Η μεγάλη ήττα, η τιμωρία της κατοχικής Τουρκίας, είναι η Κυπριακή Δημοκρατία. Ήθελε εξαρχής να την διαλύσει, αλλά δεν τα κατάφερε. Κατάφερε, βέβαια, κι αυτό είναι τραγικό και το «κουβαλούμε», το βιώνουμε, να καταλάβει εδάφη της Κύπρου, το 1/3 του νησιού. Αυτή είναι η μεγάλη πληγή, η σημαντικότερη παράμετρος σε σχέση με το Κυπριακό. Και η άρση αυτών, των κατοχικών δεδομένων, είναι ο μεγάλος μας στόχος. Στόχος η απελευθέρωση και μόνο.

Είναι προφανές ότι η Τουρκία, είχε εξαρχής ένα σχέδιο, το οποίο αποσκοπούσε στη διάλυση του κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας, το οποίο σε ό,τι αφορά τούτο τον στόχο έχει αποτύχει. Απέτυχε, αλλά συνεχίζει τις μεθοδεύσεις της.

Όπως είναι γνωστό, το 1963, προσπάθησε διά της αποχώρησης των Τουρκοκυπρίων από το κράτος, την πρόκληση ένοπλων  συγκρούσεων, να καταργήσει το κράτος. Το ψήφισμα 186 του 1964 του Συμβουλίου Ασφαλείας και η σαφής αναφορά του στην Κυπριακή Δημοκρατία, διασφάλισε τη συνέχεια του κράτους. Κι αυτό είναι σημαντικότατο όπλο και εργαλείο για την Κύπρο.

Οι τουρκικές προσπάθειες, βέβαια, συνεχίσθηκαν συστηματικά, μεθοδικά και με στόχο, μεταξύ άλλων, και την κατάργηση του ψηφίσματος 186/1964. Υπενθυμίζεται ότι η τουρκοκυπριακή ηγεσία ανακοίνωσε τον Δεκέμβριο του 1967 τη μονομερή ανακήρυξη «προσωρινής τουρκοκυπριακής διοίκησης». Μια παράνομη κίνηση, που προδιάγραφε τις επόμενες ενώ ήδη είχαν δημιουργηθεί οι  τ/κ θύλακες.

Η μονομερής ανακήρυξη «ανεξαρτησίας» του κατοχικού μορφώματος, την 15η Νοεμβρίου 1983, ήταν τα βήματα που ακολούθησαν της τουρκικής εισβολής του 1974 και εντάσσονταν στους στρατηγικούς σχεδιασμούς της Άγκυρας. Προηγήθηκε μια παρόμοια ενέργεια το 1975. Τον Νοέμβριο του 1983, ήταν περισσότερο προετοιμασμένη η κίνηση. Ήταν ένα μεγάλο βήμα υπονόμευσης του κράτους του 1960, με την κατασκευή ενός δήθεν κράτους στην υπό κατοχή περιοχή της Κύπρου. Υπήρχε εδαφική βάση, το έδαφος δηλαδή που βιαίως και διά της στρατιωτικής ισχύος κατέλαβε ο τουρκικός στρατός και καλά σχεδιασμένη  μετακίνηση πληθυσμού. Αυτό παρείχε στην Τουρκία τη δυνατότητα να «νομιμοποιήσει» τα τετελεσμένα καθιστώντας τα κατεχόμενα μια αμιγώς τουρκική πληθυσμιακά περιοχή. Ενίσχυσε δε τούτο με τη μεταφορά Τούρκων εποίκων και τη βαθμηδόν συγκρότηση δομών του ψευδοκράτους. Ο τουρκικός στόχος παρέμεινε αμετάβλητος: Η  κατάργηση του κράτους του 1960, της Κυπριακής Δημοκρατίας, που χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει η Τουρκία «εκλιπούσα». Ακόμη και οι συζητήσεις για την επίτευξη συμφωνίας στο Κυπριακό στηρίζονταν και στηρίζονται σε αυτή την στρατηγική. Επιδιώκουν να προκύψει μέσα από μια παρθενογένεση, όπως το σκέφθηκε ο Λόρδος Χάνεϊ του… ευρηματικού Φόρειν Όφις, μια νέα κατάσταση πραγμάτων. Χωρίς την Κυπριακή Δημοκρατία.

Είναι σαφές, πως διεξάγεται μια συνεχής μάχη χαρακωμάτων. Η Κυπριακή Δημοκρατία δίνει διπλωματικές μάχες για να μην αναβαθμιστεί, να μην έχει διεθνή παρουσία, η αποσχιστική οντότητα. Και η Τουρκία να υποβαθμίσει, υπονομεύσει την Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία επιμένει ότι είναι «εκλιπούσα».

Η… εκλιπούσα, ωστόσο, έχει ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και η ένταξη αφορά όλη την επικράτεια της χώρας. Και τις περιοχές που βρίσκονται σήμερα υπό τουρκική κατοχή.  Η… εκλιπούσα προήδρευσε της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για πρώτη φορά, το 2012. Και ετοιμάζεται για τη δεύτερη φορά, σε μερικές ημέρες, την Πρωτοχρονιά του 2026. Και θα προεδρεύει ενώ η Τουρκία θα έχει το καθεστώς της υποψήφιας για ένταξη χώρας. Ένα καθεστώς, το οποίο μάλλον θα καταστεί ισόβιο λόγω της συμπεριφοράς της Τουρκίας.

Η… εκλιπούσα διαμορφώνει στρατηγικές συνεργασίες, αναπτύσσει πρωτοβουλίες και παρά την αντίθεση, την αντίδραση της κατοχικής Τουρκίας, βρίσκεται στην εξίσωση των διεργασιών, των γεωπολιτικών εξελίξεων.

Η Κυπριακή Δημοκρατία, αυτή που χαρακτηρίζεται από την κατοχική δύναμη ως εκλιπούσα, είναι παρούσα στις εξελίξεις και θα είναι, έχοντας ρόλο και έχοντας λόγο. Η Τουρκία ήταν και θα είναι -όσο επιμένει να βρίσκεται στην Κύπρο- μια κατοχική δύναμη, με μονίμως επεκτατικές βλέψεις και προσανατολισμούς.

Η Κυπριακή Δημοκρατία θα είναι μονίμως «καρφί στο μάτι» της κατοχικής δύναμης!