Είναι εάν θέλετε τακτική μου να μην σχολιάζω αναφορές ή σχόλια που έχουν να κάνουν με την αφεντιά μου (εκτός από πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις) αλλά και να απαντώ προσωπικά σε πολιτικά πρόσωπα (καθότι το θεωρώ αρνητική δημοσιογραφία). Στην προκειμένη περίπτωση, επειδή το θέμα αφορά τον «Φιλελεύθερο» και όχι εμένα προσωπικά είμαι υποχρεωμένος να δώσω κάποιες απαντήσεις όχι προς τον ίδιο αλλά προς το κόμμα του.
Στο κυριακάτικο «Φιλελεύθερο» δημοσιεύθηκε ένα παραπολιτικό στο οποίο αναφερόμουν στη δράση του εκπροσώπου Τύπου του Δημοκρατικού Συναγερμού, ο οποίος εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα όπου σταθεί και όπου βρεθεί καταφέρεται εναντίον του «Φιλελεύθερου» χαρακτηρίζοντάς τον ως εχθρική εφημερίδα. Επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι ο «Φιλελεύθερος» δεν εχθρεύεται κανένα. Αλλά δεν έμεινε μόνον στην άσκηση κριτικής κατά της εφημερίδας, την περασμένη εβδομάδα ξεκίνησε συστηματικά να καλεί τα στελέχη του κόμματος να σταματήσουν να μιλούν στους δημοσιογράφους του «Φιλελεύθερου» γιατί είναι εχθρικό μέσο.
Στο ίδιο κείμενο είχα επισημάνει, για όσους δεν το ανάγνωσαν, πως τα όποια εσωκομματικά τους ζητήματα να τα λύσουν μόνοι τους και ας μην προσπαθούν να τα φορτώσουν στους δημοσιογράφους του «Φιλελεύθερου». Προσθέτοντας πως «ούτε επί Κληρίδη, ούτε επί Αναστασιάδη, αλλά ούτε και επί Αβέρωφ είδαμε κάτι ανάλογο να συμβαίνει και δεν ήταν λίγα που γράφονταν για το ΔΗΣΥ».
Θα μπορούσα για πολλούς και διάφορους λόγους, που δεν είναι της παρούσης, να είχα αποφύγει να κάνω το όποιο σχόλιο ή αναφορά. Να κοιτάξω από την άλλη και να κάνω πως δεν είδα και δεν άκουσα. Έκρινα όμως ότι εφόσον ένα κομματικό στέλεχος καταφέρεται εναντίον του μέσου ενημέρωσης στο οποίο εργάζομαι, θα έπρεπε να υπάρξει απάντηση.
Χθες, 20 Ιουλίου, ο κ. Ονούφριος Κουλλάς μόλις πήρε αντίγραφο του παραπολιτικού που δημοσιεύθηκε στον «Φιλελεύθερο» φρόντισε να το ανεβάσει στην προσωπική του σελίδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με το εξής σχόλιο (το οποίο μου το έστειλε και προσωπικά):
- «Επιβεβαιώνω πλήρως την αναφορά ότι θεωρώ τον Φιλελεύθερο ως εχθρική εφημερίδα για τον Δημοκρατικό Συναγερμό, και ότι ενημερώνω επί τούτου πολλά στελέχη και φίλους της Παράταξης. Συγκριτικά με άλλα πολιτικά πρόσωπα και κόμματα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι υπάρχει δυσμενής μεταχείριση, ούτε χρειάζονται στοιχεία, που σε κάθε περίπτωση θα μπορούσα να μαζέψω. Οι αρχές της ελευθεροτυπίας και της ελευθερίας της έκφρασης είναι απόλυτα σεβαστές και απαραβίαστες. Ουδεμία μεταβολή ή ευνοϊκή μεταχείριση δεν επιζητούμε. Αλλά το ίδιο σεβαστή πρέπει να είναι και η δική μου άποψη που συμμερίζονται πολλά στελέχη μας. Το ίδιο σεβαστό πρέπει να είναι και το δικαίωμα της κριτικής, που ουδείς είναι υπεράνω».
