Θέλω να πιστεύω ότι ο αρμόδιος υπουργός δεν φιλοδοξεί να χαρακτηριστεί -κατά τον Ουμπέρτο Έκο- «εγγονάκι του De Maistre». Και είμαι βέβαιος ότι αντιλαμβάνεται ότι σε μια δημοκρατική χώρα το δίκιο δεν το επιβάλλει ο δήμιος.
 
Υπάρχουν υπογεγραμμένες συνθήκες, υπάρχουν νόμοι, υπάρχουν υποχρεώσεις και ένα ευνομούμενο κράτος οφείλει να εφαρμόζει τα προβλεπόμενα. Όχι να παρανομεί. Όχι να παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα. Όχι με πρόσχημα τον κορωνοϊό να σηκώνει ανθρώπους μέσα από σπίτια και τα ξενοδοχεία  που διαμένουν για να τους στοιβάξει για μήνες σε… «Προσωρινά Κέντρα Φιλοξενίας».
 
Δεν δικαιολογείται η μη παροχή αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης, το στήσιμο αντίσκηνων μέσα σε αποξηραμένα άχυρα, να αφήνεις ανθρώπους χωρίς νερό και σαπούνι (να παραδέχεται την έλλειψη ο διαχειριστής του «στρατοπέδου», περιμένουμε λέει να μας στείλει 10 χιλιάδες η Υπάτη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες) και στη συνέχεια να επικαλείσαι την ψώρα προκειμένου να παρατείνεις τον εγκλεισμό τους.
 
Δεν επιτρέπεται να στοχοποιείς με δηλώσεις σου ανθρώπους που για «χ» λόγους αναζητούν μια καλύτερη ζωή -αυτό άλλωστε έκαναν οι άνθρωποι από καταβολής κόσμου- αντί να επικεντρώνεσαι στις λύσεις των προβλημάτων. Δεν επιτρέπεται να υποδαυλίζεις τη μισαλλοδοξία, να υιοθετείς λεκτικό ναζιστικών και ακροδεξιών κομμάτων και ταυτόχρονα να δηλώνεις ότι ανησυχείς για το έδαφος που ενδεχομένως να κερδίζει η ακροδεξιά σε τέτοιες συνθήκες.
 
Δεν δικαιολογείται η επιχειρούμενη καλλιέργεια της εικόνας αλλοδαπός = εγκληματίας. Και η καλλιέργειά της δεν νοείται ούτε από την πολιτεία, ούτε από την εικόνα που επιλέγουν να μεταδίδουν τα ΜΜΕ, τα οποία οφείλουν να είναι διπλά προσεκτικά.
 
Δεν θέλει πολύ να ανάψει το φιτίλι. Αρκεί να ρίξετε μια ματιά στα σχόλια κάτω από την ειδησεογραφία και την αρθογραφία που καλύπτει θέματα αλλοδαπών για να αντιληφθείτε ότι εκεί έξω υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι που θα έκαναν ένα βήμα μπροστά εάν τους πρόσφερες  -ή εάν νόμιζαν ότι τους πρόσφερες – ένα μπιτόνι βενζίνης για τα καθέκαστα.
 
Άλλωστε, ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν είδαμε να εκδηλώνονται ρατσιστικές συμπεριφορές οι οποίες καταγράφηκαν με αποτροπιασμό στον ημερήσιο Τύπο. Και δεν αφορούσαν καν «παράνομους». Ούτε κάποιους  που δεν… «τιμούσαν τη χώρα μας». Αφορούσαν νόμιμους. Αυτούς που νόμιμα βρέθηκαν στη χώρα και στη δούλεψή μας. Οπόταν καταλαβαινόμαστε.
 
