Braveheart 

13ος αιώνας. Αγανακτισμένος από τις θηριωδίες των Άγγλων στην υπόδουλη Σκωτία, ο Γουίλιαμ Γουάλας βγαίνει στην παρανομία και καλεί λαό και ευγενείς να εγκαταλείψουν την παθητική τους στάση και να οργανώσουν απελευθερωτικό αγώνα. Ο καλλιτεχνικός και εμπορικός θρίαμβος του σκηνοθέτη/πρωταγωνιστή Μελ Γκίμπσον που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Όπως όλες οι βιογραφίες λαϊκών ηρώων (εδώ ο ηγέτης των ξεσηκωμένων Σκοτσέζων Γουίλιαμ Γουάλας) βρίθει μελοδραματισμών και κλισέ, όμως είναι αδύνατον να μην καθηλωθείς από τη δύναμη των εικόνων (συναρπαστικές και υπερβολικά splatter οι σκηνές των επικών μαχών) και να μην παρασυρθείς από το πιασάρικο στόρι και την εκρηκτική προσωπικότητα του κεντρικού ήρωα (που υποδύεται με περισσή πειθώ ο Γκίμπσον). Κλασικές οι σκηνές με τις ορδές των ημιάγριων Σκωτσέζων (με εξέχουσα τη γαλανόλευκη φάτσα του Γουάλας) που επιτίθενται εναντίων των Άγγλων με τσεκούρια και ρόπαλα, μαγευτικό (κι ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα) το μουσικό θέμα του Τζέιμς Χόρνερ. Τιμήθηκε με πέντε Όσκαρ (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Φωτογραφίας, Μακιγιάζ και Ηχητικών Εφέ) κι αποτέλεσε την μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία του σκηνοθέτη Γκίμπσον – μέχρι φυσικά τα «Πάθη του Χριστού». Μ.Ν.