Φταίνε τα συνθήματα ή η πραγματικότητα;

Ζούμε σε ένα παραλογισμό. Είναι ο παραλογισμός της βίας μα και της υποταγής… Για την αισθητική της πόλης, τα ποικίλα συνθήματα και οι διαφημίσεις δεν είναι σύμμαχοι. Ανάμεσα στα όσα φωτεινά κι έξυπνα κι άλλα παλαιομοδίτικα κατακλύζουν τοίχους, σηματοδότες τροχαίας και φράκτες, γιγαντοαφίσες σε πόλεις και αυτοκινητόδρομους, για συναυλίες και πανηγύρια, κρουαζιέρες, στέγαση φοιτητών, (υπερ)καταναλωτικά “αγαθά”, προϊόντα υγιεινής, πωλείται/ενοικιάζεται και ποικίλες υπηρεσίες, εκείνα που ενόχλησαν ήταν αντιπολεμικά συνθήματα για ελευθερία, αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη! Κι όμως, αυτά τα τελευταία γράφουν Ιστορία…

…Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά…

Ιστορία, όμως, γράφουν και οι προσπάθειες φίμωσης από την Πολιτεία, την ώρα που δεν έβλεπε, συχνά φρεσκοζωγραφισμένους, αγκυλωτούς σταυρούς σε δημόσια περιουσία – καλωσόρισμα στους επισκέπτες της πρωτεύουσας…

Το ξέρουμε πως δεν είναι η ευαισθησία των αρμοδίων να “δώσουν γραμμή” σε δημάρχους και κοινοτάρχες να “καθαρίσουν που γωνιάς” τους τοίχους από συνθήματα κι αναφορές ενάντια στη γενοκτονία στη Γάζα. Ήταν αποτέλεσμα της αυθάδους παρέμβασης ενός υπουργού του καθεστώτος Νετανιάχου που, αφού μελέτησε με ικανοποίηση τον απολογισμό σε νεκρούς Παλαιστινίους, είπε να στείλει τους χαιρετισμούς και τις οδηγίες του…

Αμφισβητεί κανείς πως γίνoνται μαζικές δολοφονίες “την ώρα που μιλάμε” στη Γάζα; Κι αυτό για να μην υπάρχει πιθανότητα επιβίωσης “τρομοκρατών”… Είναι κανείς (λογικός) που να υποστηρίζει πως αρκεί η πιθανότητα μερικών χιλιοστών τοις εκατόν να είναι ένας νέος ή ένας μεσήλικας μέλος της Χαμάς ώστε να καταδικαστεί, χωρίς δίκη κι απολογία, σε δια βομβαρδισμού θάνατο; Kι αν πρόκειται για βρέφος ή γέροντα ή έγκυο όπου η πιθανότητα ενοχής τείνει στο μηδέν; Κι αν πρόκειται για έμβρυο, είναι κι αυτό επικίνδυνο; Eκτός αν πρέπει κι αυτό να θανατωθεί γιατί, πού ξέρεις, με το κράτος τρομοκράτη Ισραήλ, αν το μωρό γεννηθεί κι επιβιώσει, μπορεί να ενταχθεί στην όποια τότε Χαμάς που κι αυτή μπορεί να αφεθεί ανενόχλητη να “αιφνιδιάσει” όπως τον Οκτώβρη 2023…

Μετά την είδηση και τη “διευκρίνιση” του υπουργείου Εσωτερικών, θυμήθηκα πως για αρκετά χρόνια πριν και μέχρι που έγινε το “τσιμεντένιο πάρκο” στον χώρο του παλιού ΓΣΠ, στον τοίχο του προς τη Λεωφόρο Ευαγόρου έγραφε “Κερύνεια σ΄αγαπώ”. Τώρα μπορεί να μην είμαστε πια τόσο ζωηροί, μην προκαλούμε κιόλας… Σκεφτήκατε όμως να έστελλε τότε ο σουλτάνος, μέσω του τοποτηρητή του στα κατεχόμενα, διαμαρτυρία ότι προσβάλλουμε τον τουρκισμό; Το “σκεπτικό”, περίεργο όπως και το τωρινό, θα ήταν πως το να αγαπούμε την Κερύνεια καλλιεργεί κλίμα μίσους ενάντια στο τουρκικό έθνος και τη νέα οθωμανική αυτοκρατορία. Άλλωστε και οι κατακτητές αγαπούν την Κερύνεια, με τον δικό τους τρόπο και μάλιστα προηγούνται των Ισραηλινών. Έφτιαξαν με δική τους πρωτοβουλία τη δική τους Ριβιέρα – κι ας έκτισαν απέναντί της στο σεισμογενές Ακκουγιού ένα “φιλάνθρωπο” πυρηνικό σταθμό που με προθυμία (έναντι υποταγής) θα πουλούσε ενέργεια σε όλη τη γειτονιά. Τελικά, ο τοίχος του παλιού ΓΣΠ κατεδαφίστηκε κι έμεινε το σύνθημα μόνο στις καρδιές μας και κάποιες φωτογραφίες αρχείου.

Είναι, αλήθεια, περισσότερο ενοχλητικό το “Ελευθερία στην Παλαιστίνη” από τις γιγαντοαφίσες για τον “ένοχο” πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας (με την ευακιρία της εκεί επίσκεψής του) επειδή δεν έδωσε από τώρα(;) χάρη σε κατηγορούμενο σφετερισμού ελληνοκυπριακών περιουσιών; Πώς και δεν πρόλαβε ο δήμαρχος της περιοχής;

Ήταν ανθελληνικό κι όχι πραγματικά φιλελληνικό το δημοκρατικό ρεύμα στην Ευρώπη που κατάγγελλε τη Χούντα; Τι πιο ελληνικό, δημοκρατικό κι αντιφασιστικό από τα συνθήματα στους τοίχους “Κάτω η Χούντα”, “Κάτω ο φασισμός”;

“…Τις βραδυές συνθήματα γράφαμε στους τοίχους
πέφταμε και κράζαμε “κάτω οι Γερμανοί”.
(περασμένα “ξεχασμένα”, μη θυμώσει τώρα κανένας ανενημέρωτος για τον ναζισμό…)  

Στην κάθε περίπτωση διαχωρίζουμε τον λαό από την ηγεσία του, στον βαθμό που ο λαός δεν ταυτίζεται με την όπως βρέθηκε στο κεφάλι του ηγεσία. Τελικά τι είναι αυτό που αναδεικνύει τη χαμένη ηθική του κράτους του Ισραήλ και τι θα ‘πρεπε να προσβάλλει τους υπηκόους του; Είναι τα συνθήματα σε τοίχους σε μια γειτονική χώρα ή η ίδια η πραγματικότητα, οι ειδήσεις και οι μη αμφισβητούμενες εικόνες της βάρβαρης καθημερινότητας στη Γάzα;

Υ.Γ.: Όταν οι γείτονες κάνουν παράπονο για τα άρθρα μας, θα αναλάβουν οι δήμαρχοι ή η Αστυνομία;