Σε όποιο site κι αν μπεις, σε πόλεμο θα πέσεις. Ή και, για να μην ξεχνάμε και χώρες σαν την Κύπρο που είναι σε εσαεί πολεμική «ομηρία»…

Το νέο μέτωπο είναι μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν. Νέο, σίγουρα δεν είναι. Από τότε που αγωνιζόταν ο καημένος ο Γκάντι να μην διασπαστεί η Ινδία, πιστεύοντας ότι ινδουιστές και μουσουλμάνοι μπορούν να ζήσουν μαζί – εδώ τα κατάφεραν υπό αγγλικής διοίκησης, που ήταν κτηνώδης.

Συστήνω ανεπιφύλακτα να δείτε την ταινία «Γκάντι». Θα βρείτε σε αυτήν, πέρα από τη δύναμη της θεωρίας του ότι «όταν έχεις δίκιο, και αγωνιστείς για αυτό, όχι με τη βία, αλλά με αποφασιστική αντίδραση στο άδικο, ακόμα και βουνά μπορείς να μετακινήσεις», όλες τις απαντήσεις στα ερωτήματα που προκύπτουν σήμερα για την νέα ανάφλεξη.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια πολύ δυνατή σκηνή του έργου, στην οποία προσφέρθηκε να ξεναγήσει έναν Αμερικανό δημοσιογράφο στην παραθαλάσσια πόλη που γεννήθηκε, στο Πορτμπαντάρ. Ινδουιστές και μουσουλμάνοι ζούσαν μαζί ειρηνικά.

Οι μεν πήγαιναν συχνά στην εκκλησία των δε! Αλλά καθένας προσκυνούσε και προσευχόταν στον δικό του Θεό. Πολλές φορές εναλλάσσονταν οι ύμνοι στην ίδια λειτουργία. Δεν είχε σημασία ποιον Θεό προσκυνούσαν. Μετρούσε πιο πολύ ότι ζούσαν με αγάπη και αρμονία.

Δυστυχώς, όταν οι αποικιοκράτες Άγγλοι, αισθάνθηκαν ότι, μαζί και με τη διεθνή αντίδραση και αλληλεγγύη προς την Ινδία, έχαναν το παιχνίδι –δηλαδή ότι δεν μπορούν για πάντα να είναι αφέντες σε χώρες που δεν είναι δικές τους– εφάρμοσαν τη δοκιμασμένη τους συνταγή του «διαίρει και βασίλευε» και έπεισαν τους μουσουλμάνους να μην ακολουθήσουν τον Γκάντι.

Επειδή, τάχα, οι Ινδοί θα τους «κατάπιναν», ως απείρως περισσότεροι. Και έτσι, τους έπεισαν να αποκοπούν από τη «μητέρα Ινδία» και να φτιάξουν το δικό τους κράτος, το Πακιστάν.

Και επειδή, λοιπόν, ως γνωστό η Ιστορία εκδικείται, να που τώρα, πέρα από τους πολέμους στην Ουκρανία και στη Γάζα, έχουμε τώρα νέο πολεμικό μέτωπο, μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν.

Η Ινδία ισχυρίζεται ότι επιτέθηκε με πυραύλους κατά του γείτονά της, έπειτα από επιθέσεις των Πακιστανών εναντίον Ινδουιστών τουριστών τον προηγούμενο μήνα στο Κασμίρ. Το Ισλαμαμπάντ θεώρησε αυτό casus belli (αιτία πολέμου) και αντεπιτέθηκε.

Από τη βρετανική εφημερίδα «The Guardian» μια σύντομη εξήγηση για τη μακρά διένεξη μεταξύ των δύο χωρών:

Ο έλεγχος του Κασμίρ, στους πρόποδες των Ιμαλαΐων, αμφισβητείται από τότε που η Ινδία και το Πακιστάν απέκτησαν την ανεξαρτησία τους από τη Βρετανία το 1947.

Και οι δύο το διεκδικούν πλήρως, αλλά η καθεμία ελέγχει ένα τμήμα της επικράτειας, που χωρίζεται από ένα από τα πιο έντονα στρατιωτικοποιημένα σύνορα στον κόσμο: Τη «γραμμή ελέγχου» που βασίζεται σε μια συνοριακή εκεχειρία που καθιερώθηκε μετά τον πόλεμο του 1947-48.

Η Ινδία και το Πακιστάν έχουν εμπλακεί σε πόλεμο δύο φορές έκτοτε για το Κασμίρ, πιο πρόσφατα το 1999.

Η διαμάχη πηγάζει από τη διαίρεση της αποικιακής Ινδίας το 1947, όταν μικρά, ημιαυτόνομα «πριγκιπάτα» σε όλη την υποήπειρο ενσωματώνονταν στην Ινδία ή το Πακιστάν και ο τοπικός ηγεμόνας επέλεξε να γίνει μέρος της Ινδίας παρά το γεγονός ότι η περιοχή είχε μουσουλμανική πλειονότητα.

(Πηγή: Guardian, BBC, New York Times και Associated Press)