Προχθές Τετάρτη, δολοφονήθηκε εν ψυχρώ στο πανεπιστήμιο της Γιούτα, από πληρωμένο, μάλλον, ελεύθερο σκοπευτή στη ταράτσα, ο Τσάρλς (Τσάρλι) Τζέιμς Κερκ, (φωτογραφία), πολιτικός ακτιβιστής της δεξιάς, συγγραφέας και προσωπικότητα στα μίντια ως influencer. Φίλος του Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, ήταν από τους συνιδρυτές του συντηρητικού οργανισμού με το όνομα Turning Point (Σημείο Αναστροφής) το 2012.
Αρχικά, συνελήφθησαν δύο άτομα ως ύποπτοι, αλλά δεν προέκυψαν συγκεκριμένα στοιχεία και αφέθηκαν ελεύθεροι. Ως τώρα (μεσημέρι Πέμπτης) που γράφεται η στήλη, δεν έχουν προκύψει νεότερα.
Εν τω μεταξύ, σε ένα βιντεοσκοπημένο μήνυμα, ο Τραμπ λέει ότι είναι «γεμάτος θλίψη και θυμό για την αποτρόπαια δολοφονία», χαρακτηρίζοντάς την, μάλιστα, «σκοτεινή στιγμή για την Αμερική».
Ο Τραμπ είναι εμφανώς θυμωμένος και αναστατωμένος – «αυτή μοιάζει με μια επικίνδυνη στιγμή στην Αμερική», γράφει η ανταποκρίτρια του BBC στη Βόρεια Αμερική, Σάρα Σμιθ.
Αξιωματούχοι πιστεύουν ότι ο Κερκ πυροβολήθηκε από μια στέγη – το BBC Verify εξετάζει ένα βίντεο που ισχυρίζεται ότι θα μπορούσε να δείχνει έναν ένοπλο.
Ο Κερκ, ο οποίος ίδρυσε τη συντηρητική ομάδα Turning Point USA σε ηλικία 18 ετών, ήταν κοντά στον πρόεδρο και την οικογένειά του.
Όποια άποψη κι αν έχει κάποιος για τον Κερκ (και, δυστυχώς, εδώ στην Ελλάδα όλοι έχουν άποψη για όλους και όλα!), η δολοφονία ενός ανθρώπου για τα πολιτικά του, ή άλλα φρονήματα –εγώ θα πρόσθετα και για όποιον λόγο– είναι μια πράξη που είναι κόντρα σε αυτό που λέμε «πολιτισμό».
Χθες, 11 Σεπτεμβρίου ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ποτέ εκείνη τη μέρα του 2001. Αυτό που έγινε στην Αμερική. Δεν ξεχνώ τους συγγενείς των θυμάτων – έχω γραμμένα ένα-ένα τα ονόματά τους. Και κάθε χρόνο, αυτή τη μέρα, τα μνημονεύω. Και στην Αγία Άννα στην περιοχή μου στο Κεφαλάρι – Αθήνα, ανάβω ένα κεράκι στη μνήμη τους. 2.977 ψυχές. Για τους δολοφόνους τρομοκράτες, 19 τον αριθμό, δεν ξοδεύω ούτε σπιθαμή της σκέψης μου. Έχω θυμό. Κυρίως για εκείνους που τους «διέταξαν» (αν ήταν ο Αλλάχ, μαζί κι αυτός!…), αλλά και για όσους, στο όνομα του Προφήτη, αλλά και του μίσους τους για την Αμερική, πανηγύριζαν. Αλλαλάζοντες!
Το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, είχα την ατυχία να «πέσει» στη νυχτερινή μου πια (8-9μ.μ.) εκπομπή «Καθρέφτης» στο Πρώτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ, στην ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτη Φάμελλου, από τη Θεσσαλονίκη. Άκουγα και σημείωνα όσα θεωρούσα ως αξιοπρόσεκτα. Κάποια καλά, κάποια όχι.
Στα πρώτα 30 λεπτά, η ομιλία του ήταν κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη και της διακυβέρνησής του. Παρουσίασε μια ζοφερή εικόνα της οικονομίας, σχεδόν σε όλα τα επίπεδα, χωρίς να αναφέρεται όμως σε συγκεκριμένα στοιχεία. Εκείνο, όμως, που συγκράτησα –και παραλίγο να πέσω από την καρέκλα μου μέσα στο στούντιο– ήταν ότι «ο Μητσοτάκης αντί να υλοποιεί πολιτικές προς όφελος των πολιτών, υλοποιεί το καταστροφικό έργο του Πισσαρίδη!».
Μιλάμε για τον Ελληνοκύπριο οικονομολόγο, σερ Χριστόφορο Πισσαρίδη, καθηγητή Οικονομικών στο London School of Economics, βραβευθείς με το Νόμπελ Οικονομίας το 2010 και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Θα αναρωτηθεί κάποιος: Μπορεί ο όποιος Φάμελλος να κάνει κριτική ή και να διαφωνήσει με έναν καταξιωμένο επιστήμονα; Ναι, μπορεί ασφαλώς. Αλλά να χαρακτηρίζει ως «καταστροφικό έργο του Πισσαρίδη», εκτός του ότι ξεπερνάει τη …λογική, είναι και βαθύτατα προσβλητικό!
Είμαι σίγουρος πως αν κάθονταν οι δυο τους, ο ένας απέναντι στον άλλον, για να συζητήσουν στα σοβαρά για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδος τώρα και πώς μπορεί να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο, ο λαλίστατος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα έχανε τη λαλιά του…
Υστερόγραφο: Μια βουδιστική ρήση που μου αρέσει πάρα πολύ, και προσπαθώ να την «υπηρετώ» όσο μπορώ καλύτερα: «Μίλα μόνο όταν αισθάνεσαι ότι οι λέξεις που θα πεις είναι καλύτερες από τη σιωπή σου».