Όταν, για παράδειγμα, οι ίδιοι οι υπεύθυνοι του Κέντρου Προσωρινής Φιλοξενίας δεν μιλούν για εξεγέρσεις, αλλά ειρηνική προσπάθεια των ανθρώπων να ακουστούν, να προκαλέσουν το ενδιαφέρον, την προσοχή της πολιτείας αλλά και όλων μας για τον αδικαιολόγητο και μη προβλεπόμενο εγκλεισμό τους,  δεν δικαιολογείσαι εσύ, ο ρεπόρτερ, να μιλάς για «εξεγέρσεις».  Που κι αυτές, βεβαίως, δεν αποκλείονται στο μέλλον. Αρκεί να σκεφτείς ότι το δικό σου καλοβολεμένο κωλαράκι δεν άντεχε στον αναπαυτικό καναπέ του σαλονιού σου και μόλις προχθές δυσανασχετούσε σ’ ένα απλό «μένουμε σπίτι».
 
Και αναφέρομαι στα σοβαρά ΜΜΕ, όχι σ’ εκείνα που ανακάλυψαν «ακροαριστερούς» σε μια καθόλα ειρηνική και ήρεμη εκδήλωση συμπαράστασης και έσπευσαν να παραδώσουν μαθήματα δημοκρατικότητας τη στιγμή που τα ίδια, στο παρελθόν συμπεριφέρθηκαν «ακροφασιστικά» κατεβάζοντας από το διαδίκτυο άρθρα συνεργατών τους μόνο και μόνο επειδή είχαν διαφορετική πολιτική οπτική γωνία.
 
Όπως δεν μου αρέσει να ξεχνώ. Ελπίζω το ίδιο και άλλοι. Δεν ξεχνώ για παράδειγμα, πως το καλοκαίρι του 2004 είχαμε τις χούβερ του Ιάκωβου Παπακώστα. Τότε κυβερνούσε ο Τάσσος με δεκανίκι το ΑΚΕΛ. Και ο Ιάκωβος Παπακώστας, ως αρχηγός της Αστυνομίας, δήλωνε «η Κύπρος είναι πολύ μικρή για να δεχθεί τόσο μεγάλα κύματα λαθρομεταναστών». Από τότε! Το 2009, επί Δημήτρη Χριστόφια, είχαμε τα «κέρφιου» στην παλιά Λευκωσία. Περιμετρικός αποκλεισμός της παλιάς Λευκωσίας με την ανέγερση οδοφραγμάτων σε έξι κομβικά σημεία και μάζεμα του κόσμου σε κλούβες «για εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας».
 
Δεν ξεχνώ επίσης τη ρητορική των προηγούμενων υπουργών Εσωτερικών. Του Κωνσταντίνου Πετρίδη που έφτασε στο σημείο να μιλήσει δημόσια για κίνδυνο δημιουργίας μουσουλμανικής μειονότητας τη στιγμή που ζει σε ένα κράτος, συνιδρυτής του οποίου είναι μια μουσουλμανική κοινότητα. Που κάποτε ο αντιπρόεδρος του κράτους ήταν μουσουλμάνος. Και που υποτίθεται -λέξη κλειδί- προσπαθούμε να βρούμε λύση να συνυπάρξουμε ξανά. Αλλά και του Σωκράτη Χάσικου τη ρητορική που προτιμούσε «χριστιανούς πρόσφυγες» και δήλωνε: «Καθένας από αυτούς τους παράνοµους, για να µην πω τους νόµιµους (!) αφαιρεί ένα κοµµάτι ψωµί από τον δικό µας άνθρωπο, τον Κύπριο».
 
Όχι, δεν μ’ αρέσει να στρουθοκαμηλίζω, να ωραιοποιώ δύσκολες καταστάσεις  ή να λειαίνω τις αιχμηρές γωνιές των προβλημάτων. Ας μην παρεξηγηθώ. Τα προβλήματα, όμως, πρέπει να βρίσκεις τρόπους να τα επιλύσεις και όχι να τα διογκώνεις. Και δεν επιλύονται εστιάζοντας μονίμως στο θύμα. Και στοχοποιώντας το. Καμιά φορά, καλό κάνει να στοχεύουμε και τον θύτη. Και οι θύτες στους οποίους το ίδιο το κράτος έκανε πλάτες προκειμένου να εκμεταλλεύονται για χρόνια αλλοδαπούς, είναι πολλοί.
 
Φιλελεύθερα 31.5.2020.