Οι εικόνες προδίδουν εφιάλτη ολοκληρωτικής καταστροφής. Η πύρινη λαίλαπα σκόρπισε τον θάνατο, την καταστροφή και αφήνει πίσω της απέραντη έκταση καμένης γης, αποκαΐδια και στάχτη. Το ακόμα πιο τραγικό, αποδεικνύεται και φονική με την απώλεια ανθρώπινων ζωών. Τέσσερις συνάνθρωποί μας απανθρακώθηκαν πριν καν προλάβουν ν’ αποδράσουν από την κόλαση στην οποία βρέθηκαν μετά το αστραπιαίο πέρασμα της φωτιάς και μπροστά στη μανία της φρενήρους επέλασής της. 55 ολόκληρα τετραγωνικά χιλιόμετρα εμφανίζουν την επομένη όψη ενός τραγικού εφιάλτη που παρόμοιος του δεν υπήρξε στα δεδομένα της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας. Ο ίδιος ο Πρόεδρος έσπευσε να μιλήσει για τραγωδία που δεν συγκρίνεται με οποιαδήποτε άλλη καταστροφή, πέραν εκείνης που προκάλεσε η τουρκική εισβολή.
Μαζί με το ξεγύμνωμα της απέραντης έκτασης που μετατράπηκε σε στάχτη σε διαστάσεις επέλασης Αρμαγεδώνα, αναδύθηκε και μάλιστα με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο και η γύμνια σ’ αυτό που ονομάζουμε υποδομή αλλά και ετοιμότητα, στον απαιτούμενο βαθμό, για την αντιμετώπιση τέτοιων ακραίων καταστάσεων, οι οποίες έπρεπε να βρίσκονται στα πλάνα των σχεδιασμών. Είναι από τις περιπτώσεις που σίγουρα επιβάλλουν να δρούμε σαν προμηθείς και όχι επιμηθείς. Να προλαβαίνουμε την εξέλιξη ακραίων φαινομένων και όχι να οδηγούμαστε μοιραία σε τραγικούς απολογισμούς. Ζητούσαμε, βέβαια, βοήθεια από γειτονικές χώρες, οι οποίες έσπευσαν με προθυμία ν’ ανταποκριθούν. Πάντα, όμως, σε τέτοιου είδους καταστάσεις έχει σημασία το τι διαθέτεις εσύ ο ίδιος, τι έχεις στα χέρια σου, ως αποτελεσματικό μέσο, όχι μόνο αποτροπής αλλά και αναχαίτισης της εξάπλωσης της λαίλαπας όταν και λόγω καιρικών συνθηκών επιμένει να παίρνει διαστάσεις. Φάνηκε ξεκάθαρα ότι οποιαδήποτε αδυναμία επαρκούς ανταπόκρισης στα πρώτα στάδια, αποδεικνύεται μοιραία. Δεν μπορεί στις προτεραιότητες αυτού του τόπου να μην συμπεριλαμβάνεται και η απόκτηση ικανοποιητικού αριθμού πτητικών μέσων, την ίδια μάλιστα στιγμή που διαπιστώνονται τόσες σπατάλες και διασπαθίσεις δημόσιου χρήματος.
Ακόμα πιο αποφασιστικής σημασίας, όμως, είναι το θέμα του συντονισμού των υπηρεσιών. Οι κάτοικοι των επηρεαζόμενων κοινοτήτων, οι ίδιοι οι πυρόπληκτοι, οι οποίοι μέσα σ’ ένα μόνο βράδυ είδαν όλες τους τις περιουσίες να χάνονται και να μετατρέπονται σε αποκαΐδια, είναι κατηγορηματικοί. Περιγράφουν τραγελαφικά συμβάντα εν μέσω των εφιαλτικών στιγμών που βίωναν που προδίδουν την ύπαρξη μέχρι και απόλυτου χάους, πέραν της ασυνεννοησίας. Είναι πέραν από καίριας σημασίας η ικανότητα συντονισμού ενεργειών, κυρίως από εμπλεκόμενα τμήματα και υπηρεσίες. Και το τίμημα εδώ αποδεικνύεται να είναι ζωής και θανάτου, όπως άλλωστε μαρτυρούν και τα ίδια τα γεγονότα. Τι σημασία έχει να υπάρχουν στα χαρτιά τα όποια σχέδια, όταν αυτά δεν μπορούν να ενεργοποιηθούν άμεσα και κυρίως σε πραγματικές συνθήκες.
Και όμως, υπήρξαν κάποιες προειδοποιητικές βολές… από το ξέσπασμα μεμονωμένων πυρκαγιών, κατά τις προηγούμενες μέρες, σε διάφορες περιοχές και ιδιαίτερα μετά που ο υδράργυρος άρχισε να σκαρφαλώνει σε ύψη πέραν των 40αριών. Οι καθημερινές προειδοποιήσεις σε επίπεδα “κόκκινου” περνούσαν σε ψιλά… Το φαινόμενο των καψαλισμάτων, δεν λένε κάποιοι να το εννοήσουν ότι συνιστά πρωτοβάθμιο έγκλημα, υπό τις παρούσες συνθήκες. Πόσο, αλήθεια, μπόρεσε να δοθεί ένα τέτοιο μήνυμα; Το να είμαστε καταδικασμένοι να κλαίμε πάντοτε επί ερειπίων και ν’ αρκούμαστε σε τραγικούς απολογισμούς, είναι κι αυτό μια φοβερή ανικανότητα… Που δεν επιτρέπει να ξημερώνει αισίως το αύριο.
