Η επικράτηση του Τουφάν Ερχιουρμάν στις παράνομες λεγόμενες εκλογές στην κατεχόμενη Κύπρο ήταν προδιαγραφόμενη και η Άγκυρα, που ελέγχει ασφυκτικά τα πάντα, έδωσε εγκαίρως στίγμα σε ό,τι αφορά τις πολιτικές που… δεν θα αλλάξουν.
Ο Ερχιουρμάν προφανώς και γνωρίζει τα όρια του. Θα αφεθεί, ωστόσο, από την Άγκυρα να λειτουργήσει σε επίπεδο ρητορικής με τις γνωστές θέσεις του, θεωρώντας πως αυτό θα εξυπηρετήσει την τακτική της κατοχικής δύναμης, όχι μόνο αναφορικά με το Κυπριακό αλλά σε σχέση και με άλλα γεωπολιτικά ζητήματα. Την τακτική της δήθεν ήρεμης και… συναινετικής δύναμης.
Είναι καλύτερος ο Ερχιουρμάν από τον Τατάρ; Είναι. Θα μπορέσει να αλλάξει την πολιτική στο Κυπριακό; Όχι, εκτός κι εάν το θέλει η Άγκυρα. Και είναι προφανές πως η Τουρκία δεν έχει δώσει τέτοιες ενδείξεις. Δυο μηνύματα στάλθηκαν τις τελευταίες ημέρες από την Τουρκία σε σχέση με την ακολουθούμενη πολιτική στο Κυπριακό. Πρώτο, η πρόσφατη απόφαση/ψήφισμα από τη ψευδοβουλή για λύση δυο κρατών. Δεύτερο, η κυριακάτικη δήλωση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, πως τα δυο κράτη είναι «η μόνη ρεαλιστική λύση στο Κυπριακό». Και οι δυο συνιστούσαν σαφές μήνυμα πως η πολιτική δεν αλλάζει.
Ο Τουφάν Ερχιουρμάν δεν είναι Τατάρ, ο οποίος αγωνιούσε μήπως και δεν απαγγείλει σωστά όλα όσα η Άγκυρα του έστελνε εγγράφως για να λέει σε συναντήσεις και δημόσια. Ο Τατάρ έχασε όχι μόνο για τις πολιτικές του, αλλά και για τις ικανότητες του στη διαχείριση. Κι αυτό ήταν γνωστό στην Άγκυρα, πλην όμως δεν τους ενοχλούσε καθώς δεν επηρέαζε τις πολιτικές της.
Ο Τουρκοκύπριος αρθρογράφος, Gökhan Altıner, έγραψε χθες πως «ο νικητής σε αυτές τις εκλογές δεν είναι η ομοσπονδία και ο ηττημένος η λύση δύο κρατών… Φυσικά υπάρχουν και αυτοί που ψήφισαν τον Ερχιουρμάν και υποστηρίζουν την ομοσπονδία. Ποιοι είναι αυτοί; Είναι οι υποστηρικτές του ΡΤΚ και οι υποστηρικτές του Κόμματος Κοινοτικής Δημοκρατίας. Οι ψηφοφόροι της κυβέρνησης συνασπισμού του UBP, του DP και του YDP που ψήφησαν τον Ερχιουρμάν, σίγουρα δεν υποστηρίζουν την ομοσπονδία, αλλά τον ψήφισαν επειδή ήθελαν να δουν αυτόν ‘’πρόεδρο’’ και όχι τον Τατάρ…».
Από την αρχή θα διαφανούν οι προθέσεις του νέου ηγέτη του κατοχικού καθεστώτος. Υπενθυμίζεται συναφώς ότι ο Μουσταφά Ακιντζί, όταν διένυε τις πρώτες ημέρες της θητείας του, είχε αναφέρει πως το καθεστώς των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και «ΤΔΒΚ» πρέπει να αλλάξει. Πριν καλά- καλά, μεταδοθεί η δήλωση, έφθασε στα κατεχόμενα συστημένη απάντηση από τον Ερντογάν: «Τα αυτιά του ακούνε αυτά που λέγει» είπε ο Ερντογάν σχολιάζοντας τη δήλωση Ακιντζί (27.4.2015). Και έκτοτε επιβλήθηκε σιωπητήριο. Ειδικά όταν μετά από αυτό ταξίδευσε στην Άγκυρα και δεν έτυχε καμίας υποδοχής στο μεγαλοπρεπές παλάτι του νεοσουλτάνου.
Το ζητούμενο, λοιπόν, στην προκειμένη- κι αυτό αποδείχθηκε διαχρονικά- δεν είναι τι θέλει ο Ερχιουρμάν αλλά τι μπορεί να πράξει.
Εκείνο το οποίο θα πρέπει να σημειωθεί, ως βασικό μήνυμα από την παράνομη ψηφοφορία στα κατεχόμενα, ήταν το πώς συμπεριφέρθηκαν εκείνοι, που προσήλθαν στις κάλπες. Τουρκοκύπριοι και έποικοι. Ένα μήνυμα είναι πως εκείνοι που δεν ψήφισαν Τατάρ και πλειοψηφικά στήριξαν Ερχιουρμάν, απορρίπτουν την πολιτική του ηττημένου, σε όλα τα ζητήματα. Και στο θέμα της ισλαμοποίησης, αλλά και στα ζητήματα της οικονομίας. Το Κυπριακό «έπαιξε» στην «προεκλογική», αλλά όχι πολύ ψηλά. Άλλωστε, ο Ερχιουρμάν ακολούθησε θολή πολιτική για προφανείς λόγους.
Αυτό που επίσης φαίνεται να είναι σαφές μέσα και από τις αναλύσεις για την εν γένει στάση και συμπεριφορά του πληθυσμού στα κατεχόμενα, είναι πως ενώ δεν απορρίπτουν την παρουσία της Τουρκίας, διαμορφώνεται ένα σκηνικό για ένα κοινωνικό ρεύμα, που αναπτύσσει έναν ιδιότυπο τοπικό εθνικισμό. Ένας εθνικισμός που αναδεικνύει την αυτονομία της κατεχόμενης περιοχής, η οποία ναι μεν θα λειτουργεί εξαρτημένη από την Τουρκία, αλλά δεν θα θεωρείται νομός!
Καλό είναι που ηττήθηκε ο Τατάρ, αλλά πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι. Και προπαντός να σταματήσουν τα παραμύθια πως πρέπει εμείς να αποδείξουμε εμείς ότι θέλουμε λύση! Παραμύθια, που παραπέμπουν στη λογική των υποχωρήσεων, για να… βοηθηθεί ο Ερχιουρμάν!
