Τους έκανε άνω κάτω ο Νίκος Αναστασιάδης με τα αστεία του για τους τρεις συνεργάτες του που είναι υποψήφιοι. Μάλλον τους έπιασε όλους στο περιπαίξιμο, που λέμε, και απολαμβάνει ο ίδιος ένα ευχάριστο περιβάλλον στους τελευταίους μήνες της θητείας του. Γιατί να μην το απολαμβάνει; Δεν είναι ο ίδιος που αποφάσισε ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης θα υποστηριχθεί και από εκείνους που τον κατηγορούσαν για «την πιο διεφθαρμένη κυβέρνηση στην ιστορία». Ούτε ότι ο Ανδρέας Μαυρογιάννης θα υποστηριχθεί από εκείνους που τον κατηγορούσαν ότι είχε τη λύση του Κυπριακού στα χέρια και την πέταξε. Είναι η αντιπολίτευση που του έστρωσε το έδαφος για να απολαμβάνει τα αστεία του.
Αλήθεια, όμως, πόσο μπορεί να εξηγεί αυτή τη διαχείριση, η προσπάθεια του ΑΚΕΛ και του κ. Μαυρογιάννη, να πείσουν ότι ο υποψήφιος δεν υπήρξε συνεργάτης του Προέδρου στον ίδιο βαθμό που υπήρξε ο Χριστοδουλίδης και ο Αβέρωφ; Έχει σημασία ο βαθμός της συνεργασίας; «Βεβαίως και συνεργάστηκα με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, αλλά δεν ήμουν πολιτικός συνεργάτης του (…). Συνεργάστηκα βεβαίως με τον Πρόεδρο, αλλά υπό την ιδιότητά του ως ηγέτης της ελληνοκυπριακής κοινότητας». Αυτά έλεγε ο Ανδρέας Μαυρογιάννης προχτές, και το απογείωσε το ζήτημα. Το οποίο, φυσικά, απασχολεί τόσο πολύ μόνο την ηγεσία του ΑΚΕΛ.
Πάντως, και επειδή δεν μου αρέσει το περιπαίξιμο, οφείλω να καταγράψω για την ιστορία ότι τα πρακτικά του Υπουργικού Συμβουλίου, ημερομηνίας 2/8/2013 (Αρ. Απόφασης 75.594), όταν αποφασίστηκε η μετακίνηση του κ. Μαυρογιάννη από το υπουργείο Εξωτερικών, λένε ότι παραχωρείται άδεια απουσίας για λόγους δημοσίου συμφέροντος στον πρέσβη, και επί λέξει: «ώστε να μπορεί να τεθεί στη διάθεση του Προέδρου της Δημοκρατίας για σκοπούς διορισμού του ως διαπραγματευτή…». Είναι στη διάθεση του Προέδρου της Δημοκρατίας που ετέθη, και ήταν στη διάθεσή του επί εννιά χρόνια. Ταυτόχρονα, το Υπουργικό αποφάσισε τα μισθολογικά ωφελήματα, την παραχώρηση αυτοκινήτου, τηλεφώνου και ασφάλειας «με τρόπο ανάλογο με τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου». Ό,τι είχαν τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, τα είχε και ο κ. Μαυρογιάννης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι διαφορετικός ο ρόλος του διαπραγματευτή από τον ρόλο του υπουργού ή του προέδρου του κυβερνώντος κόμματος, αλλά εδώ δεν είναι αυτό το θέμα που τίθεται. Πέρασαν στο άλλο άκρο. Ότι δεν ήταν καν πολιτικός συνεργάτης του Νίκου Αναστασιάδη, αλλά του «ηγέτη της ελληνοκυπριακής κοινότητας». Που ως γνωστόν είναι ο ίδιος άνθρωπος.
Ε, συγγνώμη που θα το πω, αλλά καλά να σας κάνει ο ηγέτης της ελληνοκυπριακής κοινότητας, ελπίζω να συνεχίσει τα αστεία, να κάμνουμε και λίγο χάζι μέσα σε αυτή τη μιζέρια που λέγεται «πολιτικός πολιτισμός». Διότι, αν δεν το κάνει θα μας μείνει να ακούμε για άλλους τρεις μήνες την άλλη μιζέρια:
Η Ξένια Κωνσταντίνου, ηγετικό στέλεχος του ΔΗΣΥ, ήταν προχτές στο Μέγα και «ανέκρινε» τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Δεν απέφυγε αυτό που κάνουν όλοι. Να μιλούν για «ετερόκλητες δυνάμεις» που τον στηρίζουν ως να είναι το πιο πρωτοφανές γεγονός στην Κύπρο. Μερικοί το κάνουν εκπέμποντας και κακεντρέχεια, σε βαθμό που προκαλούν συμπάθεια σε αυτόν που τη δέχεται. Του έλεγε για την Ελένη Θεοχάρους, που είναι αντιομοσπονδιακή και τον στηρίζει, για την ΕΔΕΚ κ.λπ. Ειρωνευόταν κιόλας: Ποιο είναι το μυστικό σου, του έλεγε και πέτυχες να σε στηρίζουν αυτοί ενώ εσύ δηλώνεις ομοσπονδιακός; Θέλοντας με υπονοούμενα να δώσει την εντύπωση ότι τους ξεγέλασε ή ότι είναι χαμαιλέων, ίσως.
Ξεχνούν, ας πούμε, ότι τον Γλαύκο Κληρίδη τον στήριξαν για να εκλεγεί ακόμα και οι Νέοι Ορίζοντες του Νίκου Κουτσού και του Ενιαίου Κράτους, που αργότερα ενώθηκαν με την Αλληλεγγύη της Ελένης Θεοχάρους. Κι ότι η ίδια είχε τις ίδιες απόψεις όταν ήταν βουλεύτρια και ευρωβουλεύτρια του ΔΗΣΥ. Ξεχνούν ότι υπουργός Άμυνας του Γλαύκου Κληρίδη ήταν ο Γιαννάκης Ομήρου της ΕΔΕΚ, που επίσης στήριξε την εκλογή του. Όπως ξεχνούν, δήθεν, στο ΑΚΕΛ, που λένε τα ίδια περί «ετερόκλητων δυνάμεων», περί ομοσπονδιακών και αντιομοσπονδιακών, ότι είναι το ΑΚΕΛ που εξέλεξε Πρόεδρο τον Τάσσο Παπαδόπουλο και κυβέρνησε μαζί του σε όλη την πενταετία του. Δεν χρειάζεται να πούμε ποιες χαώδεις διαφορές είχαν στο Κυπριακό. Κι ύστερα σου λένε γιατί να απαξιώνει ο κόσμος τα κόμματα και τις ανοησίες τους!
Τον Φεβράρη, αν περάσουν στον δεύτερο γύρο οι Αβέρωφ και Μαυρογιάννης και ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, Αλληλεγγύη θέλουν να στηρίξουν έναν από αυτούς, να τους πουν ότι δεν θέλουν τη στήριξή τους διότι είναι ετερόκλητες δυνάμεις.
