Η στήλη γράφεται προτού η ΔΗΠΑ ανακοινώσει επίσημα και οριστικά την υποστήριξή της στην υποψηφιότητα του Νίκου Χριστοδουλίδη -λογικά πρέπει να έγινε χθες, μετά τη συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου- και έτσι δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι ακριβώς έχει λεχθεί στο σκεπτικό που οδήγησε στην, κουραστικά προβλέψιμη, απόφασή της.
Είμαι, ωστόσο, σίγουρος ότι ο Μάριος Καρογιάν, θα έχει ανασύρει κι αυτή τη φορά κάτι βαθιά συγκινητικό, όπως: «Αν είναι για ζητήματα αρχής, για ζητήματα που αφορούν στην επιβίωση του τόπου, καμία καρέκλα δεν με ενδιαφέρει, κανένα αξίωμα και κανένα λάφυρο» – πέραν, εννοείται, από το να προστρέχει κάθε φορά να εγκολπωθεί το φαβορί. Όπως είχε κάνει και στο παρελθόν, το 2013 για παράδειγμα, όταν έδωσε απλόχερα την υποστήριξή του στον Νίκο Αναστασιάδη, ενώ τον Ιούλιο του 2012 είχε προβεί στη βαρυσήμαντη δήλωση: «Το ΔΗΚΟ δεν θα μπορούσε σε καμιά περίπτωση να υποστηρίξει υποψήφιο που να έχει ταχθεί υπέρ του Σχεδίου Ανάν». Αλλά, να, (στα λόγια μου έρχεστε), είναι το γέρημο το αίσθημα της ευθύνης προς τον τόπο μεγάλο, που του επέβαλε τελικά να βρεθεί στην εξέδρα των πανηγυρισμών της νίκης.
Η απόφαση της ΔΗΠΑ, λοιπόν, για υποστήριξη του Νίκου Χριστοδουλίδη θα εδράζεται (ακατάχνωτα τζιαι αναέλαστα, όπως λένε στα χωριά) σε θέσεις αρχών (πάντα) και σε συγκλίσεις (οπωσδήποτε), που επιτεύχθηκαν μετά από συζητήσεις με τον ανεξάρτητο υποψήφιο. Ο οποίος μέσα σ’ ένα εξάμηνο έχει δεχθεί πιο πολλούς «εμβολιασμούς» απ’ ό,τι ο ηλικιωμένος πληθυσμός του δύσμοιρου τούτου τόπου στα δύο χρόνια της πανδημίας.
Αυτό είναι όντως ένα χάρισμα και οφείλουμε να το πούμε: Το να μπορείς να κρατάς ικανοποιημένους όλους αυτούς, αντιδιζωνικούς, διζωνικούς, αντιομοσπονδιακούς, ενωτικούς, με το σωστό και το κανένα περιεχόμενο, τους υπερ του ΓεΣΥ και τους εναντίον του ΓεΣΥ, τους υπέρ του Πλαισίου Γκουτέρες και τους εναντίον του Πλαισίου Γκουτέρες, όπως και των πολλαπλών «ισχυρών απόψεων» στα θέματα Οικονομίας και εσωτερικής διακυβέρνησης, είναι ένα ταλέντο που πρέπει να του αναγνωρίσουμε. Σπάνια βρίσκει κανείς στον δρόμο του ένα πρόσωπο τόσο πολυσυλλεκτικό, που να συνθέτει τα ασύνθετα. Επιβεβαιώνεται και από τις ανακοινώσεις των ίδιων των κομμάτων και των προσώπων που τον υποστηρίζουν.
Το ΔΗΚΟ, λέει, τον «έδεσε» με συμβόλαιο 18 σημείων! Η ΕΔΕΚ και ο Σιζόπουλος, με «ισχυρή συμφωνία, που δεν περιορίζεται σε απλό εμβολιασμό του προγράμματός του, μόνο». Η ΔΗΠΑ έκανε, όπως ήδη λέχθηκε, εξαντλητικές επαφές μαζί του πριν και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, προκειμένου να διαπιστωθεί αν βρίσκονται στην ίδια γραμμή πλεύσης – και διαπιστώθηκε! Της Ελένης Θεοχάρους της αρκεί που είναι με το… «σωστό περιεχόμενο», ενώ ο Άγγελος Βότσης (αν και ριγμένος μας φάνηκε, διότι δεν του έταξε τίποτα είπε, ενώ εμείς γνωρίζουμε πολιτικά λιγότερο σημαντικούς από τον Βότση στους οποίους έταξε) προσέτρεξε, όπως δήλωσε, να τον υποστηρίξει πρωτίστως (πρωτίστως!), διότι έχει «ξεκάθαρη θέση για τη λύση του Κυπριακού στη ΣΥΜΦΩΝΗΜΕΝΗ ΒΑΣΗ ΛΥΣΗΣ της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας» – τα κεφαλαία δικά του.
Αντιλαμβάνεστε, ότι δεν έχουμε να κάνουμε με υποψήφιο, αλλά με τον τάφο του Αγίου Νεοφύτου – μεγάλη η χάρη του. Γι’ αυτό μάλλον τυγχάνει, όπως λέγεται, ευρείας αποδοχής και στους κύκλους των ρασοφόρων. Εάν, λοιπόν, με όλους αυτούς αγκαζέ (ας μην αρχίσουμε να απαριθμούμε τις ηθικές και αδιάφθορες στιγμές του καθενός) και με τη βαριά σκιά τού επίσης αδιάφθορου Νίκου Αναστασιάδη πάνω από το κεφάλι του, ο Νίκος Χριστοδουλίδης που διήλθε της πιο «διεφθαρμένης κυβέρνησης», χωρίς να βρέξει τα πόδια του και ο οποίος όπως όλα δείχνουν (εντάξει, θα περιμένουμε και την τενέκα) θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της Δημοκρατίας, καταφέρει να… «αντιταχθεί στο κατεστημένο», να «πολεμήσει τη διαφθορά» και «να δώσει ελπίδα» στο αποτελειωμένο Κυπριακό πρόβλημα, θα πρόκειται αναμφίβολα για θαύμα.
Ελεύθερα, 16.10.2022.
