Τελικά αυτή η οικοδόμηση εμπιστοσύνης πάει να υποκαταστήσει τον στόχο της λύσης του Κυπριακού; Μήπως δεν γίνονται κατανοητά τα σημάδια των καιρών; Mε την Τουρκία να επιμένει στα δυο κράτη, τι μένει για να κρατηθεί στον αναπνευστήρα η προοπτική επανέναρξης των συνομιλιών ανάμεσα στον κατεχόμενο και τον κατέχοντα (μέσω πληρεξούσιου τοποτηρητή); Είναι αρκετά τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης; Δυο χρόνια τώρα η Προσωπική Απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ με αυτά ασχολείται. O Ειδικός Απεσταλμένος της ΕΕ, μόλις τώρα ευτύχησε (κι ας διορίστηκε τον περασμένο Μάϊο) να γίνει δεκτός από κατοχικό ηγέτη (τον καινούργιο!) και, ποιος τη χάρη του, στο “σεράϊ”, προϊόν σφετερισμού, κτισμένο σε κλεμμένη γη. Πάντως στην Τουρκία δεν έγινε ακόμα δεκτός…
Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “Πολίτης” (20.12.2025) ο κ. Χαν ανέφερε πως “οι Βρυξέλες προτίθενται να συνεργαστούν στενά με τα Ηνωμένα Έθνη για να εμπλέξουν και τις δυο κοινότητες να οικοδομήσουν εμπιστοσύνη και να διατηρήσουν την προοπτική της επανένωσης ευθυγραμμισμένης με το ευρωπαϊκό πλαίσιο…”. Αυτό ουδόλως αναιρεί (ούτε και μπορεί) την πολύ σαφέστερη επιστολή των Αntonio Kosta και Ursula von der Leyen του περασμένου Μάρτη προς τον Γενικό Γραμματέα όπου υπογράμμισαν την ανάγκη συμφωνίας της λύσης με τις ιδρυτικές αρχές της ΕΕ, την Ευρωπαϊκή νομοθεσία και το Κεκτημένο. Αυτό το επιβεβαιώνει, με κάποιο τρόπο, και ο ίδιος αναφέροντας πως “η λύση πρέπει να ευθυγραμμίζεται με το πλαίσιο του ΟΗΕ και της ΕΕ”. Πρέπει να έχει αντιληφθεί πως αυτά τα δυο δεν ταιριάζουν και σπεύδει να προσθέσει πως “υπάρχουν σημαντικά περιθώρια σημαντικό ευελιξίας”. Τι να εννοεί, άραγε, ο κ. Ειδικός Απεσταλμένος;
Απαντώντας σε σχετικό ερώτημα, ο κ. Χαν σημείωσε πως “Η εντολή μου είναι σαφής: να συμβάλω και να διευκολύνω τη διαδικασία επίλυσης στο πλαίσιο του ΟΗΕ …σε στενή συνεργασία με την Προσωπική Απεσταλμένη του ΟΗΕ…”. Κανείς τους δεν είναι διαιτητής! Φαίνεται πως η κα Holguin είτε δεν κατάλαβε καλά είτε (κακώς) η εντολή της δεν επικεντρώνεται στην υποβοήθηση της λύσης του Κυπριακού με βάση (ΟΛΑ) τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, παρά τις αντιφάσεις τους. Η διασφάλιση της συμμόρφωσης με το Κεκτημένο αποτελεί ευθύνη του κ. Ηahn (σημ.: στην εξέλιξη της συνέντευξης φαίνεται να το ξεχνά ή να το υποβαθμίζει). Αφού, όπως σωστά αναφέρει, θα συνεργαστεί με την κα Holguin, θα πρέπει να συνδυάσουν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και το Κεκτημένο κι εκεί πράγματι θα δυσκολευτούν. Ούτε η εξαγγελλόμενη ευελιξία δεν μπορεί να βοηθήσει, πολύ περισσότερο που ο ίδιος σημειώνει πως “τα κράτη μέλη έχουν σαφές καθήκον να εφαρμόζουν πλήρως το κεκτημένο της ΕΕ”. Μη ρίξετε τώρα, κε Hahn, την ευθύνη στην Κυπριακή Δημοκρατία που είναι φανερό πως δεν θα τα καταφέρει μόνη της. “Η Τουρκία είναι ένας σημαντικός παράγοντας στη Μεσόγειο και εταίρος της ΕΕ. Η βελτίωση των σχέσεων ΕΕ-Τουρκία μπορεί να ωφελήσει τη συζήτηση για την επίτευξη διευθέτησης του κυπριακού ζητήματος και αντιστρόφως”. Κι όμως, η ΕΕ έχει αμεσότερο τρόπο πίεσης της Τουρκίας: επιβολή κυρώσεων ανάλογων με αυτές που επέβαλε στη Ρωσία, εταιρείες ρωσικών συμφερόντων, ακόμα και επιστημονικούς, πολιτιστικούς και αθλητικούς φορείς, για το ίδιο ακριβώς έγκλημα. Μη μας πούνε τώρα πως υπάρχουν δυο ειδών εισβολές!
Ποια είναι, όμως, αυτά τα “σημαντικά περιθώρια ευελιξίας” που αναφέρονται στη συνέντευξη; Σίγουρα δεν θα πρόκειται για την παρουσία ξένων κατοχικών στρατευμάτων και “κυρίαρχων” βάσεων, εγγυήσεων, εποίκων και την παγίωση της αλλαγής του δημογραφικού χαρακτήρα κράτους μέλους της ΕΕ. Όλα αυτά συνιστούν ένα (μη παραγραφόμενο) έγκλημα και μια συνεχιζόμενη απειλή. Είναι κι άλλα που η ασαφής αναφορά ψηφισμάτων του ΟΗΕ σε “ΔΔΟ με πολιτική ισότητα” και η διά των “συγκλίσεων” μετάφρασή της σηματοδοτεί: ρατσιστικός γεωγραφικός διαχωρισμός των Κυπρίων, στέρηση βασικών ανθρώπινων και πολιτικών δικαιωμάτων τους και μονιμοποίηση και “νομιμοποίηση” των συνεπειών της εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής. Ακόμα κι αν η ΕΕ δεχτεί τελικά το “δίκαιο” της εισβολής στην Ουκρανία, η Κύπρος είναι μέλος της ΕΕ. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε, ούτε εμείς ούτε ο Eιδικός Απεσταλμένος!
Κε Χαν, όταν μιλάτε για συμβιβασμό, σίγουρα δεν αναφέρεστε στην Τουρκία. Η απόσυρση των στρατευμάτων της δεν είναι συμβιβασμός αλλά υποχρέωση, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Αν, πάλι, αναφέρεστε στην Κυπριακή Δημοκρατία, πιστεύετε πως ο συμβιβασμός με τo προϊόν της βίας αποτελεί επένδυση;
