Μητέρα είναι μόνο μία, και είναι θηλυκού γένους!
H Εθνική Επιτροπή Ηθικής της Ελβετίας προτείνει, στο πλαίσιο της «πολιτικής ορθότητας», τη χρήση μιας… άφυλης διατύπωσης για τη μητρότητα η οποία, σύμφωνα με το σκεπτικό της, αφορά στην τεκνοποιία και όχι στο φύλο αυτού που γεννά! Μέσα λοιπόν στη γενίκευση της κουλτούρας της ακύρωσης έχουμε τώρα και την απόπειρα απόσυρσης λέξεων – και τι λέξεων…
Έτσι λοιπόν, «το άτομο που έχει γεννήσει παιδί» είναι ο όρος που προτείνεται από την Επιτροπή να αντικαταστήσει τον … παλιομοδίτικο ως μη πολιτικά ορθό όρο «Μητέρα» στο Ελβετικό Δίκαιο.
Μωρ’ δεν μας παρατάτε, με την «ουδετερότητα» και την «ορθότητά» σας, φίλοι μου Ελβετοί!
Και πείτε μου: Η αδερφή μου που έχει υιοθετήσει ένα παιδί όταν αυτό ήταν σε πολύ μικρή ηλικία, τι είναι για αυτό το παιδί αν όχι μητέρα; Θα πείτε «θετή μητέρα»; ΟΚ. Και στην Γιορτή της Μητέρας, το παιδί μπορεί να στέλνει ένα λουλούδι και ένα φιλί «στην καλύτερη μαμά του κόσμου», ή θα …πληγώσουμε καταστάσεις;
Πέραν αυτού όμως, θαρρώ πως θα πρέπει να αρχίσουμε να ασχολούμαστε πιο σοβαρά με αυτές τις γιορτές, και τον τρόπο με τον οποίο τις χειριζόμαστε. Για παράδειγμα, μια δασκάλα που μπαίνει στην τάξη, Ημέρα της Γυναίκας και πολύ αυθόρμητα και ανιδιοτελώς, λέει σε όλα τα παιδιά «να χαίρεστε τη μανούλα σας», έχει σκεφτεί ποτέ ότι σε αυτήν την τάξη μπορεί να υπάρχει παιδί, ή και παιδιά, τα οποία να ’χουν χάσει τη μανούλα τους;
Γνωρίζω, συγκεκριμένα, δύο παιδιά στην Κύπρο, πολύ αγαπημένα μου, που εμπίπτουν σε αυτήν την «κατηγορία» και που κάθε χρόνο, την 9η Μαΐου, είναι θλιμμένα. Και, αν είναι και μέρα σχολείου, δεν πηγαίνουν. Το είπαμε στις δασκάλες και τους δασκάλους, ώστε να χρησιμοποιήσουν μιαν άλλη προσέγγιση, για παράδειγμα να αναδείξουν και τη σημασία της απούσας μητέρας και να ενθαρρύνει τα παιδιά, με τρόπο προσεκτικό και επιστημονικό, να ανοιχτούν παρά να κλειστούν.
Σκέψεις κάνω. Ειδικός δεν είμαι. Αλλά έχω μιλήσει με πολλούς και νομίζω ότι τρόπος ορθής διαχείρισης μιας απώλειας υπάρχει και πρέπει να επιμορφώνονται και οι εκπαιδευτικοί σε αυτό.
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει η μελάνι, όπως λέγαμε παλιά, από το άρθρο που έγραψα για τους μοτοσυκλετιστές-αυτοκτονίας στον Κυριακάτικο «Φ», το Σάββατο το πρωί ήρθε η θλιβερή είδηση ότι ένας ακόμα νέος άνθρωπος, 41 ετών, έπεσε θύμα της ταχύτητας. Η Αστυνομία, ως υποχρεούται δυστυχώς, διερευνά τα αίτια του συμβάντος, αλλά τούτη τη φορά υπήρξε αυτόπτης μάρτυς.
«Είδα ένα σώμα να εκτοξεύεται από τη μοτοσυκλέτα και με μεγάλη ταχύτητα και σε ύψος περίπου ενάμιση μέτρου να χτυπά πάνω σε στύλο και πάνω στο περιτοίχισμα του σπιτιού εδώ. Η μοτοσυκλέτα πήγε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Τρέξαμε, είδαμε ότι ο άνθρωπος ήταν ακίνητος. Φαίνεται πως ήταν ακαριαίος ο θάνατος (…) Ήταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, ήταν τόσο δυνατός ο ήχος που σίγουρα ήταν μεγάλη ταχύτητα».
Και, ένας άλλος μάρτυρας, όπως διαβάζω στο philenews, ανέφερε ότι τον είδε να προσπερνάει με ιλιγγιώδη ταχύτητα στον έναν τροχό. Δηλαδή 200 μέτρα πριν από το σημείο του ατυχήματος.
Το δυστύχημα συνέβη μεσημέρι Σαββάτου στην επαρχία Λεμεσού. Ο οδηγός της μηχανής κατευθυνόταν από το χωριό Μονή προς Πύργο. Οι συνθήκες του τροχαίου, είπαμε ότι διερευνώνται.
Θα το ξαναπώ κι ας εξακολουθεί (πολύ καιρό τώρα) η Τροχαία Λεμεσού να σφυρά κλέφτικα και να κόβει κλήσεις σε συγκεκριμένα σημεία, δημοσιοϋπαλληλικά, για κάποιους που τρέψουν 65χλμ αντί 60 π.χ. Σχεδόν κάθε απόγευμα στον παραλιακό δρόμο της πόλης, μια παρέα μηχανόβιων αναπτύσσει ιλιγγιώδη ταχύτητα και ο ήχος που βγαίνει από τα φονικά τους μηχανήματα (όλα πειραγμένα) είναι τρομακτικός. Ευθέως ισχυρίζομαι πλέον ότι η Αστυνομία είναι ανίκανη να το αντιμετωπίσει αυτό. Ανίκανη! Και για ό,τι συμβεί από εδώ και πέρα, που ΘΑ συμβεί, εννοώ με θύμα ή θύματα «παραπλήσια», η ευθύνη θα είναι αποκλειστικά δική της.
ΥΓ: Κάποτε, είχα τηλεφωνήσει 2-3 φορές μέσα σε μια νύχτα για να τους επισημάνω τις αγριάδες μηχανόβιων και η απάντηση που έλαβα, μέσω επιστολής(!), τον 21ο αιώνα, ήταν ότι «δεν κατεγράφη κανένα τηλεφώνημά σας». Για τέτοια αστροπελέκια μιλάμε…
