«Πολύ λογική η αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης από Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία. Αν δεν αναγνωρίσουν παλαιστινιακό κράτος οι μουσουλμανικές χώρες ποιος θα το αναγνωρίσει;» – Σε λίγες γραμμές, τα λέει όλα εδώ ο δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός στον Σκάϊ, Μάνος Βουλαρίνος.
Το πρώτο θύμα του θυμού που έχεις μέσα σου, να ξέρεις ότι είσαι εσύ, μου επαναλαμβάνει κάθε φορά που τον βλέπω, ο πνευματικός μου. Κι επειδή οι άνθρωποι που με αγαπούν θέλουν πάντοτε να παίρνω και μια δεύτερη γνώμη, για όλα και χάνομαι!
Από ποιον, δηλαδή; Ερωτώ αφελώς. Από γιατρό, απαντούν. Τι γιατρό;, κάνω τον χαζό. Ξέρεις εσύ!
Πού να ξέρω; Όταν οι μισοί γιατροί κάνουν και τους πνευματικούς. Και, το χειρότερο, οι περισσότεροι πνευματικοί κάνουν και τους γιατρούς.
Καλά έλεγε ο μακαρίτης ο Καραμανλής, ο μεγάλος, όχι ο μικρός, ότι «όλη η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο»!
Τι με θυμώνει πιο πολύ αυτόν τον καιρό; Γράφε:
Ό,τι όλοι έχουν άποψη.
Ό,τι όλοι οι πολιτικοί, όταν είναι να αναλάβουν κυβερνητικό καθήκον, λένε ότι «για να πάει μπροστά ο τόπος, πρέπει να βάλουμε τον πήχη ψηλά». Το αποτέλεσμα είναι ότι οι περισσότεροι συμπατριώτες περνούν από κάτω. Ο μόνος που τον περνάει είναι ο επικοντιστής μας Εμμανουήλ Καραλής.
Ο οποίος για να φτάσει τόσο ψηλά, έγραψε άπειρα χιλιόμετρα προπόνησης σκληρής και θυσίασε πολλά από εκείνα που οι συνομήλικοί του έχουν για μόνιμη εργασία. Δηλαδή, καφετέριες από το πρωί και νυχτερινά γιουρούσια μέχρι τ’ άλλο το πρωί. Δεν είμαι κατά της διασκέδασης, προς Θεού. Είμαι εναντίον της «μόνο διασκέδασης». Που αφήνει πολλούς νέους μας ανεξεταστέους στη ζωή!
Και μια καίρια επισήμανση, από τον καθηγητή Βιολογίας και συγγραφέα μας, Θάνο Καψάλη, που τροφοδοτεί τη ραδιοφωνική εκπομπή μου, «Καθρέφτης», στην ΕΡΤ, με τη Σκέψη της Ημέρας κάθε Πέμπτη και που τώρα που έχει λάβει «συγγραφική άδεια» διότι ετοιμάζει το νέο του βιβλίο, κάνει διάλειμμα για περπάτημα και μερικές ωραίες επισημάνεις στο Facebook. Όπως αυτήν:
– Τον βλέπεις τον ελέφαντα που είναι κρυμμένος στο λιβάδι με τις παπαρούνες;
– Είσαι με τα καλά σου; Πώς μπορεί ένας ελέφαντας να κρυφτεί πίσω από παπαρούνες;
– Είδες τι καλά που κρύβεται;
Η ακλόνητη, η ακαταμάχητη, η αυτοαποδεικνυόμενη βεβαιότητα της συνωμοσιολογικής ανοησίας την οποία εκμεταλλεύονται οι επιτήδειοι και οι λαϊκιστές».
Σκέψη της Ημέρας, μας στέλνει κάθε Τρίτη από τη στατιστικό και συγγραφέα μας, Βίβιαν Αβρααμίδου-Πλουμπή, πρόσφυγας από την Αμμόχωστο στην Κύπρο. Τώρα ζει στην Τσεχία, εν αναμονή της επιστροφής στα μέρη απ’ όπου διώχτηκε. Εδώ, ένα απόσπασμα, στο οποίο μας προσκαλεί να πιούμε μαζί της έναν καφέ – με καϊμάκι:
«Σήμερα, ο καφενές μετακόμισε στο Facebook, στο Twitter, στο Instagram. Μόλις συμβεί κάτι –από εκλογές μέχρι την πιο στραβοπατημένη εμφάνιση στο Eurobasket– τα πληκτρολόγια παίρνουν φωτιά. Η διαφορά είναι ότι στον καφενέ προλάβαινε να βράσει το νερό για τον ελληνικό πριν ανοίξεις το στόμα σου. Στα social media, μιλάς πριν καν γεμίσει η καφετιέρα.
Οι γνώμες μας παράγονται τόσο γρήγορα όσο ένας φραπέ με μιξεράκι. Δεν έχεις προλάβει να δεις τι ακριβώς έγινε και το σχόλιό σου έχει ήδη αναρτηθεί, συνοδευόμενο από τρία θαυμαστικά και, στοίχημα πάω και δυο-τρία ορθογραφικά λάθη ή το λιγότερο ένα σαρδάμ.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι μιλάμε. Αλλά ότι μιλάμε χωρίς να έχουμε προλάβει να συλλογιστούμε. Το φίλτρο της σκέψης –εκείνο το μικρό φρένο που μας κάνει να πούμε “μήπως να περιμένω λίγο;”– έχει εξαφανιστεί.
Στον καφενέ, η σιωπή ανάμεσα σε δυο τζούρες τσιγάρο έδινε χρόνο να σκεφτείς. Στο Facebook, αν καθυστερήσεις ένα λεπτό, έχουν ήδη ανέβει άλλα εκατό σχόλια και η δική σου φωνή πνίγεται στον θόρυβο.
Η τεχνολογία, βέβαια, δεν μας βοηθά καθόλου. Οι πλατφόρμες έχουν φτιαχτεί για να ανταμείβουν το γρήγορο, το οξύ, το ακραίο. Όμως, εδώ βρίσκεται η πρόκληση: Να πάμε κόντρα στη βιασύνη. Να αφήσουμε λίγο χρόνο να βράσει η σκέψη, όπως βράζει ο ελληνικός καφές. Γιατί η σκέψη χωρίς καϊμάκι είναι απλά νερόβραστη».
