Τελικά, το ζήτημα είναι κατά πόσο δέχονται οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί και άλλοι τη συνέχιση των τουρκικών εγγυήσεων, των επεμβατικών δικαιωμάτων και την αοριστία σχετικά με την αποχώρηση του κατοχικού στρατού. Ή, για να το πω με μια φράση: την εσαεί ομηρία της Κύπρου από την Τουρκία.
Όσοι το αποδέχονται αυτό, ή έστω δεν το θεωρούν τόσο τραγικό, συνεχίζουν να πλάθουν παραμύθια και ασάφειες σχετικά με όσα έγιναν στο Κραν Μοντάνα. Ενώ η ουσία είναι αυτή που αναφέρω πιο πάνω και τίποτε άλλο. Τους ακούς και αναρωτιέσαι αν διαβάζουμε τα ίδια κείμενα. Ακόμα και τα σαφέστατα που έγραψε στο βιβλίο του ο Αλέξης Τσίπρας τα παρουσιάζουν με έναν τρόπο που τους επιτρέπει να κατηγορούν τον Νίκο Αναστασιάδη και να απαλλάσσουν την Τουρκία από τις όποιες ευθύνες. Τόσο καθαρά το γράφω κι ας ενοχλούνται. Απαλλάσσουν την Τουρκία. Λες και είμαστε σε ποδοσφαιρικό αγώνα και όχι θύματα εισβολής και κατοχής.
Έτσι όπως τα περιγράφει τώρα και ο πρώην Έλληνας Πρωθυπουργός, φαίνεται ότι είναι ο Αναστασιάδης που δικαιώθηκε. Όταν έλεγε στον Τσίπρα ότι ο Τσαβούσογλου μπλοφάρει λέγοντας πως αποδέχεται να συζητήσει κατάργηση εγγυήσεων. Αποδείχτηκε η μπλόφα όταν το έθεσε λίγο πριν το ναυάγιο, στο περιβόητο δείπνο, ο Γενικός Γραμματέας. Κι όμως, ακόμα και σήμερα, μετά που διαβάσαμε όλοι τι γράφει ο Τσίπρας (το ίδιο κείμενο διαβάσαμε), εμφανίζονται όλοι, ακόμα και δημοσιογράφοι, να ισχυρίζονται ότι δικαιώθηκαν. Δικαιώθηκαν στην απαλλαγή της Τουρκίας;
Αλλά, πέραν αυτού, και επειδή κάποιοι επικαλέστηκαν και την την τότε “υπουργό Εξωτερικών” της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Φεντερίκα Μογκερίνι, ανέτρεξα στα Πρακτικά των Ηνωμένων Εθνών, για να θυμηθώ τι είπε επ΄ αυτού η ίδια στη συνάντησή της με τον Γκουτέρες. Η συνάντηση έγινε στις 6 Ιουλίου 2017 το απόγευμα, πριν το τελικό δείπνο, και τα πρακτικά τα υπογράφει εκ μέρους των Ηνωμένων Εθνών ο Ματίας Σιούστερ. Όπως γράφει, η Μογκερίνι αναφέρει στη σύσκεψη πως είπε στον Αναστασιάδη ότι «αν ήθελε να δει μια θετική εξέλιξη στο θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων έπρεπε να δείξει ευελιξία στα διακοινοτικά θέματα. Ο κ. Αναστασιάδης είχε απαντήσει ότι θα ήταν πρόθυμος να το πράξει, αλλά θα έπρεπε να διευκολυνθεί στα θέματα των εγγυήσεων και των στρατευμάτων».
Λογικό; Λογικότατο αν ο στόχος της πλευράς μας είναι να βρεθεί μια διευθέτηση στο θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων. Να δείξουμε ευελιξία «στα διακοινοτικά θέματα» και να δείξουν οι Τούρκοι ευελιξία σε αυτά που μας ενδιαφέρουν πρωτίστως. Έδειξαν; Συνεχίζουν τα πρακτικά:
«Η κα Μογκερίνι δήλωσε ότι η ΕΕ θα διευκολύνει οποιαδήποτε συμφωνία επιτευχθεί από τις πλευρές με την εξαίρεση του δικαιώματος της επέμβασης που θα μπορούσε να έχει περισσότερα επακόλουθα, για παράδειγμα σε σχέση με τη Ρωσία και τις ρωσικές μειονότητες που διαβιούν στα βαλτικά κράτη. Το είχε πει αυτό ξεκάθαρα στον κ. Τσαβούσογλου και τον κ. Ακιντζί.
» Ο Γ.Γ. δήλωσε ότι η Τουρκία εξέταζε μεταβατικά μέτρα σε σχέση με αυτό. Η κα Μογκερίνι δήλωσε ότι ο κ. Τσαβούσογλου ήταν αρκετά αόριστος όταν εκείνη συζήτησε μαζί του το θέμα αυτό. Ωστόσο, εκείνη τόνισε ότι αποκλειόταν το θέμα του δικαιώματος επέμβασης».
Κατάλαβες Άντρο; Η ίδια η Μογκερίνι είπε ξεκάθαρα στην τουρκική πλευρά ότι η ΕΕ δεν δέχεται επεμβατικά δικαιώματα, αλλά ο Τσαβούσογλου «ήταν αρκετά αόριστος». Μέχρι το δείπνο όπου αποδείχτηκε η μπλόφα. Όταν ο Γενικός Γραμματέας προσπαθούσε να πείσει ότι υπάρχει υποχώρηση της Τουρκίας και τελικά ο Τσαβούσογλου κατέθεσε την τελική του θέση: Η Συνθήκη Εγγυήσεως και η Συνθήκη Συμμαχίας «μπορούν να επανεξεταστούν –ίσως σε 15 χρόνια– όταν οι Τουρκοκυπριακές απαιτήσεις θα εκπληρώνονταν και ο μηχανισμός εφαρμογής θα ήταν στην θέση του. Χωρίς να δούμε ικανοποιητική εφαρμογή λύσης πώς αναμένει κάποιος η Τουρκία να αποκηρύξει τα δικαιώματα της;».
Λόγια του Τσαβούσογλου. Κι αυτά από τα πρακτικά των Ηνωμένων Εθνών. Ήταν τότε που ο Γενικός Γραμματέας είπε ότι «προφανώς έγινε παρεξήγηση από μέρους του» και μας άφησε όλους σίξιλους.
Αυτά για την ιστορία. Και για την μικρότητά τους. Ξέρετε ποιους.
