Ένα χιλιοειπωμένο, πολυχρησιμοποιημένο, φθαρμένο και ασθενικό πια σύνθημα, αυτό της σύγκλησης Πανεθνικής Διάσκεψης για το Κυπριακό -εύκολο, ανέξοδο και βολικό- επιστρέφει!  Στο παρελθόν, σε περιόδους εθνικών εξάψεων, το χρησιμοποίησαν πολλοί. Άλλοι προς  άγραν ψήφων, κάποιοι προκειμένου να ενισχύσουν το status τους, ένεκα του ότι η εθνικοφροσύνη εξιτάρει τον πληθυσμό και ανεβάζει την πατριωτική λίμπιντο και άλλοι, ένεκα ανικανότητας και ατολμίας να φέρουν αποτέλεσμα, απλά πουλούσαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Μάλιστα, το σύνθημα επιστρέφει διατυπωμένο με την ίδια αφέλεια –ποιος ξέρει, μπορεί και με την ίδια δόση εμπαιγμού- που το πρωτογνωρίσαμε- καθότι… το ‘κανε η μάνα σου, το ‘κανε και η θειά σου, καν’ το κι εσύ μικρή να μη χαθεί η γενιά σου. Όπερ μεθερμηνευόμενον εστί: δεν μας σκιάζει φοβέρα καμιά, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνουμε και ξανά προς τη δόξα τραβούμε, όπως έχει ειπωθεί μνημειωδώς για τη μάνα Ελλάς. Ωστόσο, παρότι δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη για το κατά που τραβά η μάνα, στην περίπτωση της… κόρης, επιτρέψετε μου να πω (παρόλο που αποφεύγω τις απρέπειες) ότι διατηρώ έντονη την άποψη πως εμείς απλώς… τραβάμε…

Στην ανάγκη για πανεθνική σύσκεψη για το Κυπριακό, αναφέρθηκε ο αρχιεπίσκοπος Γεώργιος, μιλώντας προ ημερών στην παρουσίαση του βιβλίου του βουλευτή Κωστή Ευσταθίου, προτρέποντας όπως: «Η Κυπριακή κυβέρνηση και αντιπροσωπευτικοί παράγοντες του λαού θα πρέπει χωρίς άλλο χάσιμο χρόνου να μεταβούμε στην Αθήνα, προκειμένου να χαραχθεί, μαζί με την ελληνική κυβέρνηση, ύστερα από μελέτη όλων των δεδομένων, μια γραμμή για διάσωση της Κύπρου».

Μάλιστα! Προσπερνώ το παράδοξο του πράγματος, ότι εμείς εδώ, πέντε νοματαίοι όλοι κι όλοι και δεν καταφέρνουμε να μοιράσουμε δυο γαϊδουριών άχυρο. Και ότι προκειμένου να συντελεστούν τα ανοσιουργήματα των ανομοιογενών συμμαχιών που βλέπουμε να λαμβάνουν χώρα στις εκλογές, χρειάζεται να απαλείψουμε λέξεις και να χώσουμε φράσεις κάτω από το χαλί, παριστάνοντας πως δεν υπάρχουν – «για το καλό του τόπου και της πατρίδας», πάντα. Εντούτοις επιμένουμε να επαναδιατυπώνομαι ανεδαφικές προτροπές και να εκφράζουμε αφελέστατες προσδοκίες για δήθεν «εθνική συνεννόηση» που θα προκύψει τάχα από μια πανεθνική διάσκεψη.

Στην οποία θα συμμετάσχουν η κυπριακή κυβέρνηση, «αντιπροσωπευτικοί παράγοντες του κυπριακού λαού», η ελληνική κυβέρνηση και, υποθέτω, αντιπροσωπευτικοί παράγοντες του ελληνικού λαού…  Τι να πω, ας συγκληθεί! Και εάν το ομόθρησκον, ομότροπον, ομόγλωσσον και όμαιμον καταφέρει να συμφωνήσει σε κάτι περισσότερο από το ξεχορτάριασμα των κοιμητηρίων της άτυπης διάσκεψης της Γενεύης στην οποία παρευρέθηκαν οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων συνοδευόμενοι από πέντε ντουζίνες παράγοντες -νομικούς, πολιτικούς, σύμβουλους, συνεργάτες, γραμματείς και φαρισαίους- οι τρεις Εγγυήτριες Δυνάμεις, η κουστωδία του ΟΗΕ, προεξάρχοντος του Γενικού του Γραμματέα, συν η ταξιθέτρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε δεσμεύομαι το ερχόμενο Πάσχα να ντυθώ Μαρία Μαγδαληνή και να συρθώ στα σκαλιά που με κόπο και ιδρώτα έκτισε η Ζάχα Χαντίντ στην Πλατεία Ελευθερίας, έτοιμος να με λιθοβολήσει ο όχλος.

Προς χάρη, όμως της συζήτησης, παραβλέπουμε αυτή την παραδοξότητα. Διότι μου προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση το γεγονός ότι ο Γεώργιος, κοτζάμ αρχιεπίσκοπος, διατυπώνει μια τέτοια προτροπή παραβλέποντας την ευαγγελική προειδοποίηση: «Και έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης». Αν δεν συμφωνούσαμε τότε, στις πανεθνικές συσκέψεις του Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου 1974, που όλα ακόμα ήταν νωπά, αν δεν είχαμε συναντίληψη για το ποια ήταν «η παρούσα κατάσταση», πόσο μάλλον για τους χειρισμούς που θα έπρεπε να γίνουν, πως ακριβώς θα υπάρξει τώρα, μισό αιώνα μετά, συναντίληψη και ομοφωνία και αλληλοϋποστήριξη –όχι σε επιμέρους ζητήματα, όπου το έχουμε δει να συμβαίνει με επιτυχία- αλλά στην κατεύθυνση και στους κύριους χειρισμούς, ώστε να καταλήξουμε, όπως προσδοκά και εύχεται ο μακαριότατος, «σε μια γραμμή για τη διάσωση της Κύπρου»;  

Είθισται τέτοιες κινήσεις για «επανεθνικοποίηση» του Κυπριακού (που θα βόλευε τα μάλα τους μέτριους κύπριους ηγέτες, συνηθισμένοι στα άλλοθι και στο να φορτώνουν τις ευθύνες τους αλλού) να συνοδεύονται κι από προειδοποιήσεις της κόρης προς την μάνα, πως αν η κόρη χαθεί, θα χαθεί και η μάνα. Δεν γνωρίζω να έχει διατυπώσει τέτοιες ο αρχιεπίσκοπος στην ομιλία του. Η οποία, ωστόσο, ακολουθούσε κατά πόδας την ανακοίνωση των ανταρτών της ΕΟΚΑ, του περασμένου Οκτωβρίου. Που έβριθε κλισέ, όπως «να σταματήσει η πολιτική του κατευνασμού» / «σύγκλιση πανεθνικής διάσκεψης η οποία να αποφασίσει τον τρόπο της διάσωσης και δικαίωσης του κυπριακού Ελληνισμού» / «το Έθνος των Ελλήνων, ομόγνωμα να αποφασίσει την απελευθέρωση του κατεχόμενου τμήματος» /«απώλεια της Κύπρου θα σημάνει απώλεια και άλλων τμημάτων της Ελλάδος και της ασφάλειας του όλου Ελληνισμού»…

*ΦΩΤΟ: Η γελοιογραφία του αλησμόνητου Γιώργου Μαυρογένη, από τον Απρίλιο του 1983, ενδεικτική του θέματος.