Η εικόνα της Αννίτας Δημητρίου να ποζάρει μπροστά από την πολύχρωμη σημαία του ουράνιου τόξου ή του Νίκου Τορναρίτη να στέκεται με καμάρι δίπλα στη Φουρέιρα φορώντας το συμβολικό φουλάρι, ανήκουν πλέον σε ένα παρελθόν που φαντάζει μακρινό για τον Δημοκρατικό Συναγερμό. Οι ηχηρές απουσίες από την Πορεία Υπερηφάνειας, η περιορισμένη συμμετοχή στελεχών (η Στέλλα Κυριακίδου δηλώνει εμφατικά κάθε χρόνο το «παρών» της) και η σχεδόν καθολική άρνηση υποψήφιων ευρωβουλευτών το 2024 να συμπληρώσουν το ερωτηματολόγιο της Accept – LGBTI Cyprus, συνθέτουν εμφανώς στον ΔΗΣΥ μια εικόνα συντηρητικής μετατόπισης. Μοναδική εξαίρεση τότε υπήρξε η Χριστιάνα Ξενοφώντος.
Η τάση αυτή επιβεβαιώθηκε εκ νέου με την απόφαση του Κώστα Γαβριηλίδη, πρώην προέδρου της Accept, να αποσύρει την υποψηφιότητά του από τις βουλευτικές εκλογές του 2026. Στο μήνυμά του, ο ίδιος υπογράμμισε πως η πορεία του υπήρξε σταθερά προσηλωμένη στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του σεβασμού στη διαφορετικότητα, ακόμη και με προσωπικό και πολιτικό κόστος. Εξήγησε ότι, μολονότι η υποψηφιότητά του άνοιξε έναν αναγκαίο εσωτερικό διάλογο, διαπίστωσε τον κίνδυνο η συζήτηση να οδηγήσει σε πόλωση εντός του κόμματος και μετέπειτα στην κοινωνία. «Δεν θέλω η υποψηφιότητά μου να λειτουργήσει διχαστικά», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Το ερώτημα παραμένει: Πόσο «φιλελεύθερο» μπορεί να θεωρείται ένα κόμμα που αντιμετωπίζει τα ΛΟΑΤΚΙ+ ζητήματα ως πεδίο διχασμού; Μπορεί ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών να συνιστά ακόμη, το 2025, θέμα ικανό να διαρρήξει την ενότητα ενός πολιτικού σχηματισμού που αυτοπροσδιορίζεται ως φιλελεύθερος; Ο κ. Γαβριηλίδης διευκρίνισε ότι θα παραμείνει ενεργός μέσα στον ΔΗΣΥ, ώστε να συνεχίσουν να ακούγονται διαφορετικές φωνές και να καλλιεργείται η κατανόηση γύρω από τα δικαιώματα και τη διαφορετικότητα. Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι αν ο Δημοκρατικός Συναγερμός απευθύνεται σήμερα σε ακροατήριο που είναι πρόθυμο να ακούσει. Και στην τελική, τι έχει περισσότερη σημασία; Οι αξίες που πρεσβεύουμε ή η αφοσίωσή μας στο κόμμα;
