Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν δήλωσε πως ότι κάνει η κυβέρνηση Νετανιάχου στη Γάζα είναι «απαράδεκτο», είναι «ντροπή για την ανθρωπότητα». «Είναι ένα από τα χειρότερα πράγματα που έχω δει ποτέ», είπε εκφράζοντας τη λύπη του για το γεγονός ότι «όλη η βοήθεια που στέλνουν η Γαλλία και άλλες χώρες μπλοκάρεται από τους Ισραηλινούς». Απέφυγε ωστόσο να χαρακτηρίσει το τι γίνεται ως γενοκτονία υποστηρίζοντας ότι το πως θα καταγραφεί «είναι δουλειά των ιστορικών και όχι ενός προέδρου».
Θα περιμένουμε λοιπόν τους ιστορικούς να μας πουν ότι αυτό που γινόταν στη Γάζα μεταξύ 2023 και ποιος ξέρει για πόσο ακόμα ήταν γενοκτονία. Τότε θα συγκινηθούμε για το θάνατο μιας όμορφης φωτορεπόρτερ, της 25χρόνης Φατίμα Χασούνα (Φατέμ), όταν δούμε της ζωή της δραματοποιημένη μέσα από κάποιο Netflix της εποχής. Μια μέρα πριν τη δολοφονία της, η ταινία στην οποία πρωταγωνιστούσε -«Put Your Soul on Your Hand and Walk»- είχε επιλεγεί για το πρόγραμμα ACID του Φεστιβάλ Καννών. Παράλληλα ήταν έτοιμη να παντρευτεί. Σκοτώθηκε όμως σε ισραηλινούς βομβαρδισμούς, όπως κι η έγκυος αδελφή της και δέκα άλλα μέλη της οικογένειας. Προηγήθηκε η σύλληψη ενός άλλου καλλιτέχνη, του σκηνοθέτη Χαμντάν Μπαλάλ, συνδημιουργού του ντοκιμαντέρ «No Other Land» το οποίο είχε τιμηθεί με Όσκαρ. Η σύλληψη του έγινε λίγες μέρες μετά τη βράβευση του.
Σε μια δεκαετία, ίσως και πιο νωρίς, θα πούμε πως ναι, είναι γενοκτονία ο βομβαρδισμός νοσοκομείων και σχολείων, η θανάτωση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, ο ξεσπιτωμός 2.5 εκατομμυρίων, η στέρηση πρόσβασης σε τροφή και υγειονομική περίθαλψη, η εξαθλίωση τους, η στοχευμένη δολοφονία ανθρώπων που προσπαθούν να μεταφέρουν προς τα έξω την εικόνα ή να βοηθήσουν (δημοσιογράφοι, γιατροί, καλλιτέχνες, ποιητές, εθελοντές…).
«Ας κατονομάσουμε την πραγματικότητα. Ας απορρίψουμε την προπαγάνδα που αποικίζει τη φαντασία μας και κάνει να χάνουμε την αίσθηση της ανθρωπιάς», γράφουν 400 άνθρωποι του παγκόσμιου κινηματογράφου σε επιστολή τους με αφορμή τη δολοφονία της Φατίμα, σημειώνοντας ότι η σιωπή απέναντι στη βία ισοδυναμεί με συνενοχή. «Γιατί αυτή η σιωπή;» ρωτούν. «Ποιο είναι το νόημα των επαγγελμάτων μας αν όχι να αντλούμε διδάγματα από την ιστορία, να δημιουργούμε ταινίες που δεσμεύονται, αν δεν είμαστε παρόντες για να προστατεύσουμε τις καταπιεσμένες φωνές; Ας αρνηθούμε να αφήσουμε την τέχνη μας να γίνει συνένοχη στο χειρότερο. Ας δράσουμε πριν να είναι πολύ αργά. Για τη Φατέμ, για όλους εκείνους που πεθαίνουν μέσα στην αδιαφορία» γράφουν οι 400.
Γιατί αυτή η σιωπή μπορεί να ρωτήσει ο καθένας μας.
