Όταν, πέρσι, το Ισραήλ πραγματοποιούσε το σερί εκείνων των εντυπωσιακών χτυπημάτων εναντίον των τρομοκρατών της Χαμάς σκοτώνοντας μεταξύ άλλων τον αρχηγό της Ισμαήλ Χανίγιε μέσα σε ξενώνα ασφαλείας του καθεστώτος στην Τεχεράνη αλλά και της Χεζμπολάχ, αρχής γενομένης με τη ιδιοφυή εκείνη επιχείρηση με τους βομβητές και εξουδετερώνοντας εν συνεχεία ολόκληρη την ηγεσία της τρομοκρατικής οργάνωσης, κανείς δεν υπολόγιζε ότι ούτε αυτά ούτε και τα θεαματικά χτυπήματα με τα οποία το Ισραήλ διέλυσε σχεδόν την αεράμυνα του Ιράν, θα μπορούσαν να έχουν μια πιο συγκλονιστική συνέχεια.

Στο κάτω – κάτω τι άλλο θα έκανε το Ισραήλ;

Από την αυγή το ερώτημα αυτό απαντήθηκε με έναν τρόπο ο οποίος όχι μόνο άφησε άναυδο το Παγκόσμιο αλλά ανέτρεψε και το πιο πάνω ερώτημα και το έκανε κάπως έτσι: τι άλλο θα κάνει το Ισραήλ;

Η εξουδετέρωση του διαβόητου αρχηγού των Φρουρών της Επανάστασης, του Χοσεΐν Σαλαμί, του ανθρώπου ο οποίος σχεδίασε την περσινή πυραυλική επίθεση κατά του Ισραήλ και ο οποίος, παρά την αποτυχία της επίθεσης, κόμπαζε ότι το Ιράν θα διαλύσει το εβραϊκό κράτος, ήταν το μεγαλύτερο πλήγμα στο γόητρο του καθεστώτος. Έδωσε δε την αφορμή το «ισραηλινό» «Χ» να γεμίσει με μιμίδια ειρωνίας τα οποία περιστρέφονταν γύρω από τον τύπο του… σαλαμιού το οποίο έγινε, όπως έγραφαν, ο ίδιος τελικά.

Η δημιουργία βάσης drones μέσα στο Ιράν είναι ένα κεφάλαιο από μόνο του.

Μαζί με τον Σαλαμί, η επιχείρηση εξουδετέρωσε τον αρχηγό του γενικού επιτελείου των ενόπλων δυνάμεων της χώρας όπως και τους κορυφαίους επιστήμονες του πυρηνικού προγράμματος της Τεχεράνης, αυτούς δηλαδή οι οποίοι σχεδίαζαν και διηύθυναν το μυστικό εμπλουτισμό ουρανίου τον οποίο αποκάλυψε η Διεθνής Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ), ανοίγοντας ουσιαστικά το δρόμο στο Ισραήλ για να κάνει αυτό που ήθελαν και οι υπόλοιποι. Μόνο θυμηδία άλλωστε μπορεί να προκαλέσει η «έντονη καταδίκη» της επιχείρησης από πλευράς των Σαουδαράβων και ακόμη περισσότερο των Εμιρατινών. Και όχι μόνο αυτών.

Κάθε σώφρων άνθρωπος άλλωστε θα έβλεπε με ικανοποίηση την απαλλαγή της περιοχής και του πλανήτη από αυτό το καρκίνωμα των φανατικών το οποίο βρίσκεται πίσω από τα πλείστα των δεινών που έχουν προκληθεί τα τα τελευταία χρόνια και πασκίζει να διατηρεί την ισχύ του μέσω της αστάθειας και των προβλημάτων. Δικαίως θα παρατηρήσει κάποιος ότι ακόμα και στη Δύση υπάρχουν κρυφοί θαυμαστές του καθεστώτος άνθρωποι και χώροι. Για αυτό άλλωστε και ο χαρακτηρισμός «σώφρων», εδώ ως το αντίθετο.

Το Ιράν υπόσχεται «οδυνηρή μοίρα» (sic) στο Ισραήλ και η απάντησή του δεν θα είναι κάτι το οποίο μπορεί κανείς να το πάρει ελαφρά, όταν ειδικά το ίδιο το καθεστώς κινδυνεύει με ανατροπή. Aυτός είναι άλλωστε ο τελικός στόχος του Ισραήλ και πλείστων των υπολοίπων.

Την ίδια ώρα όμως δεν πρέπει κανείς να ξεχνά – και οι πλείστοι όντως το ξεχνούν – ότι η ρητορική αυτή είναι πάγια πρακτική του Ιράν και πως από (σχεδόν) μόνη της δεν μπορεί να πετύχει και φοβερά πράγματα, δεδομένου πρώτον του τελεσιγράφου των ΗΠΑ, να δεχθούν την εγκατάλειψη του πυρηνικού τους προγράμματος ή να προετοιμάζονται για πολύ χειρότερα και δεύτερον, των πιθανοτήτων που θα έχει για να επιβιώσει το καθεστώς αν πάθει όντως αυτό που λέει ο Τραμπ. Ήδη αμερικανικά πολεμικά πλέουν στην περιοχή.

Παραταύτα, είναι βέβαιο ότι σε ένα καθεστώς θεοκρατικό η λογική είναι σίγουρα πολύ πιο… ευάλωτη και πως, οι μουλάδες του Ιράν ίσως και να αποτολμήσουν το μεγάλο βήμα της αμφισβήτησης του Τραμπ ή ενός χτυπήματος κατά του Ισραήλ με πολλά θύματα ή καταστροφές αψηφώντας τις συνέπειες. Είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει.

Όπως δεν πρέπει να αποκλείει κανείς το ενδεχόμενο νέων εντυπωσιακών – και μη κινήσεων – από πλευράς Ισραήλ. Καθώς πέρα από τις πραγματικές και τις μη ειλικρινείς καταδίκες, πολλά κράτη τονίζουν το αυτονόητο: Ότι από τη στιγμή που το Ιράν είχε παραβιάσει τις υποχρεώσεις που ανέλαβε πολλάκις, εμπαίζοντας τη διεθνή κοινότητα και κυρίως με δεδομένη την τοποθέτηση της IAEA, το Ισραήλ ως βασικός στόχος, δικαιούται να προστατευθεί από την απειλή και να απαντήσει στα όσα έχει κάνει το Ιράν.

Μέχρι σήμερα το πρωί η ανησυχία για τις συνέπειες πέραν του Ισραήλ ήταν σίγουρα πολύ μεγαλύτερη. Αυτό δεν σημαίνει ότι εξέλιπε κιόλας.