Η ΠΕΡΙΟΧΗ, ο πλανήτης ολόκληρος παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα, με αγωνία τα όσα διαδραματίζονται και μετά την επίθεση των Ηνωμένων Πολιτειών κατά του Ιράν. Μια επίθεση που ακολούθησε αυτής του Ισραήλ.
ΕΙΝΑΙ σαφές πως αποφάσεις γεωπολιτικού χαρακτήρα, αυτής της εμβέλειας, περιέχουν και υψηλό ρίσκο. Προφανώς και το γνωρίζουν αυτό όλοι οι βασικοί παίκτες. Πρωτίστως το γνωρίζουν στην Ουάσινγκτον, που έχουν πάρει και τις αποφάσεις και προχώρησαν στις επιθέσεις αυτές για να στηρίξει το Ισραήλ.
ΟΠΩΣ συναφώς σημειώνει σε ανάλυσή της η εφημερίδα «Νew York Times», η απόφαση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να διατάξει στρατιωτική επίθεση κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν σηματοδοτεί μια δραματική στροφή στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Για περισσότερα από είκοσι χρόνια οι Ηνωμένες Πολιτείες, σημειώνει, επιχείρησαν να περιορίσουν τις φιλοδοξίες της Τεχεράνης μέσω κυρώσεων, κυβερνοεπιθέσεων, δολιοφθορών και διπλωματικών προσπαθειών.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, αποφάσισε να πράξει αυτό που απέφευγαν να πράξουν οι προκάτοχοί του. Και το απέφευγαν κυρίως γιατί φοβόντουσαν το ενδεχόμενο αυτό να οδηγούσε σε μια γενικευμένη σύρραξη στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η αμερικανική κυβέρνηση «υποστήριξε ότι πρόκειται για προληπτικό πλήγμα με σκοπό την καταστροφή μιας μείζονος απειλής – όχι επίθεση κατά του ιρανικού καθεστώτος. Ωστόσο, είναι ασαφές αν το Ιράν θα το εκλάβει έτσι».
ΠΛΕΟΝ οι ΗΠΑ είναι εμπλεκόμενος μέρος στη σύγκρουση Ισραήλ- Ιράν. Αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά. Θα αποδώσει το ρίσκο του Προέδρου Τραμπ και θα αναγκασθεί το Ιράν να εγκαταλείψει το πυρηνικό πρόγραμμα του; Ή θα ανοίξει για καλά χωρίς να μπορεί να κλείσει «η πόρτα του φρενοκομείου»;
ΜΠΟΡΕΙ αυτός ο πόλεμος να σταματήσει τα πυρηνικά; Και με την ευκαιρία να σταματήσει όλους όσους επενδύουν στα πυρηνικά; Αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα.
ΤΗΝ ίδια ώρα, η αγωνία όλων είναι τι θα ακολουθήσει. Πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση μετά και την απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών. Διανύουμε μια ρευστή περίοδο και οι εξελίξεις αλλάζουν συνεχώς. Κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να προβλέψει τι θα γίνει, γι΄ αυτό και η αγωνία μεγαλώνει.
ΤΟ ζητούμενο είναι να μην υπάρξει μια γενικευμένη σύρραξη. Το ζητούμενο είναι να σταματήσει ο πόλεμος. Και το πρώτιστο είναι να υπάρξει σταθερότητα στην περιοχή. Σίγουρα αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς συνεννοήσεις σε διπλωματικό επίπεδο. Ο πόλεμος διαιωνίζει τις συγκρούσεις και παρατείνει την κρίση «αγγίζοντας» όλη την περιοχή.
