Mα, ποια Δεύτερη Φάση;

Ήταν ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί αλλά και να λειτουργήσει. Τώρα όμως, ενδέχεται να γίνει η ταφόπλακα της όλης προσπάθειας: η φιλοσοφία στην οποία εδράζεται η συμφωνία για τους ομήρους και τη Γάζα, είναι η άμεση και απόλυτη εξάρτηση του επόμενου βήματος από την πραγματοποίηση του προηγούμενου. 

Και τώρα η συμφωνία έχει κολλήσει. 

Δεν ήταν λάθος των διαπραγματευτών. Ήταν η μοναδική δυνατότητα το Ισραήλ να αποδεχθεί την όποια συμφωνία μετά από εκατοντάδες εξαπατήσεις από τη Χαμάς, μια οργάνωση η οποία στην πρώτη γραμμή του Καταστατικού της λέει ότι υπάρχει για να καταστρέψει το Ισραήλ. 

Με τον κτηνώδη τρόπο που εκείνη ξέρει, βέβαια.

Κρίση εμπιστοσύνης όμως υπάρχει και ανάμεσα στους Άραβες και τη Χαμάς, για τον ίδιο λόγο με τον πιο πάνω αλλά και ανάμεσα στους Άραβες ηγέτες και το Ισραήλ. 

Η Ιερουσαλήμ δεν είχε το χρόνο – ούτε και τη διάθεση ίσως – να ασχοληθεί με φιλικά αραβικά κράτη όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Ιορδανία και η Αίγυπτος (σε κάποιο βαθμό) και, να κάνει χειρισμούς οι οποίοι αν δεν διευκόλυναν τις ηγεσίες τους να διαχειριστούν το κλίμα εσωτερικά, τουλάχιστον δεν θα τις δυσκόλευαν ακόμα περισσότερο.

Με μια λοιπόν συμφωνία η οποία αναγκαστικά απαιτούσε να γίνουν όλα όσα συμφωνήθηκαν στην κάθε φάση για να προχωρήσει στην επόμενη, προέκυψαν αναπόφευκτα, σοβαρά προβλήματα. Με τα εμπλεκόμενα, άμεσα ή έμμεσα, μέρη να μην είναι σε θέση πια να κάνουν κάτι.

Ο εμπαιγμός της Χαμάς για το ζήτημα των ομήρων, το ότι δηλαδή ισχυρίστηκε ότι είχε τις σωρούς ενώ δεν τις είχε όλες και ακόμα και τότε είπε ψέματα ότι δεν είχε άλλες, ενώ είχε όπως αποδείχθηκε, κόντεψε να τινάξει τη συμφωνία στον αέρα. Και χρειάστηκαν τεράστιες πιέσεις από την Ουάσινγκτον, όπως επίσης χρειάστηκαν και για να πειστεί το Ισραήλ να τερματίσει τις επιθέσεις μετά τη δολοφονία δύο στρατιωτών του Μηχανικού του IDF «από τη Χαμάς».

Τα εισαγωγικά διότι κανείς δεν ξέρει ακόμα εάν ήταν η Χαμάς ή κάποια από τις αντίπαλες φατρίες η οποία ήθελε να προκαλέσει χτυπήματα του Ισραήλ εναντίον της Χαμάς. Και ούτε θα το μάθουμε ποτέ, μάλλον.

Η ίδια η Χαμάς η οποία βάφτισε δεκάδες αντιπάλους της «προδότες» και τους εκτέλεσε σε δημόσιους χώρους υπό τις ιαχές των οπαδών της, ακόμα και πολλών παιδιών, προκαλώντας την αντίδραση του Ντόναλντ Τραμπ είναι από μόνη της ένα πρόβλημα και κανείς δεν την εμπιστεύεται. Κανείς όμως.

Το μεγαλύτερο δε πρόβλημα είναι πως ο έξω κόσμος και η Δύση ειδικά, ήλπιζαν και σε κάποιο βαθμό ελπίζουν ακόμα ότι θα μπορούσε να αφοπλιστεί ή, αυτό είναι το νέο θαύμα το οποίο προσδοκούν πολλοί αφελώς μάλλον, να τα βρει η Χαμάς με την Παλαιστινιακή Αρχή για μια προσωρινή συνδιαχείριση της Γάζας. 

Η Π.Α. θέλει, τη συμφέρει άλλωστε αλλά, επιπρόσθετα δεν έχει περιθώρια άρνησης. Κανείς δεν πιστεύει ότι δεν θα κάνει αυτό που λέει. Αυτό που ελάχιστοι πιστεύουν είναι πως θα κάνει η Χαμάς ένα τέτοιο βήμα. 

Και όσο κι αν ακούγεται κάπως απλό ίσως, ο Τραμπ να κάνει πράξη την προειδοποίηση του στη Χαμάς να τη διαλύσει στρατιωτικά, κάθε άλλο παρά έτσι είναι. 

Πώς θα το κάνει; Θα πει στον Νετανιάχου να το κάνει εκείνος; Δεν θα το κάνει διότι θα ξεσηκώσει ολόκληρο το Ισραήλ το οποίο δεν θα δεχθεί, την ώρα που οι στρατιώτες του IDF θα έφευγαν από τη Γάζα να ξαναστείλει μέσα τα παιδιά του. 

Τα αεροπορικά χτυπήματα, με τον έξω κόσμο να μετρά «νεκρούς Παλαιστίνιους» βάσει των στοιχείων της Χαμάς μετρώντας τους τρομοκράτες ως αμάχους; Δεν είναι καλή ιδέα και, όντως, εκεί τα χτυπήματα είναι «τυφλά» σε κάποιο βαθμό. 

Αμερικανικά στρατεύματα; Στις ΗΠΑ του America First ειρηνοποιού Τραμπ; Δεν υπάρχει περίπτωση! 

Συν τοις άλλοις, κακώς ο κόσμος σκέφτεται μόνο τη Γάζα όταν μιλάμε για τη Χαμάς, με τον μισό περίπου κόσμο στη Δυτική Όχθη να τη στηρίζει. Συνεπώς ούτε αυτό κλείνει για να προχωρήσει η συμφωνία.

Και βεβαίως ο ελέφαντας στο δωμάτιο είναι η Τουρκία. Κοινή είναι η αντίληψη πως ακόμα και εάν δεν μπουν Τούρκοι «ειρηνευτές» στη Γάζα, η παρουσία συνεργείων από τη χώρα και «ανθρωπιστικών οργανώσεων» όπως η IHH η οποία ήδη μπήκε στη Λωρίδα, είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη.

Η IHH είναι η οργάνωση εκείνη που είχε οργανώσει μαζί με την ΜIT την προβοκάτσια του Μαβί Μαρμαρά, και είναι γνωστό ότι συνδέεται με την Άγκυρα, τη Χαμάς και άλλα πλοκάμια της μουσουλμανικής αδελφότητας. Το ότι αυτή στάλθηκε πρώτη εκεί για να χτίσει… ισλαμιστικές γέφυρες είναι άλλο πρόσθετο ζήτημα. Το Ισραήλ ξεκαθάρισε ότι δεν θα αφήσει τουρκικά στρατεύματα, όπως κι αν μασκαρευτούν, να μπουν στη Γάζα.

Και είναι απολύτως λογικό διότι θα γίνουν το πρόσχημα για άλλες εξελίξεις, ενδεχομένως και επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας.

Κοντολογίς, αυτή τη στιγμή τα προβλήματα, γιατί υπάρχουν αμέτρητα, άλλα είναι απείρως περισσότερα από τα βήματα προόδου. Ποια Δεύτερη Φάση, λοιπόν;