Μια φράση που επαναλαμβάνεται από υπεύθυνους ανθρώπους, όταν συνειδητοποιούν ότι κάτι έχει πάει πολύ στραβά, και δεν πρέπει να ενδώσουμε σε αυτό το «κάτι». Με τίποτα!…
Όταν ο Πούτιν κήρυξε τον πόλεμο κατά της Ουκρανίας, την 24η Οκτωβρίου 2022, αρκετοί ξερόλες στην Κύπρο πήραν το μέρος της. Ένα από τα πολλά, χαζά επιχειρήματά τους ήταν ότι τα νότια σύνορα πλέον θα υπόκεινται στον έλεγχο του ΝΑΤΟ, και αυτό δεν μπορεί να το αποδεχτεί το Κρεμλίνο.
Όλοι γίναμε ειδικοί γεωπολιτικών γεγονότων. Μερικοί έγιναν και φυσιογνωμιστές.
Άκουσα έναν να λέει τον Βολοντίνιρ Ζελένσκι «ηθοποιάκο» και «πολύ ‘λίγο’ για να τα βάλει με την Ρωσία».
Το κύμα της βλακείας, έφτασε και στην Ελλάδα. Πλήττοντας κυρίως την δογματική αριστερά. Το ΚΚΕ.
Στην Κύπρο, όμως, ήταν μεγαλύτερο το ρεύμα υπέρ του Πούτιν και εναντίον «του καραγκιόζη».
Χθες, ο «ηθοποιιάκος» ήρθε στην Αθήνα. Πρωτίστως για να ευχαριστήσει κατ’ ιδίαν την Ελλάδα, για την «γενναία και αδιαπραγμάτευτη υποστήριξή της στην δοκιμαζόμενη χώρα μας».
Αναφέρθηκε ιδιαίτερα στις διαρκείς προσπάθειες που καταβάλει η Ελλάδα «για να γυρίσουν στην Ουκρανία τα απαχθέντα μικρά παιδιά μας από την Ρωσία».
Η Αθήνα, για ευνόητους λόγους, δεν δίνει δημοσιότητα σε αυτές τις προσπάθειές της που, όπως μαθαίνω από διπλωματικές μου πηγές, «βαίνουν καλώς».
Από την μεριά του, ο Ζελένσκι ευχαρίστησε τον Πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη, και συμφώνησε, «ως ελαχίστη ένδειξη ευγνωμοσύνης», να εισάγει η χώρα του φυσικό αέριο από την Ελλάδα, που θα βοηθήσει, είπε, να καλυφθούν οι χειμερινές της ανάγκες.
Εν κατακλείδι: Η συμφωνία που υπεγράφη για το φυσικό αέριο, έγινε με την παρουσία της Κιμπερλι Γκίλφοιλ, πρέσβειρα της Αμερικής στην Αθήνα. Καθιστώντας την κόμβο για το αμερικανικό LNG στην Ελλάδα. Η οποία, μαζί με άλλες συμμαχικές χώρες θα είναι «παρούσα στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας»
Μα, είναι δυνατόν;
Μια φράση που βγαίνει αβίαστα, όποτε βλέπεις στην τηλεόραση, ακούς στο ραδιόφωνο, ή διαβάζεις στις εφημερίδες και στα sites, για μία είδηση που δεν τη χωράει ο νους σου.
Να ένα κραυγαλέο παράδειγμα, από απόσπασμα θέματος στην χθεσινή «Καθημερινή» των Αθηνών:
«Η Μαρία επικοινωνούσε από την Μελβούρνη με τους γονείς της στην Αθήνα. Υποψιαζόταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Έψαξε στο TikTok τη γυναίκα που τους φρόντιζε, και σε ένα βίντεο την είδε να φοράει ένα δαχτυλίδι: Ήταν η βέρα της μητέρας της. Πήρε το αεροπλάνο και επέστρεψε στην πατρίδα για να ανακαλύψει ότι οι γονείς της ζούσαν σαν έγκλειστοι στο σπίτι τους. Η ιστορία της Μαρίας δεν είναι μοναδική. Άνθρωποι με πείρα στην φροντίδα ατόμων τρίτης ηλικίας περιγράφουν στην Καθημερινή της Κυριακής την δράση επιτήδειων.»
Μία βασική ένδειξη για να μετρήσεις την δύναμη και την ποιότητα μιας κοινωνίας, είναι πώς αυτή φροντίζει, συντροφεύει και περιποιείται τους ηλικιωμένους της.
Δηλαδή, τους ανθρώπους που όταν έγιναν γονείς και αυτοί, φρόντιζαν τα παιδιά τους με περισσή αγάπη.
Υστερόγραφο: Από τον γελοιογράφο ΑΡΚΑ, για όλους εκείνους που υποστηρίζουν κάτι «μετά βεβαιότητας», και πολύ γρήγορα, αν όχι και αμέσως, δίχως να ξοδέψουν ούτε λίγα δευτερόλεπτα για να σκεφτούν, προτού ανοίξουν το στόμα τους:
«Η βεβαιότητα είναι το ασφαλές καταφύγιο των ηλιθίων. Τους προστατεύει από την δοκιμασία της σκέψης, και την αγωνία της αμφιβολίας».
