Ο Σωτήρης Μιχαήλ, δημοσιογράφος, διαφωνεί με ενδεχόμενη κατάργηση του κυνηγίου της φάσσας τον Αύγουστο, όπως επίσης και με τυχόν ενσωμάτωση του Ταμείου Θήρας στο εξαγγελθέν νέο υφυπουργείο Περιβάλλοντος.
Νέα βαριά κτυπήματα θα δεχθεί πολύ σύντομα το κυνήγι στην Κύπρο, με αποτέλεσμα όχι μόνο να υπάρξει περαιτέρω συρρίκνωση των εξορμήσεων και άλλων δραστηριοτήτων των κυνηγών, αλλά να βρεθεί το άθλημα ένα βήμα πριν από την κατάργηση του. Το πρώτο κτύπημα αφορά την κατάργηση της περιόδου κυνηγίου της φάσσας, η οποία όπως είναι γνωστό έχει καθορισθεί με νομοθεσία για την πρώτη Κυριακή μετά τις 15 Αυγούστου κάθε έτους. Συγκεκριμένα, τέθηκε τον τελευταίο καιρό στο τραπέζι εισήγηση η οποία προνοεί για μια κυνηγετική περίοδο που θ’ αρχίζει τέλος Σεπτεμβρίου ή την πρώτη Κυριακή του Οκτώβρη για όλα τα θηράματα, δηλαδή λαγό, πέρδικα και φάσσα και να συνεχίζει μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν θα παραχωρείται πλέον άδεια κυνηγίου της φάσσας τον Αύγουστο. Στο πλαίσιο αυτό θα καταργηθούν και όλες οι εξορμήσεις στα παράλια και οι καθημερινές περιοχές κυνηγίου μεταξύ Αυγούστου και Οκτωβρίου.
Οι αρμόδιοι παράγοντες κάμνουν αναφορά για τους λόγους της κατάργησης αυτής της άδειας. Συγκεκριμένα, όπως δήλωσαν, κατά την πρώτη Κυριακή της φάσσας εξορμούν πάρα πολλοί κυνηγοί και έτσι υπάρχει μεγάλος συνωστισμός. (Τον Αύγουστο εκδίδονται γύρω στις 18.000 άδειες κυνηγίου). Επίσης, αναφέρουν ότι με την παραχώρηση μιας άδειας για την κυνηγετική περίοδο Οκτωβρίου-Φεβρουαρίου, κατά την πρώτη ημέρα του κυνηγίου δεν θα υπάρξει μεγάλος συνωστισμός γιατί κάποιοι θα κυνηγήσουν φάσσες και άλλοι λαγούς και πέρδικες. Πρέπει να πούμε ότι παρά το γεγονός ότι η εισήγηση τέθηκε στο τραπέζι για συζήτηση, δεν έγινε προηγουμένως διαβούλευση με την Κυπριακή Ομοσπονδία Κυνηγίου και Διατήρησης Άγριας Ζωής, ή και άλλες οργανώσεις. Ανεξάρτητα όλων των πιο πάνω οι κυνηγοί που άκουσαν τις δηλώσεις των αρμοδίων εξέφρασαν την πικρία και αγανάκτηση τους ζητώντας την άμεση αντίδραση όλων σε μια τέτοια απόφαση.
Το δεύτερο μεγάλο κτύπημα θα είναι η ενσωμάτωση του Ταμείου Θήρας – Υπηρεσίας Θήρας στο υφυπουργείο Περιβάλλοντος. Για τη μεταφορά τους στο υπουργείο Γεωργίας υπήρξαν πολλές συζητήσεις και τα προηγούμενα χρόνια, όμως δεν υπήρξε κατάληξη. Τώρα μιλούν για υφυπουργείο Περιβάλλοντος. Ο φόβος των κυνηγών είναι ότι θ’ αποφασίζουν κατά το δοκούν κάποια άτομα, χωρίς να μπορούν οι κυνηγοί ν’ ανατρέψουν αντικυνηγετικές αποφάσεις. Εφόσον τα σημερινά θεσμοθετημένα σώματα δεν θα έχουν την ανεξαρτησία τους ν’ αποφασίζουν με τους κυνηγούς, εκτιμούν όλοι ότι θα πράγματα θα πάρουν τον κατήφορο. Και φυσικά θα βάλουν χέρι και στα σκυλιά, όπως είναι η εκπαίδευση, η αναπαραγωγή, τα κλουβιά και τόσα άλλα. Εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον είχα εισηγηθεί προσωπικά με ειδήσεις και άρθρα ότι έπρεπε να λειτουργήσει με νομοθεσία ο Κυπριακός Οργανισμός Θήρας, όπως συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και αυτό χωρίς να επηρεασθεί η ανεξαρτησία των άλλων θεσμών, όπως το Ταμείο Θήρας – Υπηρεσία Θήρας και η Διαχειριστική Επιτροπή. Με τον οργανισμό αυτό θα μπορούσαν να λαμβάνονται συλλογικές αποφάσεις με την συμμετοχή όλων για θέματα που αφορούν τις άδειες κυνηγίου, τις ημερομηνίες έναρξης και λήξης κυνηγίου, τις περιοχές κυνηγίου, την ελεύθερη κατοχή θηραμάτων, τα δολώματα, τα ταΐσματα και τόσα άλλα. Ο καθένας θα μπορεί να παράγει πολιτική για τον τομέα του και να παίρνει τις αποφάσεις του. Όμως μέχρι και σήμερα αντιδρούν κάποιοι με το σκεπτικό ότι με τον Οργανισμό Θήρας θα καταργηθούν τα υπόλοιπα σώματα. Αντίθετα όμως, θα δυναμώσουν ακόμα περισσότερο οι υπηρεσίες που διαχειρίζονται τα κυνηγετικά πράγματα. Και θα είχαν την ανεξαρτησία τους. Τώρα με το υφυπουργείο Περιβάλλοντος δεν ξέρει κανένας τι θα γίνει. Το λιγότερο είναι ότι θα διατάσσουν κάποιοι για όλα. Οι κυνηγοί δεν έχουν άλλη εκλογή πλέον παρά να καλέσουν όλους τους εμπλεκομένους στα κυνήγια, όπως το κράτος, τους αρμοδίους που αποφασίζουν σήμερα, την Κυπριακή Ομοσπονδία Κυνηγίου και Διατήρησης Άγριας Ζωής, τους κυνηγετικούς συλλόγους και άλλες κυνηγετικές οργανώσεις, τους συνδέσμους κυνόφιλων και εκπαιδευτών και άλλους να παρθούν αποφάσεις για τη συνέχιση του κυνηγίου στην Κύπρο. Μια παράδοση αιώνων κινδυνεύει. Διότι εάν υλοποιηθούν οι δυο πιο πάνω αποφάσεις δεν θα απομείνει τίποτε για τις επόμενες γενιές. Και είναι γνωστό σε όλους ότι οι λαγοί και οι πέρδικες έχουν μειωθεί σημαντικά μέσα στους βιότοπους.
