Έχω τον άνδρα μου που πάσχει με άνοια και κάθε τόσο πηγαίνω εγώ η ίδια με επαναλαμβανόμενη ιατρική συνταγή να πάρω τα χάπια του. Πήγαινα πάντα στο ιατρικό κέντρο της Λακατάμιας και αφού ακολουθούσα συγκεκριμένη διαδικασία, παραλάμβανα τα χάπια που είναι απαραίτητα στον άνδρα μου. Την τελευταία φορά που πήγα, πριν από λίγες μέρες, στις εγγραφές δεν με έγραφαν διότι δεν είχα ραντεβού με γιατρό και μου είπαν να πάω στο γιατρό να τον ρωτήσω εάν θα μπορέσει να με δεχθεί. Η νοσοκόμα που ήταν εκεί, μου είπε ότι δεν μπορεί να με δεχθεί ο γιατρός διότι απουσιάζει και μου έδωσε έναν αριθμό τηλεφώνου για να τηλεφωνήσω. Τηλεφώνησα και δεν μου απαντούσαν.
Υποχρεωτικά πήγα στο Ιατρικό Κέντρο Έγκωμης όμως και η εκεί γιατρός απουσίαζε. Όταν ήρθε, της είπα το πρόβλημά μου και μου είπε ότι δεν μπορεί να μου δώσει συνταγή. Της είπα ότι ο φάκελος του συζύγου μου είναι στη Λακατάμια και με έστειλε εκεί.
Πήγα λοιπόν ξανά στη Λακατάμια και πάλι απουσίαζε ο γιατρός που παρακολουθεί το σύζυγό μου. Τελικά δεν ήξερα τι να κάνω. Με έστειλαν στο Ιατρικό Κέντρο στο Στρόβολο, όμως ούτε και εκεί με άφησαν να κάνω εγγραφή, διότι δεν είχα ραντεβού.
Με τα πολλά, τελικά με είδε η εκεί γιατρός, μου έγραψε τη συνταγή και μια επαναλαμβανόμενη. Μου είπε επίσης να πάω να γράψω ραντεβού στο Ιατρικό Κέντρο της Λακατάμια από τώρα για το Δεκέμβρη, που θα τελειώσουν τα φάρμακα.
Τα γράφω όλα αυτά για να δουν οι αναγνώστες της στήλης, τι τραβάμε εμείς οι συγγενείς ασθενών που χρειάζονται χάπια και δεν μπορούν να πάνε οι ίδιοι στα Ιατρικά Κέντρα για να τα παραλάβουν. Μας στέλνουν από το ένα ιατρικό κέντρο στο άλλο, χωρίς τύψεις και ενοχές.
Χριστίνα Μ.
Η αναγνώστριά μας έχει ασθενή το σύζυγό της και η ίδια αντιμετωπίζει τα δικά της προβλήματα. Εάν το Ιατρικό Κέντρο Λακατάμιας επικοινωνούσε με άλλο Κέντρο και ζητούσε την εξυπηρέτησή της, σίγουρα δεν θα της την παρείχαν. Με ανθρώπινη προσέγγιση και πρωτοβουλίες, λύνονται τέτοια προβλήματα
