Ο πόλεμος στην Ουκρανία αποτελεί ακόμη ένα τρανταχτό παράδειγμα για την «άνιση» μάχη μεταξύ πυρηνικών και μη πυρηνικών κρατών, μεταξύ χωρών που δεν έχουν άλλη επιλογή παρά τις «τίμιες» μάχες και χωρών που διαθέτουν το «πλεονέκτημα» να εκβιάζουν για χρήση πυρηνικών όπλων. Ο κόσμος εύχεται νυχθημερόν να μην επιλεχθεί αυτός ο βρώμικος τρόπος για να επιτευχθεί μια βρώμικη «νίκη» στην Ουκρανία ή οπουδήποτε αλλού και από οποιονδήποτε. Αλλά, από μόνο του το γεγονός ότι η ρωσική πυρηνική απειλή κρέμεται ως «Δαμόκλειος σπάθη» στην περιοχή, φανερώνει μία ωμή πραγματικότητα.
Όπως και σε άλλες περιπτώσεις, όταν ο κάθε εισβολέας ξεπερνά τα θεωρούμενα ως συνηθισμένα «όρια» των εγκλημάτων πολέμου και φτάνει στο σημείο να κάνει χρήση όπλων μαζικής καταστροφής (πυρηνικά, βιολογικά, ραδιολογικά και χημικά όπλα), τότε όλα αλλάζουν και τίποτα δεν είναι ικανό να διασώσει έναν λαό, μια χώρα και πολύ πιθανόν ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Όπως έχει υποστηριχθεί επανειλημμένως από αναλυτές αμερικανικών και ευρωπαϊκών δεξαμενών σκέψης και ΜΜΕ, η Τουρκία στηρίζει την ισχύ της στη γεωπολιτική θέση της, στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς της και στην εθνική αμυντική βιομηχανία της. Με βάση όμως τα σημερινά δεδομένα, η τουρκική στρατιωτική απειλή θεωρείται από αρκετούς ειδικούς αντιμετωπίσιμη. Ο μεγάλος κίνδυνος για την Κύπρο, την Ελλάδα και για άλλες χώρες της περιοχής είναι η ορατή πλέον πιθανότητα η Τουρκία να γίνει πυρηνική δύναμη. Εάν υπάρξει μια τέτοια εξέλιξη, τότε οι συνθήκες και οι προοπτικές του τουρκικού επεκτατισμού θα είναι εντελώς διαφορετικές.
Γι’ αυτό, απαιτούνται άμεσες και συγκροτημένες πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις σε κάθε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο, γιατί αλλιώς η επιδίωξη του καθεστώτος Ερντογάν να μετατρέψει την Τουρκία σε πυρηνική δύναμη θα διαμορφώσει συνθήκες ενός διαφορετικού τοπίου για την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή. Για παράδειγμα, όσα αμερικανικά F-35 θα αποκτήσει η Ελλάδα, όσες γαλλικές φρεγάτες θα αγοράσει, όσα γερμανικά άρματα θα μπορέσει να εξασφαλίσει, ενδεχομένως σε μερικά χρόνια να έχουν «περιορισμένη αξία» για τις αμυντικές δυνατότητές της εάν η Τουρκία φτάσει στο σημείο να γίνει πυρηνική δύναμη.
«Οι πιθανότητες είναι μικρές, όμως αυξάνονται» αναφέρθηκε πρόσφατα σε σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας «Νιου Γιορκ Τάιμς», όσον αφορά την προοπτική ο Βλαντιμίρ Πούτιν να αποφασίσει να καταφύγει σε αυτό το «ύστατο μέσο» (πυρηνικά ή σούπερ βόμβες, που έχουν σχεδόν το ίδιο καταστροφικό αποτέλεσμα) για να πετύχει τους πολεμικούς στόχους του στην Ουκρανία. Όπως λοιπόν τώρα, που γίνεται λόγος για το ενδεχόμενο χρήσης τακτικών πυρηνικών όπλων (μικρών πυρηνικών) από μέρους της Ρωσίας, σε μια χώρα που συνορεύει, έτσι θα μπορούσε να αιωρείται και η απειλή σε περίπτωση που η Τουρκία θα φτάσει στο σημείο να έχει στη διάθεσή της τέτοια όπλα.
Σύμφωνα με ινστιτούτα στρατηγικών μελετών, το πρώτο πυρηνικό εργοστάσιο που φτιάχνει η Ρωσία στην Τουρκία, στην περιοχή Ακούγιου (απέναντι από την Κύπρο), είναι το πρώτο βήμα για την απόκτηση πυρηνικών όπλων. Όπως υποστηρίζεται, μέσω της δημιουργίας μονάδων παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, η Τουρκία θα αποκτήσει τεχνογνωσία και πρόσβαση σε υλικά, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή πυρηνικών όπλων. Πριν δύο χρόνια, μιλώντας σε συνέδριο του κόμματός του, ο Ταγίπ Ερντογάν είχε ισχυριστεί ότι είναι απαράδεκτο για τα κράτη που έχουν πυρηνικά όπλα να απαγορεύουν στη χώρα του να αποκτήσει δικά της πυρηνικά όπλα, τονίζοντας συγκεκριμένα: «Ορισμένες χώρες έχουν πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές, όχι έναν ή δύο. Αλλά, μας λένε ότι δεν μπορούμε να τα έχουμε. Αυτό, δεν μπορώ να το δεχτώ. Και δεν υπάρχει ανεπτυγμένο έθνος στον κόσμο που να μην τα έχει».
Τον περασμένο Φεβρουάριο, ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε ότι δύο αντιδραστήρες στον πυρηνικό σταθμό Ακούγιου θα συνδεθούν μέσα στην επόμενη χρονιά. Οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας φαίνεται ότι έχουν επηρεάσει τις εργασίες κατασκευής του και μάλλον μόνο ένας από τους τέσσερις αντιδραστήρες του εργοστασίου θα τεθεί σε λειτουργία μέχρι τα τέλη του 2023.
Πέρα όμως από την προοπτική η Τουρκία να καταστεί στο μέλλον πυρηνική δύναμη, με τη λειτουργία του πρώτου πυρηνικού σταθμού Ακούγιου θα ελλοχεύουν πολλοί κίνδυνοι για την ασφάλεια της περιοχής, για το περιβάλλον και για την ανθρώπινη υγεία. Στις 19 Ιανουαρίου 2021 είχαν σημειωθεί δύο εκρήξεις στον υπό κατασκευή πυρηνικό σταθμό και οι οποίες ανέδειξαν τις έντονες ανησυχίες για την πιθανότητα ενός πυρηνικού ατυχήματος, αφού κατασκευάζεται σε μία από τις πιο επικίνδυνες σεισμογενείς περιοχές. Όπως υποστηρίζουν αρκετοί ειδικοί, ένας μεγάλος σεισμός θα μπορούσε να προκαλέσει βλάβες στους αντιδραστήρες και διαρροή ραδιενέργειας, όπως συνέβη στην Φουκουσίμα της Ιαπωνίας το 2011.
