Ως μια νέα αρχή χαρακτήρισε την απόφαση για τερματισμό του ένοπλου αγώνα και αυτοδιάλυση του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) ο Ντουράν Καλκάν. Το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής και ένας εκ των παρόντων ηγετών του Κόμματος, μιλούσε ενώπιον του 12ου Εκτάκτου Συνεδρίου, που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 5 και 7 Μαΐου στο ιρακινό Κουρδιστάν. Ένα ιστορικό συνέδριο, που πραγματοποιήθηκε ως απάντηση στο «Κάλεσμα για Ειρήνη και Δημοκρατική Κοινωνία», όπως απευθύνθηκε από τον φυλακισμένο ηγέτη Αμπντουλλάχ Οτσαλάν στις 27 Φεβρουαρίου 2025.
Στο συνέδριο συμμετείχαν 232 σύνεδροι, με προεδρεύοντες τα μέλη της Εκτελεστικής και Κεντρικής Επιτροπής του PKK, τους συμπρόεδρους και μέλη του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Ένωσης Κοινοτήτων του Κουρδιστάν (KCK), μέλη του Στρατιωτικού Συμβουλίου του HPG και άλλους. Το συνέδριο ξεκίνησε με τήρηση ενός λεπτού σιγής στη μνήμη των πεσόντων επαναστατών, ενώ την εναρκτήρια ομιλία έκανε ο Ντουράν Καλκάν, μνημονεύοντας τους Haki Karer, Ali Haydar Kaytan (Fuat), Riza Altun και Sirri Surreyya Onder. Οι Fuat και Altun ήταν δύο από τους ιδρυτές του PKK (1978) και σκοτώθηκαν το 2018 και 2019 αντίστοιχα.
Ο Καλκάν συνέκρινε το 12ο συνέδριο με το πρώτο, μίλησε για μια νέα αρχή, η οποία θα τοποθετήσει σωστά το PKK. «Στόχος είναι να δημιουργηθεί χώρος για νέες πρωτοβουλίες και ευκαιρίες», είπε. Αναφέρθηκε σε ισχυρή βούληση για να ολοκληρωθεί ιστορικά ο ρόλος του Κόμματος, πριν αναγνωστεί η πολιτική έκθεση της Κεντρικής Επιτροπής του PKK. Αυτή περιελάμβανε μια αξιολόγηση της πολιτικής και στρατιωτικής διαδικασίας, υπογράμμιζε τον αντίκτυπο της δράσης του PKK τα τελευταία πενήντα χρόνια και σημείωνε πως έτσι αναβίωσε μια κουρδική ταυτότητα που βρισκόταν στα πρόθυρα της εξαφάνισης.
«Το PKK σηματοδοτεί μια νέα εποχή στην κουρδική ιστορία και τη γέννηση μιας νέας, ελεύθερης κουρδικής ταυτότητας στο Κουρδιστάν. Η επίσημη ίδρυση του κόμματος στο Πρώτο Συνέδριο ήταν μια ριζοσπαστική παρέμβαση ενάντια στην ιστορική εξαφάνιση και η διακήρυξη μιας νέας εποχής ελευθερίας. Το 12ο Συνέδριο, επίσης, ολοκληρώνει τη φάση που πραγματοποιήθηκε μέσω του PKK και στοχεύει να ανοίξει το δρόμο για μια νέα εποχή σε αυτήν την ιστορία ελευθερίας», καταγραφόταν με την επισήμανση ότι «η διάλυση της οργανωτικής δομής του PKK και ο τερματισμός του ένοπλου αγώνα του ως θεμελιώδης στρατηγική σημαίνει άνοιγμα του δρόμου για την προώθηση του αγώνα για την ελευθερία των Κούρδων και των προσπαθειών για τη δημοκρατική κοινωνία με νέες στρατηγικές και οργανωτικές μορφές».
Σήμερα, οι Κούρδοι και οι Κούρδισσες βγαίνουν πάλι μπροστά, εκθέτοντας το τουρκικό καθεστώς και υποχρεώνοντας όλο τον κόσμο να γυρίσει το βλέμμα εκεί ώστε να μπουν τα θεμέλια για μια πολιτική λύση στο κουρδικό ζήτημα. Το PKK θεωρείται ακόμα «τρομοκρατική οργάνωση» από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και στο όνομα αυτού του παραλογισμού, πολλοί Κούρδοι και Κούρδισσες διώκονται για την καταγωγή και τις πολιτικές τους πεποιθήσεις -ο νους και η καρδιά μας είναι με τον αδερφό μας Κενάν Αγιάς, ο οποίος περιμένει την εκδίκασή της έφεσής του στη Γερμανία.
Tο PKK έγραψε μια νέα ιστορία στην περιοχή και αν ο Οτσαλάν δεν φυλακιζόταν το 1999 -με εκείνη την ανυπόφορη συνωμοσία- ο χάρτης της Μέσης Ανατολής θα ήταν διαφορετικός. Οι αντάρτες και οι αντάρτισσες δημιούργησαν μια νέα πρόταση, τις βάσεις για τη Ροζιάβα, τις συζητήσεις για τον δημοκρατικό συνομοσπονδισμό, τη γυναικεία απελευθέρωση, την κοινωνική χειραφέτηση, την αναγνώριση της κουρδικής ταυτότητας. Κύπρος και Ελλάδα, ακόμα και σε θεσμικό επίπεδο, οφείλουν να μιλήσουν για αυτή τη διαδικασία, ως ένα ευχαριστώ στο PKK που πολεμούσε 40 και πλέον χρόνια και για λογαριασμό μας. Οι ήρωες, οι ηρωίδες, οι αντάρτες και οι αντάρτισσές του, αξίζουν μια ξεχωριστή θέση στο πάνθεον της ιστορίας. Τίποτα δεν τέλειωσε.
