένα κομμάτι ψωμί δεν χρειάζεται προστασία. Αυτή είναι η λογική τους. Και για να απαλλάσσονται από τις ευθύνες τους, μόλις γίνει σάλος, αρχίζουν όλοι να μιλούν για τους «στρατηγικούς κακοπληρωτές». Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον βουλευτή ή τον τελευταίο τεχνοκράτη. Το επαναλαμβάνουν αυτό ως να θέλουν (πάντως τα κατάφεραν) να δημιουργήσουν στην κοινωνία και στη δημόσια ζωή εχθρικό κλίμα για όσους πολίτες έγιναν τα θύματα της δικής τους ανικανότητας. Έτσι δημιουργούν και άλλοθι για τους εαυτούς τους ώστε να μην ασχολούνται με τη μάζα των δανειοληπτών.

Κάνουν σχέδια στήριξης για μερικές εκατοντάδες πολίτες κι όλοι οι άλλοι κηρύσσονται «στρατηγικοί κακοπληρωτές» και πρέπει να τους ρίξουν στην πυρά να απαλλαγούν από τον πονοκέφαλο. Έτσι οδήγησαν χιλιάδες πολίτες σε έναν φαύλο κύκλο να μην μπορούν να βγουν ποτέ από μέσα. Διότι εξ αρχής όσες αποφάσεις πήραν δεν ήταν για να προστατεύσουν τους πολίτες αλλά τις τράπεζες και τους οικονομικούς δείκτες. Ούτε καν με τις υπερχρεώσεις ασχολήθηκαν στα σοβαρά. Πέρα από επιφανειακές ατάκες κατά περίσταση. Ούτε καν με το ότι από το σοκ του 2013 η αξία του καθαρού πλούτου των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 40% και το ακάθαρτο εισόδημα τους μειώθηκε κατά 34,2% κι από τότε χιλιάδες δεν συνήλθαν ποτέ.

Σήμερα πολλοί δίνουν τα σπίτια τους μπας και ξεμπλέξουν αλλά ούτε έτσι ξεμπλέκουν. Ο φαύλος κύκλος δεν έχει τελειωμό. Θα ασχοληθεί κανένας στα σοβαρά; Μάλλον θα ασχοληθούν τώρα που θα πλησιάσουν οι εκλογές για ένα ακόμα γύρο σόου και μόνο.