Η Ευρωάμυνα έγινε κύριο θέμα συζήτησης σε Κύπρο κι Ελλάδα, με αναφορά σε «Κερκόπορτα» (από Ν. Δένδιας) στο ενδεχόμενο συμμετοχής της Τουρκίας, με επίκεντρο τον Κανονισμό «SAFE» που αφορά την κατανομή €150 δισεκατομμυρίων για την αμυντική βιομηχανία/παραγωγή. Ωστόσο, η κορυφαία «μάχη» για τον ρόλο της Τουρκίας, έπρεπε να ήταν πριν από μήνες, όταν η Κομισιόν διαμόρφωνε τον πολιτικό προσανατολισμό της Ευρωάμυνας. Η συμμετοχή της Τουρκίας (ή ο αποκλεισμός της από την Ευρωάμυνα) έπρεπε να τεθεί όταν καθορίζονταν οι απειλές κατά κρατών-μέλων της ΕΕ. Τότε, ελάχιστοι αναδεικνύαμε στην ΕΕ, την υπαρκτή νέο-οθωμανική απειλή που κατέχει παράνομα έδαφος της ΕΕ στην Κύπρο, απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα και παραβιάζει το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο, αρνούμενη να εκπληρώσει σχετικές δεσμεύσεις της προς την ΕΕ. Οι εγχώριες ελίτ εξουσίας, είχαν … άλλες προτεραιότητες, για… «ήρεμα νερά» στο Αιγαίο και όχι την ορθή διαμόρφωση των πολιτικών κατευθύνσεων της Ευρωάμυνας απέναντι στη νεο-οθωμανική Τουρκία.
Οι σημερινές ενστάσεις της Αθήνας και Λευκωσίας για συμμετοχή της Τουρκίας στο χρηματοδοτικό εργαλείο SAFE είναι μια μάχη περιορισμού των ζημιών, η οποία καταδεικνύει την αποτυχία της εξωτερικής πολιτικής των τελευταίων χρόνων, στην οποία πρωτοστατεί η Αθήνα. Όταν η Τουρκία παραγνώριζε την εφαρμογή των κυρώσεων στη Ρωσία, ακολουθώντας μια αντιδυτική και αντιευρωπαϊκή πολιτική, είναι η Αθήνα που άνοιγε «δρόμους» στην Τουρκία για συνεργασία σε στρατηγικούς τομείς με την ΕΕ, που τώρα περιλαμβάνουν και την άμυνα. Κι εφόσον «εθνικό είναι ό,τι είναι αληθές», όπως διακήρυξε ο εθνικός μας ποιητής Δ. Σολωμός, είναι η σημερινή Αθήνα που έμμεσα ξεπλένει την κατοχή στην Κύπρο και την νεο-οθωμανική απειλή με τρόπο που εξυπηρετείται η Τουρκία, όπως αυτό επιβεβαιώνεται και πάλι μέσα από τον διεκδικούμενο ρόλο της Τουρκίας στην Ευρωάμυνα. Κι ουδέποτε εξήγησαν οι αρμόδιοι Μητσοτάκης – Γεραπετρίτης, πώς η πολιτική τους εξυπηρετεί τα εθνικά στρατηγικά συμφέροντα σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που αντισταθμίζει τα τουρκικά κέρδη.
Η «φιλική» προσέγγιση Αθήνας – Άγκυρας, τα «ήρεμα νερά» κι ιδιαίτερα η κανονικοποίηση των τουρκικών παρανομιών με επίκεντρο την κατοχή, έχουν προσδώσει «δικαιωματικά» ρόλο της Τουρκίας στην Ευρωάμυνα. Τα εγχώρια θολωμένα μυαλά στα «ήρεμα νερά» δεν μπορούν να αντιληφθούν την καθοριστική σημασία ενός ορθού πολιτικού προσανατολισμού της Ευρωάμυνας π.χ. που θα περιέχει την διασφάλιση της ρήτρας αμοιβαίας συνδρομής προς τα κράτη μέλη, ή τα εξωτερικά σύνορα. Έτσι κι η μάχη περιορισμού των ζημιών αφορά ένα διαδικαστικό ζήτημα (ομοφωνίας ή όχι) που είναι μεν εξαιρετικά σημαντικό αλλά αποκαλύπτει την γύμνια της στάσης της Αθήνας.
Η σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 26-27 Ιουνίου παρέχει μια δεύτερη ευκαιρία και εφόσον «η συμμετοχή μιας τρίτης χώρας στο SAFE μπορεί να αποκλειστεί αν αυτή η χώρα θέτει άμεση απειλή στην ασφάλεια ενός κράτους-μέλους», η ουσία δεν είναι αν εταίροι μας στην ΕΕ θέλουν να μας παρακάμψουν αφού αυτό είναι γεγονός. Η ουσία είναι αν εμείς ήμαστε έτοιμοι να προασπιστούμε τα αυτονόητα όπως διασφαλίζει το Ευρωπαϊκό πλαίσιο.
*Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ – S&D
