Εντάξει, θέλουν λύση κι αυτοί, αλλά τα λάφυρα τι θα απογίνουν

Διαβάζεις τοποθετήσεις από Τουρκοκύπριους και διερωτάσαι τι στο καλό εμποδίζει τη λύση του Κυπριακού;

Όπως οι θέσεις της συντεχνίας εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (KTOEOS), που η πρόεδρος της Σελμά Εϊλέμ, εξέδωσε προχτές γραπτή δήλωση για να πει ότι η συντεχνία υποστηρίζει τη λύση, την ειρήνη και μία ενωμένη, ομοσπονδιακή Κύπρο. Ότι αντιτίθεται στη διχοτομική ρητορική και πολιτικές και από τις δύο πλευρές, που στοχεύουν στον αποκλεισμό της ομοσπονδίας.

Ότι παλεύει «ενάντια στις συστηματικές πολιτικές αφομοίωσης και ενσωμάτωσης που ακολουθεί η Τουρκική Δημοκρατία, οι οποίες έχουν υποβαθμίσει το μισό νησί σε υποτελή διοίκηση, και στην παραγνώριση της βούλησης των Τουρκοκυπρίων μέσω μεταφορών πληθυσμού, παροχής υπηκοοτήτων και παρεμβάσεων».

Ότι παλεύει και ενάντια «στους υψηλόβαθμους πολιτικούς, τους καπιταλιστές και το μαφιόζικο σύστημα με το οποίο συνεργάζονται, που έχουν ωφεληθεί από αυτό το στάτους κβο στη χώρα, η οποία έχει μετατραπεί σε βάλτο μέσω δωροδοκίας, διαφθοράς, απάτης, κλοπής, λεηλασίας, εκχώρησης, εμπορίας ανθρώπων και ξεπλύματος χρήματος».

Διαβάστε κι εσείς και πέστε μου. Αν είναι έτσι σε τι διαφωνούμε οι Ελληνοκύπριοι με αυτούς τους ανθρώπους και δεν μπορούμε να αγκαλιαστούμε και να ευημερήσουμε μαζί στην κοινή μας πατρίδα; Τα λένε τόσο ωραία, τόσο λογικά! Μάλλον λένε τα μισά, όμως. Τα γενικά. Όταν ξεκινά η «λεπτομέρεια» εκεί σταματά η λογική. Γιατί όλοι (σχεδόν όλοι, για να εξαιρώ ένα, δύο, τρεις Τουρκοκύπριους) δεν πιστεύουν ότι η πατρίδα τους είναι υπό κατοχή. Δεν λένε ότι η Τουρκία στην Κύπρο είναι εισβολέας κατακτητής, λένε ότι είναι εγγυητής. Και απ΄ εδώ ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση της ασυνεννοησίας μας. Γιατί δεν είναι μόνο φραστικό ζήτημα, είναι ουσία.

Γι΄ αυτό κι έχουν «πρωθυπουργό», που την ίδια μέρα με τις θαυμαστές δηλώσεις της Σελμά Εϊλέμ, δήλωνε κι αυτός ότι «η εγγύηση της Τουρκίας για το τιμημένο μέλλον των Τουρκοκυπρίων δεν θα εγκαταλειφθεί ποτέ» και «το κεφάλαιο της ομοσπονδίας έχει κλείσει». Λοιπόν, τη λύση, την ειρήνη και την ενωμένη, ομοσπονδιακή Κύπρο δεν θα την συμφωνήσουμε με τη συντεχνία των καθηγητών, θα την συμφωνήσουμε με τους ηγέτες των Τουρκοκυπρίων, με αυτούς που ψηφίζουν να τους εκπροσωπούν. Και ψηφίζουν αυτούς που ψηφίζουν διότι είναι όλοι συμμέτοχοι και συνένοχοι στο πλιάτσικο και φοβούνται μην το χάσουν.

Ακόμα κι αν ψηφίζουν διαλλακτικούς ηγέτες, όπως τώρα που έχει πιθανότητες να υπερψηφιστεί ο Ερχιουρμάν, φροντίζουν κι αυτοί να ξεκαθαρίζουν ότι είναι υπέρ της λύσης και της ΔΔΟ, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα διασφαλίσουν πρωτίστως τα λάφυρα της κατοχής και τις τουρκικές εγγυήσεις. Δεν θέλουν τις τουρκικές εγγυήσεις και τον κατοχικό στρατό στην Κύπρο επειδή φοβούνται ότι θα τους επιτεθούν οι Ελληνοκύπριοι και θα τους εξοντώσουν. Το ξέρουν ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Αλλά πάντα θα έχουν την ανησυχία μην γίνει καμιά στραβή και χάσουν τον πλούτο που απέκτησαν με την εισβολή. Άδικα και ως άρπαγες.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν τα κλοπιμαία είναι κλοπιμαία, δεν νομιμοποιούνται και αυτό θα είναι πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τους. Με έναν πληθυσμό 18% του συνόλου απέκτησαν ξαφνικά το μισό νησί, το πιο πλούσιο, το πιο παραγωγικό, γεμάτο σπίτια, ξενοδοχεία, εργοστάσια, αυτοκίνητα, μηχανήματα, σχολεία, περβόλια, παραλίες… έτοιμα όλα να τα απολαύσουν. Να απολαύσουν δηλαδή τους κόπους και τις θυσίες που έκαναν άλλοι για να τα δημιουργήσουν.

Σκέψου όμως, πέρασε μισός αιώνας κι ακόμα έχουν μέσα τους την ανησυχία ότι μπορεί όλα αυτά να τα χάσουν ξαφνικά, όπως ξαφνικά τα απέκτησαν. Γι΄ αυτό και θέλουν για πάντα εδώ την Τουρκία. Για να προστατεύει τον κλεμμένο πλούτο που απολαμβάνουν.

Μια λύση χωρίς την Τουρκία «δεν είναι τίποτα άλλο παρά ανασφάλεια, αβεβαιότητα και εγκατάλειψη στο έλεος των Ελληνοκυπρίων», έλεγε ο «πρωθυπουργός» Ουνάλ Ουστέλ. Νιώθουν ανασφάλεια πράγματι. Αλλά, όχι επειδή θα τους σφάξουμε, έχουμε απομακρυνθεί πολύ οι Ελληνοκύπριοι, λαός και ηγεσία, από τέτοιες τάσεις. Ανησυχούν και θα ανησυχούν πάντα μήπως και χάσουν τίποτε από τη λαφυραγωγία.