Ο κόσμος βρίσκεται σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι, λίγα μόλις βήματα πριν το Ιράν αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Τους τελευταίους μήνες, το ιρανικό καθεστώς έχει επιταχύνει σε πρωτοφανή βαθμό το πρόγραμμα πυρηνικού εξοπλισμού του. Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες εκθέσεις του Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας (IAEA), το Ιράν έχει ήδη συγκεντρώσει αρκετό υψηλά εμπλουτισμένο ουράνιο για την κατασκευή εννέα πυρηνικών βομβών — ποσότητα που θα μπορούσε να μετατραπεί σε οπλικό υλικό μέσα σε μόλις τρεις εβδομάδες, αν δεν ανακοπεί. Αυτή δεν είναι μια απειλή που αφορά το μέλλον· είναι ένας υπαρκτός και άμεσος κίνδυνος.
Παράλληλα, το καθεστώς των Αγιατολάχ επεκτείνει το οπλοστάσιο βαλλιστικών πυραύλων του, το οποίο πλέον είναι το μεγαλύτερο στη Μέση Ανατολή, με στόχο να ξεπεράσει τους 10.000 πυραύλους, με εμβέλεια έως και 2.500 χιλιόμετρα και δυνατότητα να πλήξουν βαθιά την Ευρώπη. Η αδιάκοπη επιδίωξη του ριζοσπαστικού ιρανικού καθεστώτος για πυραυλική τεχνολογία, συμπεριλαμβανομένων πυραύλων ικανών να φέρουν πυρηνικές κεφαλές, αποτελεί ξεκάθαρη απειλή για ολόκληρο τον ελεύθερο κόσμο.
Για πάνω από τέσσερις δεκαετίες, η Ισλαμική Δημοκρατία υπήρξε ο κύριος υποστηρικτής της παγκόσμιας τρομοκρατίας και ένας αποσταθεροποιητικός παράγοντας στη Μέση Ανατολή. Μέσω των πληρεξουσίων της — Χεζμπολάχ στον Λίβανο, Χαμάς στη Γάζα, πολιτοφυλακών στη Συρία, στο Ιράκ και στην Υεμένη — το Ιράν έχει διασπείρει το χάος σε ολόκληρες ηπείρους. Η σφραγίδα του βρίσκεται πίσω από επιθέσεις εναντίον αμάχων, από τη Βουλγαρία μέχρι την Ταϊλάνδη και την Αργεντινή. Η στρατηγική του είναι σαφής: προβολή ισχύος μέσω πολέμου δι’ αντιπροσώπων, που αποδυναμώνει κράτη, διαδίδει τον εξτρεμισμό και υπονομεύει τη διεθνή τάξη.
Αυτή η ιστορική συγκυρία μάς προσφέρει μια ξεκάθαρη επιλογή: ανάληψη τώρα μιας περιορισμένης δράσης απέναντι στη διπλή απειλή του Ιράν — τα πυρηνικά όπλα και τους βαλλιστικούς πυραύλους — έναντι του κινδύνου ενός καταστροφικού πυρηνικού παγκόσμιου πολέμου αργότερα. Ο ελεύθερος κόσμος δεν πρέπει να φοβηθεί από τις απειλές και τα διπλωματικά τεχνάσματα του ριζοσπαστικού καθεστώτος και οφείλει να εμποδίσει το Ιράν από το να πλησιάσει περαιτέρω στην απόκτηση πυρηνικού οπλοστασίου. Η καθυστέρηση ισοδυναμεί με ρίσκο για τις ζωές και το μέλλον εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως.
Το ιρανικό καθεστώς δεν έχει κρύψει ποτέ τις γενοκτονικές του προθέσεις απέναντι στο Ισραήλ. Το Ιράν είναι 80 φορές μεγαλύτερο σε έκταση και έχει πληθυσμό εννέα φορές περισσότερο από το Ισραήλ, γεγονός που υπογραμμίζει τη «Δαβίδ εναντίον Γολιάθ» φύση αυτής της αντιπαράθεσης. Κι όμως, το Ισραήλ, ως προμαχώνας του ελεύθερου κόσμου, δεν θα μείνει αδρανές μπροστά σε αυτή την υπαρξιακή απειλή. Την ώρα που το ιρανικό καθεστώς και οι αντιπροσώποι του προκαλούν εσκεμμένα πλήγματα σε πυκνοκατοικημένες αστικές περιοχές του Ισραήλ, το Ισραήλ απαντά στοχεύοντας στρατιωτικούς και τρομοκρατικούς στόχους — χτυπώντας το κεφάλι του φιδιού. Το Ισραήλ είναι ενωμένο στην ετοιμότητά του να απαντήσει σθεναρά, παρά το βαρύ κόστος, ώστε να αποτρέψει την καταστροφή του και τον όλεθρο που θα εξαπλωνόταν πολύ πέρα από τη Μέση Ανατολή. Δεν πρόκειται για ενέργειες κατά του ιρανικού λαού, αλλά για δράσεις κατά του ριζοσπαστικού καθεστώτος των Αγιατολάχ που τους καταπιέζει.
Ο κόσμος δεν έχει την πολυτέλεια περαιτέρω δισταγμού ή αδράνειας. Η δράση ενάντια στο πυρηνικό και πυραυλικό πρόγραμμα του καθεστώτος των Αγιατολάχ δεν είναι μόνο απαραίτητη — είναι ηθική επιταγή. Το Ισραήλ πράττει αυτό που πρέπει.
*Αναπληρώτρια επικεφαλής Πρεσβείας του Ισραήλ στην Κύπρο
