Ο Γιάννης Πεγειώτης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός και ερευνητής, γράφει για το τι θεωρεί ότι πρέπει να κάνει η Κ. Αννίτα Δημητρίου ως πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού.
Η νέα πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού δηλώνει πως πιστεύει στη σύνθεση και τον διάλογο. Προσπαθεί να ενώσει τα διεστώτα και να επανεκκινήσει οργανωτικά το κόμμα τη δεξιά και την κεντροδεξιά. Το μείζον όμως είναι να κατανοήσει και να ομολογήσει πρώτα στον εαυτό της την ύπαρξη στον ΔΗΣΥ αλλά και στη δεξιά και το κέντρο δύο μεγάλων τάσεων και «συσπειρώσεων» με εμφανείς διάφορες και ξεκάθαρα επαρχιακή διασπορά.
Από τη μια οι λεγόμενοι «κατεστημένοι» και συστημικοί εύποροι και «προοδευτικοί» της Λευκωσίας που ακολουθούν τον ΔΗΣΥ. Το αφήγημά τους όμως αποτελεί όμως κόκκινο πανί για μεγάλη μερίδα παραδοσιακών λαϊκών συσπειρώσεων του ΔΗΣΥ του κέντρου και των ανεξάρτητων ελληνοκεντρικών καθώς και των λαϊκών γειτονιών και της υπαίθρου.
Αν σπάσει αβγά με τις Λευκωσιάτικες «ακρότητες» και τις μηδενικές ευαισθησίες τους έναντι της βάσης του απλού πολίτη του απλού και μικρομεσαίου δημοκρατικού πολίτη που σέβεται την παράδοση και την Ιστορία του νησιού, τότε θα έχει ελπίδες να οδηγήσει τη δεξιά και το κέντρο στην επανεύρεση της ελληνοκεντρικής αντικατοχικής και ελληνορθόδοξης ταυτότητας και σε μια οργανωτική αναγέννηση και μια ιδεολογική σταθερότητα που θα οδηγήσει σε ενδοκομματική ειρήνη και αύξηση των ποσοστών. Η αναγνώριση της λαϊκής πλειοψηφίας στη βάση του κόμματος του οποίου ηγείται (που απαιτεί πορεία της πολίτικης με κύριο άξονα την προσφορά στον πολίτη, ελληνικόν τρόπον βίου και σεβασμό στα ιερά του τόπου μας) μπορεί να σώσει την ίδια και τον ΔΗΣΥ που αιμορραγεί εδώ και δεκαετίες και έχει χάσει δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόρων…
