«Από την Πάφο στην Κερύνεια και από Βαρώσι, Λεμεσό
Να είναι ενωμένο το νησί μας, χωρίς τα όπλα και το στρατό,
Στου Πενταδάκτυλου τα κάστρα, να ανηφορίζουμε ξανά
και ελεύθεροι να τραγουδάμε, Κύπρος πατρίδα μου γλυκιά»
………………………………………………………………………………………………………………
Σαράντα οκτώ χρόνια μετά. Μόλις 16 μέρες πριν από τη μαύρη επέτειο. Λες και δεν πέρασε ούτε μια μέρα όμως. Το ίδιο ρίγος διαπερνάει το κορμί. Με την ίδια ένταση συγκλονίζονται οι ψυχές. Με τον ίδιο πόνο ραγίζουν οι καρδιές. Με την ίδια ευκολία βουρκώνουν τα μάτια.
Δεν έχει σημασία αν και πόσο ρομαντικός είναι ή δεν είναι ο γράφων. Ούτε αν και πόσο τα ίδια αισθήματα πλημμυρίζουν τις καρδιές κάθε Ελληνοκύπριου και κάθε Τουρκοκύπριου, που ζει στο «χρυσοπράσινο φύλλο».
Ένα και μόνο έχει τεράστια αξία. Ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι σε αυτή τη βασανισμένη γη, που λατρεύουν την πολύπαθη πατρίδα. Ότι υπάρχουν ακόμη εκπαιδευτικοί, που στην ψυχή τους ανάβει δυνατά η φλόγα της ελευθερίας. Κι αυτή τη φλόγα, που κρατάει ζωντανό το πόθο του οράματος μιας ενωμένης γλυκιάς πατρίδας, την μεταφέρουν στους μαθητές τους. Σε μικρά παιδιά, που δεν ευτύχησαν να περπατήσουν στο λιμανάκι της Κερύνειας, να σκαρφαλώσουν στη ράχη του παλληκαρόβουνου, να νιώσουν τη ζεστασιά της άμμου στην καταγάλανη παραλία του Βαρωσιού. Ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, που οραματίζονται αυτό το μικρό και αιματοβαμμένο νησί να βρεθεί ξανά κάποια στιγμή ενωμένο και ελεύθερο.
Για όσους, ενδεχομένως, να μην γνωρίζουν σε τι ακριβώς αναφερόμαστε, εξηγούμε ότι οι στίχοι στην αρχή του κειμένου γράφτηκαν από την διευθύντρια του Δ’ Δημοτικού Σχολείου Λατσιών, κ. Μαρία Ιακώβου για να τραγουδηθούν στην τελετή αποφοίτησης του σχολείου. Γράφτηκαν πάνω στη μελωδία του γνωστού τραγουδιού «Ελεύθερος», σε στίχους του Χάρη Σαβαλάνου και ερμηνεία του Κωνσταντίνου Αργυρού.
Ο κύπριος τραγουδιστής Σταύρος Κωνσταντίνου πήρε την πρωτοβουλία και ενημέρωσε τον Αργυρό, στέλνοντάς του το βίντεο. Ο Αργυρός ενθουσιάστηκε από τους στίχους που αφορούν την κατεχόμενη Κύπρο. Το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, ήταν καλεσμένος στο πανηγυρικό φινάλε της εκπομπής του Λούη Πατσαλλίδη, που έγινε στο δημοτικό αμφιθέατρο Ιδαλίου. Ο Αργυρός συγκινημένος υποδέχτηκε στη σκηνή τους μαθητές και όλοι μαζί τραγούδησαν τον «Ελεύθερο». «Με έπιασε μια συγκίνηση με αυτή την ιστορία και λέω πρέπει αυτό να το δει ο κόσμος. Για να δει τι ωραία λόγια βάλαμε και πόσο όμορφο έχει γίνει το τραγούδι για την Κύπρο. Θέλω να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ, που αυτά τα λόγια τα ακούω από μικρά παιδιά και συγκινούμαι» είπε ο τραγουδιστής.
Για να γίνει αντιληπτή η αξία των στίχων που προστέθηκαν, παραθέτουμε όλους τους στίχους του κανονικού τραγουδιού: Θέλω να βρω τον εαυτό μου/ να ταξιδέψω να χαθώ/ να με πάρει το μυαλό μου
σ’ αυτά τα μέρη που αγαπώ/ Στο κύμα πάνω να κοιμάμαι/ και να ξυπνάω σε ακτές/ ηλιαχτίδες να φωτίζουν/ τις σκέψεις μου τις σκοτεινές.
Ελεύθερος για μια ζωή/ Ελεύθερος για μια ζωή/ Ελεύθερος για μια ζωή
Τι κι αν φεύγω μακριά σου/ τι κι αν πέφτεις χαμηλά/ βάφουν την γη τα δάκρυα σου/ που είναι γαλάζια και λευκά/ Τι και αν είμαι μακριά σου/ εγώ σε αισθάνομαι εδώ/ γαλάζια είναι τα αισθήματα σου/ και το μέλλον σου λευκό.
Η εκτέλεση του Αργυρού προκαλεί αναμφίβολα ρίγος. Ας μας συγχωρέσει όμως. Διότι ακούγοντας τους στίχους του τραγουδιού από τα χείλη των παιδιών του Δ’ Δημοτικού Σχολείου Λατσιών, απλώς, συγκλονίζεσαι! Οι εικόνες περνούν από τα μάτια σου με ταχύτητα που δημιουργεί ταινία: Κερύνεια, λιμανάκι, κάστρο. Παλληκαρόβουνο, κάστρα, Καντάρα, Βουφαβέντο, Άγιος Ιλαρίωνας, Απόστολος Ανδρέας, Βαρώσι… Και στην άλλη πλευρά, Μόρφου, Μύρτου, Ζώδια…
Η φλόγα του πόθου της ελευθερίας παραμένει αναμμένη στις καρδιές. Όσο και αν κάποιοι ξένοι έμποροι των εθνών πασχίζουν σχεδόν μισό αιώνα να την σβήσουν. Όσο και αν κάποιοι νάνοι πολιτικοί συμπορεύονται μαζί τους στον ίδιο στόχο. Όσο και αν κάποιοι έφυγαν, άλλοι ξέχασαν. Είμαστε ακόμη πολλοί αδέλφια σε αυτό τον τόπο. Και η φλόγα θα κρατηθεί ζωντανή. Μέχρι «ελεύθεροι να τραγουδάμε, Κύπρος πατρίδα μου γλυκιά».
Ιδίως, όσο υπάρχουν εκπαιδευτικοί όπως την κ. Μαρία Ιακώβου!