Είναι ενδεχομένως ο πρώτος εκπρόσωπος Τύπου κόμματος, αν όχι πολιτικό πρόσωπο στην Κύπρο που τοποθετείται κατ’ αυτό τον τρόπο. Ακόμα και σε εποχές κατά τις οποίες οι εφημερίδες ήταν πολύ πιο ισχυρές και έπαιρναν θέση απέναντι σε πρόσωπα και πολιτικούς δεν θυμάμαι στα 35 χρόνια που βρίσκονται στο χώρο να έχει συμβεί κάτι ανάλογο. Δηλαδή ένας εκπρόσωπος κόμματος να βγαίνει κατ’ αυτόν τον τρόπο δημοσίως και να καταφέρεται εναντίον ενός μέσου ενημέρωσης, και αυτό δεν αφορά μόνο τον «Φιλελεύθερο» επηρεάζει και αφορά και τα άλλα μέσα ενημέρωσης (και είδαμε κάποια να σπεύδουν τα εκμεταλλευθούν το γεγονός προβάλλοντας την θέση του κ. Κουλλά).
Στο παραπολιτικό της Κυριακής κατέληγα αναφέροντας ότι «Αναμένουμε από μια επίσημη απάντηση από την πρόεδρο του ΔΗΣΥ εάν και η ίδια θεωρεί ότι ο «Φ» εχθρεύεται το κόμμα της». Μετά τα όσα και δημοσίως λέχθηκαν από τον εκπρόσωπο Τύπου του Δημοκρατικού Συναγερμού εναπόκειται πλέον στην ίδια και σ’ ολόκληρη την ηγεσία του κόμματος να τοποθετηθούν και να ξεκαθαρίσουν επισήμως και δημοσίως την θέση τους. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή από μέρους της ηγεσίας του Δημοκρατικού Συναγερμού σημαίνει ότι υιοθετούν τις θέσεις και τις απόψεις του κ. Κουλλά.
Στο μεταξύ, θα ήταν καλά να πει ο κ. Κουλλάς ποια είναι τα πολιτικά πρόσωπα και κόμματα που συγκριτικά προβάλλονται περισσότερο από τον Δημοκρατικό Συναγερμό, τεκμηριώνοντας και από δημοσιογραφικής απόψεως. Αυτό όμως, που λέει, δεν είναι το πρόβλημα και το ξέρει τόσο ο ίδιος όσο και ηγεσία του κόμματός του. Το πρόβλημα είναι τα ρεπορτάζ και οι αναλύσεις που γίνονται και τα οποία δεν υιοθετούν το αφήγημα που η ηγεσία του ΔΗΣΥ προωθεί προς τα στελέχη της. Εν ολίγοις αυτά τα κείμενα τους χαλούν την εικόνα που θέλουν να βγάζουν προς τα έξω. Και προκειμένου τα μέλη και τα άλλα στελέχη που δεν βρίσκονται στην ηγεσία του κόμματος να έχουν μπροστά τους μόνο ένα συγκεκριμένο αφήγημα έκριναν πως ο καλύτερος τρόπος να το πράξουν αυτό είναι να σπρώξουν να αποφεύγουν τον «Φιλελεύθερο».
Αυτά από ένα κόμμα το οποίο τουλάχιστον στη θεωρία δηλώνει ότι υπερασπίζεται την ελευθερία έκφρασης. Ένα κόμμα που προτάσσει τα ευρωπαϊκά ιδεώδη.
Αυτά από ένα κόμμα στο οποίο ο ιδρυτής του είχε καθιερώσει και επιβάλει στους συνεργάτες του να αποφεύγουν τη σύγκρουση (πόσο δε να πολεμούν) τα μέσα ενημέρωσης. Στο μεσοδιάστημα μέχρι να πάρει θέση η ηγεσία του ΔΗΣΥ, ας θυμηθούμε ένα περιστατικό με τον Γλαύκο Κληρίδη και τον Ιωάννη Κασουλίδη, όπως ο ίδιος μου το περιέγραψε πριν από περίπου τρία χρόνια…
- Ήταν στις αρχές της πρώτης διακυβέρνησης Κληρίδη. Ένα ή και περισσότερα κείμενα σε μια εφημερίδα επιτίθονταν κατά της κυβέρνησης. Μπαίνοντας στο γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας ο Ι. Κασουλίδης τον ρώτησε εάν είδε τα δημοσιεύματα που κάνουν επίθεση στην κυβέρνηση υποδεικνύοντας παράλληλα ότι πρέπει να δοθεί απάντηση. Ο Γλαύκος Κληρίδης δήλωσε άγνοια και ρώτησε για ποιο δημοσίευμα αναφερόταν ο κ. Κασουλίδης, αλλά οι εφημερίδες στο γραφείο του έδειχναν πως κάποιος τις είχε ανοίξει και τις είχε διαβάσει. Χρόνια μετά ο Ι. Κασουλίδης θυμόταν το περιστατικό όπως και την απάντηση που του έδωσε εκείνη την ημέρα ο Γλαύκος Κληρίδης… «Αυτοί τη δουλειά τους, κι εμείς τη δική μας. Δεν θα απαντήσουμε».
