Δικαστήριο στην Ελλάδα καταδίκασε προχθές τον παρουσιαστή Στάθη Παναγιωτόπουλο σε τρία χρόνια φυλάκιση με αναστολή για δημοσιοποίηση, μέσω διαδικτύου, προσωπικών στιγμών (δικών του) με πρώην σύντροφο του. Στόχος του ήταν –όπως έκρινε το δικαστήριο- να βλάψει άλλον, κατ’ εξακολούθηση. Πράξη που διώκεται ως κακούργημα, ωστόσο οι δικαστές αποφάσισαν να τη μετατρέψουν σε πλημμέλημα, κρίνοντας ότι δεν τελέστηκε επί σκοπώ βλάβης, ενώ οι δικηγόροι του μετέφεραν την απολογία του.
Τούτες τις μέρες ζούμε τη δημοσιοποίηση προσωπικών γραπτών διαλόγων μεταξύ δύο αντρών. Δεν εμπίπτει στην κατηγορία του revenge porn όπως το προαναφερθέν γεγονός, αλλά το αποτέλεσμα που επιφέρει είναι το ίδιο. Είναι η έκθεση ενός ανθρώπου, η αποδόμηση του, ο εξευτελισμός του. Δύο άνθρωποι βρίσκονται κάποιο καιρό πολύ κοντά κι όταν η σχέση, για τον άλφα ή βήτα λόγο χαλά, ο ένας βγάζει στη φόρα τα μηνύματα που κατά καιρούς αντάλλασσαν. Επιλεκτικά, αποσπασματικά, όπως γουστάρει. Τον ρίχνει έκθετο στην αρένα. Κι οι θεατές απολαμβάνουν το θέαμα, χωρίς κανείς να παρεμβαίνει να το σταματήσει. (Η νέα Επίτροπος Προσωπικών Δεδομένων είναι άφαντη, δεν ακούσαμε ποτέ τίποτα από μέρους της από την ημέρα που διορίστηκε).
Στην περίπτωση αυτή, Αντρέα Χασαπόπουλου V Οδυσσέα Μιχαηλίδη, μπορεί να επικαλεστεί κάποιος το δημόσιο συμφέρον. Η πραγματικότητα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Πρόκειται για ιδιωτική συνομιλία μεταξύ δύο ατόμων που συνδέονταν (εκείνη την εποχή) με φιλική σχέση. Κι όταν ο ένας ένοιωσε πως αδικήθηκε αποφάσισε να βγάλει στη φόρα μηνύματα που αντάλλασσαν. Δεν το έκανε σε μια ουδέτερη στιγμή ώστε να μπορεί να ισχύσει ως άλλοθι το δημόσιο συμφέρον. Το έκανε όταν ένοιωσε πως αδικήθηκε: Πως αυτός στήριζε τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη όταν βαλλόταν από παντού, αλλά τώρα που έκανε κόμμα τον «έριξε» επιλέγοντας άλλους στο πλευρό του (και στο ψηφοδέλτιο).
Η προστασία της ιδιωτικής επικοινωνίας αποτελεί βασικό στοιχείο εμπιστοσύνης. Στη δημοσιογραφία έχουμε (ή είχαμε, δεν ξέρω) τον όρο off the record. Κάποιος μπορεί να μιλήσει στο δημοσιογράφο έχοντας του εμπιστοσύνη πως δεν θα χρησιμοποιήσει αυτά που του λέει. Αλίμονο αν αυτό πάψει να ισχύει και κυρίως να μην ισχύει σε προσωπικές συνομιλίες. Αλίμονο αν φοβόμαστε να εμπιστευτούμε τον άλλο. Αυτή τη στιγμή παρακολουθούμε το όλο θέμα μεταξύ των δύο αντρών κάνοντας χάζι ή επιλέγοντας στρατόπεδο ή με αδιαφορία ως να μην μας αφορά. Με τη στάση αυτή όμως επιτρέπουμε την κανονικοποίηση διαρροών ιδιωτικών συνομιλιών ή και στιγμών με ήχο και εικόνα. Και κυρίως καμία αρχή δεν παρεμβαίνει να προστατεύσει αρχές που πρέπει να διέπουν τη δημόσια ζωή.
