Εκτός του ότι «εκεί όπου αρχίζει ο στρατός σταματά η λογική», μήπως ισχύει και εδώ το γνωστό «This is Cyprus»;
Είμαι προκατειλημμένος αρνητικά έναντι του στρατού, το ομολογώ, κυρίως λόγω της θητείας μου στην Ελλάδα την περίοδο της χούντας που δεν έλεγε να τελειώσει – ούτε η μία ούτε η άλλη. Συν τοις άλλοις, εμπέδωσα και αυτό που λέγεται, ότι εκεί όπου αρχίζει ο στρατός σταματά η λογική. Πολλά άλλαξαν από τότε, όμως όχι αυτό το τελευταίο, και ο στρατός δεν σε αφήνει να το ξεχάσεις, κυρίως επειδή η δυνατότητα να αντιδράσει κάποιος είναι μηδαμινή. Όμως, κάτι που έμαθα τελευταίως από φίλους της κόρης μου ίσως να οδηγεί και κάπου μακρύτερα: Στα φυλάκια κυρίως και σε κάποια στρατόπεδα δεν μαγειρεύουν πια και το φαγητό προμηθεύεται από έξω, ως κέτερινγκ. Το θέμα είναι πως κάθε φορά, ακόμα και όταν μαγειρεύουν εντός, περισσεύει το μισό και πετάγεται στα σκουπίδια. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή κυρίως παραγγέλνουν ποσότητα για όλη τη δύναμη, ενώ οι μισοί λείπουν με άδεια. Οι φαντάροι το βλέπουν αυτό και τρελαίνονται, αλλά σε ποιον να το πουν και να μην την πληρώσουν οι ίδιοι;
Ποιος ευθύνεται γι’ αυτή τη σπατάλη; Κάποιος αξιωματικός, ο διοικητής; Είναι παράλογο και απολύτως άτοπο να πετά κανείς τόσο φαγητό τη στιγμή που ακόμα διοργανώνονται συσσίτια –σε σχολεία, σε εθελοντικές δομές και αλλού– για συνανθρώπους μας που κυριολεκτικά πεινούν, ενώ άμα τολμήσει κάποιος στρατιώτης να πάρει έξω, σε κάποια φτωχή οικογένεια π.χ., λίγο από το φαγητό που προορίζεται για τον κάλαθο, τιμωρείται με φυλάκιση όταν τον αντιληφθούν. Την ίδια… ανταμοιβή έχει και όποιος διαμαρτυρηθεί για την ποιότητα – αυτό φαίνεται πως δεν άλλαξε ούτε στο κέτερινγκ, το διαχρονικά κακό φαγητό στον στρατό μοιάζει να είναι και όρος της προμήθειας. Έμαθα ότι αυτή την αντιμετώπιση είχε πρόσφατα και κάποιος νέος που πόσταρε στο φατσοβιβλίο φωτογραφία με κοτόπουλο ωμό ή κάτι τέτοιο, προφανώς επειδή θεωρήθηκε προσβλητικό για την εικόνα του στρατού.
Ωστόσο, επειδή όπως γνωρίζουμε «Τhis is Cyprus», λογικά γεννάται και μια άλλη υποψία εκτός της αλόγιστης σπατάλης: Της «λογιστικής» απάτης, δηλαδή να παίρνει μίζα ο υπεύθυνος από τον προμηθευτή. Μιλάμε για πολλά λεφτά, για πολύ φαγητό: Όταν π.χ. αντιστοιχούν εφτά κεφτέδες στη μερίδα και η δύναμη είναι 50 άτομα από τα οποία οι μισοί λείπουν, περίπου 175 κεφτέδες σε 25 μερίδες, αξίας τουλάχιστον 125 ευρώ, δεν θα είχαν παραγγελθεί. Αυτό, επί δύο γεύματα ημερησίως, μεταφράζεται σε 7.500 τον μήνα, σε μια μόνο μονάδα των 50 ατόμων. Πολύ καλό ποσό για να το μοιραστεί ο προμηθευτής με κάποιον πρόθυμο να συνδράμει, ιδίως τώρα, με την κρίση στην εστίαση εξαιτίας των μέτρων για τον κορωνοϊό. Και όλα αυτά, βεβαίως, ανεξάρτητα από τη δεδομένη σπατάλη φαγητού, που είναι σε κάθε περίπτωση απαράδεκτη, όπως και όταν μαγειρεύουν εντός. Κάποιος λοιπόν θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις – οι υπεύθυνοι, ο Αρχηγός, ο προϊστάμενός τους υπουργός: Είναι τόσο δύσκολο να υπολογίσει κανείς τις μερίδες; Και δεύτερον, ποιος κερδίζει έξτρα χρήμα από όλο αυτό ατημωρητί;
Η συνήθης ευχή τέτοιες μέρες είναι «καλή χρονιά», που μάλλον δύσκολα θα μπορούσε να είναι χειρότερη από αυτή που μόλις έφυγε. Ωστόσο, επειδή εμπεδώσαμε πια το «Τhis is Cyprus», ποτέ κανείς δεν ξέρει…
