«Πάντα ο συγγραφέας τροφοδοτεί τα βιβλία του με κομμάτια της ζωής του Ή του εαυτού του. Εγώ συνηθίζω να μεταφέρω τη δίψα μου για ζωή, την τόλμη μου, την αγάπη μου για τον άνθρωπο και τη φύση.»
Τι είναι αυτό που θα διαβάσει κανείς στο τελευταίο σας βιβλίο, «Πιάσε τα άστρα της ζωής»; Όσο ζει κανείς στο ψέμα και στα περπατημένα μονοπάτια των άλλων από δειλία, όσο μισεί τον εαυτό του, όσο δεν τον εκτιμά, απλά επιβιώνει. Μόνο όταν έχει λύσει τα μέσα του με ειλικρίνεια, έχοντας κάνει ειρήνη με τον εαυτό του, μπορεί να χαρεί την ομορφιά της ζωής. Αυτό θα βρει κυρίως ο αναγνώστης μέσα στο μυθιστόρημά μου. Τη σωτηρία ανθρώπων που φοβούνταν να ακούσουν την καρδιά τους, κι όμως το τόλμησαν. Το «Πιάσε τ’ άστρα της ζωής» είναι ένα ψυχολογικό μυθιστόρημα που πραγματεύεται τον έρωτα, την άνθιση της προσωπικότητας και την απλότητα της ευτυχίας. Είναι βιβλίο γεμάτο πάθος, έντονα συναισθήματα, με φόντο την πιο άγρια περιοχή της Κρήτης.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Τζόι είναι το alter ego σας; Αντλήσατε περιστατικά απ’ τη ζωή σας για να φτιάξετε τη νέα σας ηρωίδα; Πάντα ο συγγραφέας τροφοδοτεί τα βιβλία του με κομμάτια της ζωής του ή του εαυτού του. Εγώ συνηθίζω να μεταφέρω τη δίψα μου για ζωή, την τόλμη μου, την αγάπη μου για τον άνθρωπο και τη φύση. Η κεντρική ηρωίδα μού μοιάζει όντως σε πολλά σημεία, έχει βασανιστεί και είναι ψυχικά διαλυμένη. Είναι καταστάσεις που γνωρίζω καλά. Ξέρω τι σημαίνει να μη θέλεις πια να ζήσεις επειδή σφαδάζεις από έναν αφόρητο πόνο, από μοναξιά και απόγνωση. Γι’ αυτό άλλωστε οι αναγνώστες μου βρίσκουν πάντα κάποιες πτυχές του εαυτού τους μέσα στα βιβλία μου. Η ιστορία ωστόσο είναι μια μυθοπλασία από την αρχή ως το τέλος.
Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι κατά τη διάρκεια της συγγραφής; Το τέλος του. Έμεινα τέσσερις μήνες κολλημένη μπροστά σ’ έναν νεκρό υπολογιστή. Με δυσκόλεψε το γεγονός ότι ήταν ένα ερωτικό μυθιστόρημα και ότι εύκολα μπορεί να κατηγορηθείς για ροζ λογοτεχνία. Και αυτό το έτρεμα.
Γράφετε, μεταξύ άλλων, πως η ζωή θέλει θάρρος. Θα μπορούσε αυτό να είναι το μότο της ζωής σας, νοουμένου ότι τολμήσατε να αλλάξετε ρότα στη ζωή σας πολλές φορές; Σαφώς. Το θάρρος, η εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου και η αισιοδοξία.
Κατά τη γνώμη σας ποια είναι τα θέματα εκείνα που απαιτούν το μεγαλύτερο θάρρος στην πορεία της ζωής μας; Δεν είναι ποτέ εύκολο να φεύγεις. Όσο δυστυχισμένος κι εάν νιώθεις, ο φόβος του άγνωστου σε παραλύει. Και εντέλει είναι μεγάλη βλακεία. Σας το λέω εκ πείρας. Οι αλλαγές, όσο σκληρές και εάν είναι, για το καλό μας γίνονται. Εκ των υστέρων μετανιώνεις που δεν το τόλμησες πιο νωρίς. Εξίσου δύσκολο, να αφήνεις την ασφάλεια μιας εργασίας για να πραγματοποιείς το όνειρό σου. Μια συμβουλή, ακούστε μονάχα την καρδιά σας. Όχι τη λογική. Ούτε τους ανθρώπους γύρω σας. Προβάλλουν τις δικές τους φοβίες επάνω σας και σας πριονίζουν τα φτερά. Όμως το μεγαλύτερο θάρρος προσωπικά το χρειάστηκα για να βρω το φως μου μέσα από το τόσο σκοτάδι που φώλιαζε στο μυαλό μου και στην καρδιά μου. Η συγχώρεση είναι μεγάλο πράγμα.
«Πιάσε τ’ άστρα της ζωής», Εκδόσεις Καστανιώτη, Ιούνιος 2017, Σελίδες 464
Ζοέλ Λοπινό
Γαλλίδα με ελληνικές ρίζες από την πλευρά της μητέρας της, η Ζοέλ Λοπινό επέλεξε να ζει και να κάνει καριέρα στην Ελλάδα τολμώντας να γράφει σε μια γλώσσα που δεν είναι η μητρική της. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ, όπου γεννήθηκε και έζησε. Αφιερώθηκε για είκοσι χρόνια στη διδασκαλία της γαλλικής γλώσσας σε δικά της ινστιτούτα στην Αθήνα. Από το 1996 ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή μυθιστορημάτων, παιδικών βιβλίων και θεατρικών έργων. Είναι μητέρα τεσσάρων παιδιών.
