Breach

Ένας άνδρας προάγεται να εργαστεί δίπλα σε ένα διάσημο πράκτορα του FBI, χωρίς να γνωρίζει ότι ο τελευταίος θεωρείται ύποπτος κατασκοπείας. Σύντομα όμως ανακαλύπτει τον αληθινό λόγο της προαγωγής. Σε κάτι τέτοια είναι που παραδέχομαι τους Αμερικανούς: Μπορεί να κρύβουν επιμελώς από το λαό τους τις πομπές τους στο εξωτερικό αλλά όταν πρόκειται για σκάνδαλα εσωτερικής κατανάλωσης, όσο μεγάλα κι αν είναι, τα βγάζουν φόρα παρτίδα χτίζοντας έτσι εθνική συνείδηση και σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης ανάμεσα στο κράτος και τη μάζα. Όπως έγινε με το Γουότεργκεϊτ αλλά και την υπόθεση που περιγράφεται σ’ αυτό χαμηλών τόνων αλλά εξαιρετικά δυνατό δράμα του Μπίλι Ρέι: την αποκάλυψη ότι ο Ρόμπερτ Χάνσεν, ένας ικανότατος, σεβάσμιος και υψηλόβαθμος πράκτορας του FBI πουλούσε για πάνω από 20 χρόνια κρατικά μυστικά στους Σοβιετικούς, μέχρι το ξεσκέπασμα της δράσης του και τη σύλληψή του το 2001. Ο Ρέι (που μας έδωσε το επίσης συγκλονιστικό «Shattered Glass») σκηνοθετεί πανούργα ξεκινώντας από το τέλος (βλέπουμε την επίσημη ανακοίνωση από τον γραμματέα του FBI) και μετά μας βάζει στο τριπάκι που μπαίνει ο νεαρός πράκτορας που καλείται να κατασκοπεύσει τον Χάνσεν: Είναι δυνατόν αυτός ο πρακτικός, γλυκομίλητος και φιλικός οικογενειάρχης/πατριώτης/πιστός Καθολικός να είναι κατάσκοπος; Και ποιος θα ξεσκεπάσει πρώτος τον άλλον; Η ένταση στο «Breach» χτίζεται σιγά-σιγά και παρ’ ότι ξέρουμε από την αρχή ρόλους και γεγονότα, βρίσκεσαι διαρκώς στην τσίτα παρακολουθώντας ίσως το πιο σφιχτοδεμένο κατασκοπευτικό θρίλερ όπου δεν ανοίγει ρουθούνι! Απλά εξαιρετικός ο Κρις Κούπερ στο ρόλο του Χάνσεν, ευχάριστη έκπληξη ο κατά τ’ άλλα αναλώσιμος Φελίπε, υποδειγματική η ψυχροπολεμική σκηνοθεσία του Ρέι. Όσες συγκινήσεις προσφέρει η σειρά ταινιών «Bourne» με τη δράση της, άλλες τόσες προσφέρει το «Breach» χωρίς αυτή! Μ.Ν.