Η βροχή πέφτει μονότονα, ασταμάτητα, αδιόρατα, εδώ και μέρες. Χωρίς να τη νιώθεις, χωρίς καν να βρέχεσαι. Οι άνθρωποι, που με τα γκρίζα σκούρα παλτά, περπατούν με ανοικτές τις ομπρέλες τους, είναι ένα αδιάσειστο σημάδι πως βρέχει στ’ αλήθεια. Το μαρτυρούν εξάλλου τα πεζοδρόμια που σαν καθρέφτες αντικατοπτρίζουν τα φώτα των αυτοκινήτων και τα φωτισμένα κτίρια. Οι ηλιαχτίδες δεν διαπερνούν τα συμπαγή γκρίζα σύννεφα. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις για ποιαν ώρα της ημέρας πρόκειται, αν είναι πρωί ή δειλινό, αυτή η ακαθόριστη ώρα. Έτσι είναι οι βροχές στη Γηραιά Αλβιώνα, σχεδόν «αδιάβροχες». Σε ένα πάρκο, εντούτοις, μια υποψία άνοιξης πλανάται στην ατμόσφαιρα. Ένα δέντρο ντύθηκε τα πρώτα λευκά ανθάκια του και τα κίτρινα daffodils ξεπετάχτηκαν από το χώμα.

Εδώ στο Gordon Park, ξεκίνησε και αναπτύχθηκε το λογοτεχνικό κίνημα Bloomsbury, στις αρχές του 20ου αιώνα. Στο σπίτι απέναντι, στον αριθμό 46 της Gordon street, έζησε η Virginia Woolf. Τόπος συνάντησης, κάθε Πέμπτη βράδυ, λογοτεχνών, καλλιτεχνών, μαθηματικών, για ολονύκτιες συζητήσεις. Ένα σπίτι-φυτώριο, στο οποίο έπεσε και κάρπισε ο σπόρος για ένα νέο είδος γραφής και σκέψης, που ξεσήκωσε μπόρες αντιδράσεων στο ευπρεπές βικτωριανό σκηνικό και στον γκρίζο, σιωπηλό και αμετάβλητο ουρανό. Ο κύκλος του Bloomsbury έφερε τις πρώτες αστραπές και μπουμπουνητά, συμβάλλοντας στην απελευθέρωση από τα βικτωριανά ταμπού και τον πουριτανισμό, μιλώντας ακόμη και για ισότητα των φύλων. Πήρε ακόμη θέση ενάντια στους πολέμους και στην αποικιοκρατική πολιτική της βασιλικής κυβέρνησης, σε μια εποχή που το «κυβέρνα Βρετανία» ήταν στις δόξες του. 

Η ομάδα Bloomsbury κατάφερε να καταρρακώσει ακόμη και την αξιοπρέπεια και το μεγαλείο του βασιλικού στόλου, με μια φάρσα που έμεινε γνωστή ως “The Dreadnought hoax” από το ομώνυμο θωρηκτό. Ένα τηλεγράφημα, που η ομάδα απέστειλε στο πολεμικό ναυτικό ανήγγειλε ότι ο πρέσβης και οι πρίγκιπες της Αβησσυνίας (Αιθιοπίας) είχαν πρόθεση να επισκεφθούν το λιμάνι και το πλοίο. Το βασιλικό ναυτικό απλώνει, λοιπόν, κόκκινο χαλί, στους μεταμφιεσμένους ως πρίγκιπες λογοτέχνες, τους ξεναγεί και τους δεξιώνεται, ενώ ένας από την ομάδα τους, κάνει τον διερμηνέα, μεταφράζοντας στα Αγγλικά τα ψεύτικα Σουαχίλι, που οι “πρίγκιπες” μιλούν τάχα μεταξύ τους. Με τη γκάφα ολκής, στην οποία υπέπεσε κοτζάμ αυτοκρατορικός στόλος, μια καταιγίδα ξεσπά λίγες μέρες αργότερα. Ο Τύπος «καταβρέχει» το πολεμικό ναυτικό και οι λόρδοι στο αγγλικό κοινοβούλιο είναι σαν βρεγμένα γατιά, με την αίγλη τους σπιλωμένη στα λασπόνερα, αφού αποδείχτηκε πως δεν λαμβάνονται επαρκή μέτρα ασφαλείας.

Οι καταιγίδες σε μια μεσογειακή χώρα ξεκινούν με μπουμπουνητά, ανοίγουν οι ουρανοί, δώστου αστραπές, βροντές και ακολουθεί χαλασμός κόσμου. Στη συνέχεια ανοίγει η μέρα και λωρίδες γαλάζιου με παιχνιδιάρικα συννεφάκια ταξιδεύουν μπροστά μας. Εκθαμβωτική ομορφιά. Ποιοι ζωγράφοι και ποια ιταλική Αναγέννηση; Όταν το θαύμα συντελείται καθημερινά μπρος στα νυσταλέα μάτια μας; Τελικά, ακόμη και οι βροχές έχουν τη φυλή τους. Και σίγουρα ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον.

Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, η Κύπρος πέρασε από την Εβδομάδα των Παθών, στο θαύμα της Ανάστασης. To νησί είναι ένας ανθόκηπος από κρίνα, ασπάλαθους, αναθρήκες και χωράφια, όπου οι πασχαλιές ξεπετάγονται μέσα από τα στάχια που ήδη χρυσίζουν. Τον συλλογισμό μου αποσπά ο ήχος από κουδουνίσματα και ένα τραγούδι σαν ψαλμός. Μια ομάδα οπαδών του Hare Krishna περνά χορεύοντας από το πάρκο, ντυμένοι με μανδύες και σανδάλια σε χρώμα πορτοκαλί, αψηφώντας το τσουχτερό κρύο και τη βροχή. Μοιάζουν με σάτυρους από ένα ξεχασμένο παραμύθι καθώς διασχίζουν το πάρκο με χοροπηδηκτά βηματάκια, επαναλαμβάνοντας το αέναο τραγούδι τους με τη μοναδική φράση “Hare Krishna” και χάνονται πίσω από τις καστανιές στη μεγάλη λεωφόρο. Ή μήπως είναι η παρέα του Bloomsbury που μεταμφιέστηκε έτσι για να σπάσει πλάκα; Και ενώ η μουσική τους σβήνει, υπόκωφα τύμπανα πολέμου και πυραύλων φτάνουν κοντά μου εδώ, στις όχθες του Τάμεση, από τόπους μακρινούς, όπως από τις όχθες του Γαλάζιου Νείλου στο Σουδάν και την Ουκρανία.

Η ευχή μας, οι τύραννοι και τα βάσανα του κόσμου να συρθούν και να χαθούν «Επί ασπαλάθων», μένει και αυτό τον Απρίλιο απραγματοποίητη. Τελικά ο Απρίλιος είναι «ο μήνας ο σκληρός». Καλώς να δεχτούμε τον Μάιο. 

Καλή Πρωτομαγιά!

dena.toumazi@gmail.com